فالکون ۲۰۰۰

تاریخچه هواپیما :

فالکون 2000 آخرین عضو از خانواده جت های تجاری فالکون است. این هواپیما که از کوتاه شدن جزئی هواپیمای فالکون 900 ساخته شده دارای اشتراکات زیادی با فالکون 900 از جمله در بال و بدنه است. اما با این وجود در طراحی فالکون 2000 تفاوت هایی نیز به چشم می خورد. از همان ابتدا قرار بود فالکون 2000 دارای برد پروازی به میزان 5560km باشد. این میزان برد که از برد پروازی فالکون 900 کمتر بود نیاز به داشتن سه موتور را منتفی می کرد. به همین خاطر برای فالکون 2000 دو موتور جدید CFE738 در نظر گرفته شد. ضمن اینکه استفاده از دو موتور به جای سه موتور باعث بهره اقتصادی بیشتر از طریق کم شدن هزینه های تعمیر و نگهداری می شد. به خاطر کوتاه شدن بدنه 2000 به میزان 98/1 متر این هواپیما در مقایسه با فالکون 900 ظرفیت حمل مسافر، بار و سوخت کمتری دارد. از دیگر نکات متفاوت طراحی بین مدل های 900 و 2000، محدودۀ عقبی بدنۀ هواپیما است. مهندسین داسو دریافتند که طراحی بدنه و سه موتور برای مدل 900 از لحاظ آیرودینامیکی کافی و مؤثر است. اما با کم شدن یکی از موتورها طرح دو موتوره نیروی پسار نامطلوبی ایجاد خواهد کرد. برای غلبه بر این مشکل و رسیدن نیروی پسار به سطح مطلوب، داسو ناحیه ای را در قسمت انتهایی بدنه هواپیما تعبیه کرد. این قسمت به کمک کامپیوتر های قادر به انجام پردازش های سه بعدی طراحی شد. از دیگر بخش های تغییر داده شده لبه حمله بال بود که اصلاح شد. در عرشه پرواز نیز از سیستم آلات دقیق پرواز الکترونیکی با 4 صفحه نمایشگر استفاده شده است. در برنامه ساخت فالکون 2000 علاوه بر داسو، شرکت آلنیا نیز در 25% پروژه سهیم است. فالکون 2000 اولین پرواز خود را در 4 مارس 1993 انجام داد و موفق شد گواهینامه صلاحیت پروازی خود را نوامبر 1994 دریافت کند. پس از دریافت مجوز های لازم اولین فالکون 2000 در ماه مارس 1995 به اولین مشتری تحویل شد. مقامات داسو اعلام کرده اند توسعه فالکون 2000 در دستور کار شرکت قرار دارد.

مشخصات فنی :

موتور:
دو موتور توربوفن جنرال الکتریک & آلیاد سیگنال CFE73811B

بیشترین رانش موتور:
25.6kN معادل 5,725lb

عملکرد:
بیشترین سرعت کروز: 0.83 تا 0.85 ماخ
برد: 5,560km معادل 3,000nm
ارتفاع پروازی: 47,000ft

اوزان:
وزن خالی: 9,405kg معادل 20,735lb
بیشترین وزن برخاستن: 16,238kg معادل 35,800lb

ابعاد:
طول: 20.23m معادل 66ft
ارتفاع: 7.06m معادل 23ft
دهانه بال: 19.33m معادل 63ft
مساحت بال: 49m² معادل 527.6sq ft

گنجایش:
خدمه پروازی: دو نفر در عرشه پرواز.
مسافران: قادر به حمل 8 تا 12 مسافر.

سفارش و تولید:
طبق آمار موجود تا اواخر 1998 بیش از 60 فروند فالکون 2000 تحویل شده است.

هواپیمایAD-1 پروژه بال های مایل

---

یکی از مهم ترین مسایل در ساخت و طراحی هواپیماها توجه به نیروهای وارد بر جسم است. همان طور که می دانیم دو تا از مهم ترین نیروها، نیروی بالا برنده(lift) و نیروی مقاوم (Drag) است. بهترین طراحی بدنه و بال به گونه ای باید باشد که بیشترین نیروی بالا برنده و کمترین نیروی مقاوم تولید شود. در راستای تحقق این امر طراحان و مهندسان هوا فضا آزمایشات و هواپیماهای زیادی را ساختند تا به طریق عملی بتوانند به نتایج مثمر ثمری برسند.
ما قصد داریم در این مقاله شما را با یک هواپیمای تجربی (Experimental) آشنا کنیم که صرفاً برای تحقیق بر روی نیروهای بالابر و مقاوم (Drag and lift) طراحی شد. باز هم اسم ناسا (NASA) در این پروژه دیده می شود. ناسا همواره در تحقیقات هوایی و فضایی از پیشگامان است. اما هواپیمای مورد بحث با نام AD-1 شناخته می شود که اسمش مخفف Ames-Dryden است.
Ames یکی از شرکت های وابسته به ناسا است و درایدن(Dryden) نام یکی از مراکز تست های پروازی واقع در پایگاه هوایی ادواردز (Edvards) است که در ایالات کالیفرنیا هستند.
نام دیگر این پروژه بال های مایل (Oblique Wing) است که از دهه ۱۹۷۰ به بعد همواره دردست تحقیق و بررسی بوده است.
AD-1 هواپیمایی بسیار صاف، کم حجم و کشیده است. این مخلوق شگفت آور دو موتوره و یک سرنشینه است. اما مسئله ای که آن را از تمامی هواپیماهای دیگر جدا می کند وضعیت بال هایش است. این بال ها توسط یک مرکزیت اصلی می توانند هنگام پرواز تا ۶۰ درجه مایل شوند به عنوان مثال برای صعود یا برخاستن (Take off) بال ها در حالت عادی قرار دارند تا بتوان بیشترین مقدار نیروی بالابر (Lift) را به دست آورد و هنگامی که AD-1 به سرعت های بالاتر رسید توسط یک سیستم الکتریکی می تواند بال هایش را به مقدار دلخواه «البته در هر ارتفاع و سرعتی بنابر شرایط خاص بال ها نیز به مقادیر مختلف مایل می شوند» حرکت دهد.

این عمل بهAD-1 کمک می کند تا در ارتفاعات مختلف از کمترین مقدار نیروی مقاوم (Drag) بهره ببرد. بال های AD-1 قابلیت مایل شدن تا زاویه ۶۰ درجه را دارند. تمامی یا بهتر است بگوییم اکثر قسمت های بدنه از مواد مرکب (composite) ساخته شده است و در بسیاری از آنها از فایبر گلاس استفاده شده است تا بتوانند یک هواپیمای بسیار سبک بسازند و موفق هم شدند. این هواپیما وزنی برابر ۲۰۰۰ پوند دارد.
کار ساخت این هواپیما در اواخر سال ۱۹۷۸ به پایان رسید و در ماه فوریه سال ۱۹۷۹ تحویل بخش درایدن (Dryden) شد. پس از مدتی در ۲۱ دسامبر همان سال توسط خلبان مشهور ناسا،مک مورتری
(Mc Murtry) اولین پروازش را به مدت ۴۵ دقیقه انجام داد. مک مورتری از این پرواز خشنود نبود زیرا وقتی از او پرسیدند پرواز چطور بود، پاسخ داد: مثل این بود که دریک هواپیمای خشک نشسته باشید چیزی مانند هواپیمای سسنا ـ ۱۷۲ (Cessna)
بعد از چندین پرواز برای آزمایش پایداری پرواز (Stability) که با بال هایی در وضعیت عادی انجام شد در دو آوریل، پرواز با بال های متحرک آزمایش شد و برای اولین بار، بال ها به میزان ۱۵ درجه مایل شدند.
AD-1 با بـال های مایل( ۱۵ درجـه) در ارتـفاع ۱۲ هزار پایی با سرعت ۱۵۰ گره دریای (متر (knot=1853 قرار داشت. آزمایش بعدی در ۲۱ آوریل سال ۱۹۸۹ باز هم توسط خلبان مک مورتری انجام گرفت که سیزدهمین پرواز AD-1 به حساب می آمد.
در این پرواز بال ها تا ۲۰ درجه خم شدند و بالاخره در آزمایشی که در ۲۸ می صورت گرفت بال ها ۴۵ درجه خم شدند.
در این آزمایشات دیده شد که با خمشی به اندازه ۲۵ تا ۴۵ درجه میانگین سرعت ۱۳۵ گره است و در صورتی که از ۳۵ درجه تا ۵/۴۲ درجه باشد میانگین سرعت به ۱۴۰ گره می رسد. در سال ۱۹۸۹ پرونده پروازیAD-1 با ۱۹ پرواز آزمایشی به پایان رسید.
پس از سه سال آزمایشات مختلف، سرانجام AD-1 به بیشینه زاویه با ل ها رسید و بال هایش را ۶۰ درجه خم کرد. او گفت: هنگامی که بال ها ۶۰ درجه مایل بودند کنترل هواپیما راحت تر از بقیه درجات بود.

این هواپیمای جالب افتخار شرکت در نمایشگاه هوایی سال ۱۹۸۱ (Fox Field) را پیدا کرد و تا پایان آن سال ۵۰ پرواز را در پرونده اش ثبت کرد.
در سال ۱۹۸۱ این هواپیما توسط بسیاری از بخش های نظامی چون نیروی هوایی ایالات متحده (USAF)، نیروی دریای (USN) و بخش های مختلف ناسا مورد آزمایش قرار گرفت و بعد از آن آخرین پروازش را باز هم توسط خلبان مک مورتری در ۷ آگوست سال ۱۹۸۲ به پایان رساند.
طبق آماری که مهندسان و طراحان پروژه بال های مایل (Obligue Wing) در اختیار گذاشتند تخمین زده شده که با توجه به استفاده از بیشترین نیروی بالابر و کمترین مقدار نیروی مقاوم می توان یک هواپیمای مسافربری ۲۰۰ نفره با سرعت ۱۰۰۰ مایل در ساعت ساخت به گونه ای که مصرف سوختش نیز نصف هواپیمای بازنشسته کنکورد باشد. متاسفانه بعد ازAD-1 دیگر پروژه بال های مایل با جدیت قبلی پیگیری نشد و چنین هواپیمای رویایی ای هرگز ساخته نشد و با این حساب این نظریات
هیچ گاه ثابت نشد.
توماس مک مورتری (Thomas Mc Murtry )
توماس مک مورتری
(Thomas Mc Murtry ) یکی از خلبانان چیره دست و برجسته بخش های مختلف ناسا (NASA) است. او در شش آوریل سال ۱۹۳۵ در ایالات ایندیانا به دنیا آمد. از ابتدا علاقه خاصی به پرواز داشت و به همین منظور شروع به یادگیری پرواز در بخش آموزش خلبان نیروی دریایی در پاتوکسنت (patuxent) کرد.
مک مورتری یکی از سرشناس ترین خلبانان ناسا است که تاکنون در بسیاری از پروژه های تحقیقاتی شرکت کرده است. او ۳۲ سال پرواز کرد و اکثر کارها را در مرکز تحقیقات پروازی درایدن(Dryden) واقع در پایگاه هوایی ادواردز در کالیفرنیا بوده است.
در ۲۷ جولای سال ۱۹۹۸ او به عنوان مدیر ارتباطات عملیاتی ناسا انتخاب شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۹ به عنوان رییس مهندسین یکی از بخش های ناسا به کار خود ادامه داد. قبل از این مسئولیت ها، مک مورتری در سمت مدیر عملیات پروازی بود که از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۸ در این سمت انجام وظیفه می کرد.
با نشان دادن استعدادها و قابلیت هایش همواره به عنوان یکی از خلبانان خلف و مطمئن ناسا بود و هر وقت قرار بود اولین بار توسط هواپیمای خاصی پروازی صورت بگیرد او انتخاب شماره یک بود.




گوشه ای از فعالیت های مهم او عبارتند از: کمک خلبان پرواز هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ برای حمل شاتل فضایی، خلبان پروژهAD-1 ، خلبان جنگنده F-15 در قسمت پروژه کنترل الکتریکی ـ دیجیتالی موتور (DEEC) ۱پروژه آزمایش هواپیمای KC-135 و ... شرکت داشته است.
او آلبومی پر از افتخارات را به همراه دارد. در سال ۱۹۸۲ مک مورتری جایزه ایون سی کینچلو (Iven C.kincheloe) را از طرف جامعه خلبانان آزمایشی هواپیماهای تبحری گرفت و این جایزه به خاطر پرواز های مکرر با AD-1 بود.
در سال ۱۹۹۸ او به عنوان یکی از پرافتخار ترین خلبانان قرن ۲۰ شناخته شد و سرانجام در سال ۱۹۹۹ او مدال خدمت ناسا (Distinguished Service) را به خود اختصاص داد.
پی نوشت:
۱-DEEC: Digital Electronic Engine Control
جدول مشخصات
۱- طول: ۸/۳۸ فوت
۲- فاصله دور سربال: ۳/۳۲ فوت
۳- ارتفاع: ۷۵/۶ فوت
۴- مبنای قدرت: دو موتور میکروتوربو
۵- نیروی پیشران: هر موتور ۲۲۰ پوند
۶- بیشینه سرعت: ۱۷۰ مایل در ساعت
۷- وزن: ۲۱۴۵ پوند
۸- قیمت: ۲۴۰۰۰۰ دلار



منبع:سایت علمی دانشجو

ATR-42

تاریخچه هواپیما :

کنسرسیوم ATR که از شرکت های آئرواسپیشال فرانسه و آئریتالیا (آلنیای فعلی) تشکیل شده بود در اولین فعالیت جدی خود ساخت یک هواپیمای جدید منطقه ای را در دستور کار قرار داد. مراحل طراحی و ساخت این هواپیما که ATR-42 نام گرفت از اکتبر 1981 آغاز شد. پس از ساخت دو پیش نمونه، اولین آن در 16 آگوست 1984 با موفقیت به پرواز در آمد. پس از دریافت گواهینامه های پروازی در سپتامبر 1985 اولین ATR-42 در 9 دسامبر 1985 وارد خطوط هوایی گردید. تا سال 1995 مدل استاندارد، ATR-42-300 بود که علاوه بر ظرفیت بار مفید بیشتر از حداکثر وزن برخاست بالاتری نسبت به مدل پیش نمونه برخوردار بود. نمونه دیگر ATR-42-320 بود که برای عملکرد بهتر در دما و ارتفاعات بالاتر به موتورهای قویتر PW-121 تجهیز شده بود. مدل تغییر پذیر سریع باری/مسافری، ATR-42 Cargo نام دارد که زمان تبدیل آن از وضعیتی به وضعیت دیگر 1 ساعت است. مهم ترین مدل بهبود یافته، ATR-42-500 است. نمونه 500 از موتورهای قویتر PW-127E نیرو می گیرد که این افزایش قدرت باعث دستیابی هواپیما به سرعت کروز بالاتری می شود. استفاده از ملخهایی با 6 تیغه، حداکثر برد به اندازه 1850 کیلومتر، کابین خلبان دیجیتال، سکان افقی متحرک و گرداننده های ATR-72، سیستم ترمز و ارابه های فرود جدیدتر، بال و بدنه تقویت شده برای تحمل وزنهای بیشتر از دیگر ویژگیهای ATR-42-500 است. اولین ATR-42-500 در اکتبر 1995 تحویل شد.

مشخصات فنی :

موتور:
دو موتور پرات اند ویتنی PW-120 یا PW-121 یا PW-127E

بیشترین رانش موتور:
1,340kW   :PW-120 معادل 1,800shp
1,417kW   :PW-121 معادل 1,900shp در مدل 320-42
1,610kW   :PW-127E معادل 2,160shp در مدل 500-42

عملکرد:
بیشترین سرعت کروز:  490km/h
سرعت کروز اقتصادی: 450km/h
برد: با بیشترین سرعت کروز برابر 4,480km معادل 2,420nm و با بیشترین سرعت کروز اقتصادی برابر با 5,040km معادل 2,720nm

اوزان:
وزن خالی عملیاتی: 10,285kg معادل 22,674lb
بیشترین وزن برخاستن: 16,700kg معادل 36,817lb

ابعاد:
طول: 22.67m معادل 74ft
ارتفاع: 7.59m معادل 24ft
دهانه بال: 24.57m معادل 80ft
مساحت بال: 54.5m² معادل 586.6sq ft

گنجایش:
خدمه پروازی: دو نفر در عرشه پرواز
مسافران: حداکثر 46 تا 50 نفر در ردیف های چهارتایی٬ در مدل اولیه 42 نفر
بار: قادر به حمل 9 کانتینر بار با وزن حداکثر 4 تن.

سفارش و تولید:
از سال 1998 به بعد مجموع سفارش ها برای همه مدلها 343 فروند که 336 فروند آن تحویل شده است.

منبع:تیک آف

electrical system هواپیماهای مسافربری

وظیفه سیستم الکتریکی در یک هواپیمای بزرگ مسافربری تولید، تنظیم وتوزیع برق درسرتاسرهواپیما میباشد.ازنیروی الکتریسیته برای راه اندازی آلات دقیق پروازی،سیستم های ضروری وبخش خدماتی به مسافران استفاده میشود . نسل جدید هواپیماها به دلیل استفاده وسیع ازسیستم های الکترونیکی آلات دقیق پروازی به شدت به نیروی الکتریسیته وابسته هستند.
قدرت اصل،قدرتی است که برای عملکرد ایمن هواپیما بسیار ضروری است.این نیروی الکتریسیته برای بخش خدماتی به مسافران بطور وسیعی بکار میرود مانند:روشنایی کابین،به کاراندازی سیستم های سرگرم کننده وهمچنین برای آماده سازی غذا.واضح است که یک هواپیمای مسافربری به یک سیستم الکتریکی نیاز دارد که بتواند قدرت کافی برای تمام هواپیما ایجاد کند وهمچنین بتوان آنرا در بخش هواپیما جا داد وهمچنین قابل اطمینان باشد.برای تأمین این نیازهواپیما مهندسان وپژوهشگران بسیاری تلاش کردند وثمره تلاش آنها را میتوان امروزه در هواپیمای مسافربری مشاهده کرد.
بیشتر هواپیماهای مسافربری ازهردو جریان مستقیم(DC)وجریان متناوب(AC)استفاده میکنند.گرچه ولتاژهای متفاوتی درهواپیماهای موجود استفاده میشود ولی بیشترهواپیمای بزرگ مسافربری ازجریان مستقیم با ولتاژ28V وجریان متناوب سه فازبا ولتاژ115V و فرکانس 400HZ برای تأمین نیازهواپیما استفاده میکنند.
با به کارگیری دستگاه یک سوکننده ها            ‏‏‏‎‍}  Transformer Rectifier Unit)) که ولتاژمتناوب115V    را به ولتاژ28V  جریان مستقیم تبدیل میکند،ترمینالهای جریان مستقیم واجزای سیستم جریان مستقیم از طریق ژنراتورهای جریان متناوب تأمین میشود.در بعضی هواپیماها ولتاژ 115V متناوب به ولتاژ26V متناوب تبدیل وبرای مدارهای روشنایی بکار می رود.
در مواقع اضطراری که ژنراتور الکتریکی بطور کامل ازکارمی افتد ویا در هنگام  stand by بودن سیستم،قدرت مورد نیازسیستم های الکتریکی والکترونیکی هواپیما ازطریق باتری های داخل هواپیما که دارای ولتاژ28V جریان مستقیم هستند،تأمین میشود.قدرت اصلی برای جریان متناوب درهنگام stand by  بودن سیستم از طریق وسیله ای بنام  static inverterکه ولتاژ 28Vجریان مستقیم را به ولتاژ 115Vجریان متناوب تبدیل میکند برای راه اندازی آلات دقیق اصلی پروازی که با ولتاژ  11BACکار میکنند تأمین میشود.قدرت الکتریکی هواپیما درهنگام stand by
بودن محدود است زیرا که قدرت باتری ها محدود است.پس از هردوره استفاده از باتری های هواپیما آنهابوسیله نیروی الکتریکی داخل خود هواپیما ویا منبع خارجی شارژ میشود.
منابع نیرو Power Sources   

                        برخی منابع نیروی الکتریکی عبارتند از: ژنراتورهای جریان متناوب موتور گرد،
Generators) engine driven AC ) دستگاه قدرت کمکی (auxiliary power unit) ،منبع قدرت خارجی external power، وژنراتورهایی که با هوای برخورداری کارمیکنند.
ramair driven genenerators
هرکدام از موتورهای هواپیمای یک جت مسافربری بزرگ یک ژنرانراتورجریان متناوب رامیچرخاند
این ژنراتورها تأمین کننده نرمال قدرت برای تمامی هواپیما میباشد.دستگاه قدرت کمکی یاAPUدر
هنگام پروازبه عنوان پشتیبان منبع قدرت اصلی بکار میرود.(دراین مورد یک استثنا وجود دارد که در مورد هواپیمایB727 است که APU این هواپیما تنها برروی زمین کار می کند

GroundPowerunit

قدرت خارجی برروی زمین وازطریق یک دستگاه قدرت زمینی ایجاد میشود.
GPUها دارای انواع ثابت ومتحرک می باشد که به طورمعمول جریان متناوب را ازطریق یک دوشاخه خارجی که در قسمت دماغه هواپیما وصل میشود به هواپیما منتقل میکنند.
ازیک توربین که با هوای برخوردی کارمیکند به عنوان منبع تأمین قدرت درمواقع اضطراری که هم ژنراتورهای اصلی و هم APU از کار میافتد ،ااستفاده میشود.این توربین نیز جریان متناوب تولید میکند.از باتریهای نیکل کادمیم میتوان به عنوان منبع تأمین قدرت در مواقع اضطراری و یا درهنگامstand by بودن سیستم استفاده کرد.باتریها ولتاژ28DC را بطورمستقیم تأمین میکنند وولتاژ 115V با فرکانس400HZ را با استفاده ازstatic inverter ایجاد میکنند.

اجزای سیستم

وظیفه اساسی و بنیادی اجزای سیستم الکتریکی عبارتند از:تولید قدرت الکتریکی،کنترل قدرت الکتریکی،محافظت از سیستم الکتریکی و توزیع قدرت الکتریکی در سرتاسر هواپیما.ژنراتورهای هواپیما(موتور گرد و APU ) انرژی مکانیکی را با استفاده از constant speed drive)) به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند.سرعت چرخش ژنراتورنشاندهنده فرکانس خروجی ژنراتور است و از آنجاییکه بیشتر اجزای الکترونیکی هواپیما با فرکانس400HZ کار میکنند،دور و یا سرعت چرخش ژنراتور باید ثابت باشد. constant speed drive با موتور میچرخد و با بکارگیری یک دیفرانسیل و پمپ های هیدرولیکی ژنراتوررا با سرعت ثابت می چرخاند.


Transformer Rectifier Unit

دستگاه یکسوکننده مبدل ها(TRV) برای تبدیل ولتاژ115V متناوب با فرکانس400HZ به ولتاژ جریان مستقیم28 ولت بکار می رود.برای انجام این کارTRU نیاز به یک مبدل دارد تا ولتاژ115 ولت را به 28ولت کاهش  دهد یکسو کننده نیز جریان متناوب را به جریان مستقیم تبدیل میکند.معمولا ً هر یک از ترمینالهای جریان متناوب هر هواپیمایی یکTRU را تغذیه میکند که هر کدام ازTRUها یک ترمینال جریان مستقیم را تغذیه میکند.هر دو جریانهای مستقیم و متناوب در هنگام پرواز بوسیله هواپیما استفاده میشود.
هرکدام از ژنراتورهادارای یک کنترل کننده ولتاژ و یا دستگاه کنترل ژنراتورgenerator control unit میباشد.
CSD:که با بکارگیری آن ژنراتور با سرعت ثابت می چرخد.
مجموعه چرخ دنده ای است.که ولتاژ خروجی ژنراتور را کنترل میکند.مدار محافظ ژنراتور پارامترهای مختلف سیستم الکتریکی از قبیل ولتاژ،فرکانس،overcurrent،undercurrentو همچنین درصد خطاdiffrential fault را در دستگاه نشان دهنده نمایان میکند.دستگاههای کنترلload(میزان مصرف مصرف کننده ها)،load واقعی را حس میکند و برای کنترل فرکانس به CSD سیگنال میفرستد.مبدل های جریان برای حس کردنload جریان بکار میرود و برای محافظت diffrential fault بکار می رود.صفحه آلات دقیق سیستم الکتریکی هواپیما هم می تواند در بالای سر خلبان قرارگیرد و یا در قسمت مهندس پرواز قرار گیرد که بستگی به نوع هواپیما متفاوت است.

External Power Operation

برق سه فاز115ولت جریان متناوب با فرکانس 400هرتز بوسیله 2 منبع قدرت خارجی از طریق مخازن قدرت خارجی برای این هواپیمای غول پیکر تأمین میشود.پیش از اتصال برق به سیستم های هواپیما 2 دستگاه کنترل ترمینال(bus control unit) آنرا تست میکنند.
دستگاه BCU  قرارگیری صحیص Plug ها ،میزان ولتاژ فرکانس وتغییر فاز را تست میکند و پس از انجام این تست ها و این دستگاه چراغ AVAIL را در صفحه آلات دقیق سیستم الکتریکی در کابین خلبان روشن میکند .
در صفحه آلات دقیق سیستم الکتریکی 2 کلید فشاری با نام هایEXT PWR 1 و  2 EXT PWR وجود دارد. با فشارEXT PWR،BCU شماره یک سیگنالی مبنی بر بستن external power control را دریافت میکند.اگر کلید EXT PWR2 فشرده شود Split sys breaker(در صورتی که هیچ برقی در ترمینال سینکرو نباشد)بسته می گردد. پس از انجام کارهای بالا برق هواپیما از طریق منبع خارجی تأمین میشود.

APU Power        

 برق سه فاز 115 ولت جریان متناوب فرکانس 400 هرتز بوسیله ژنراتورهای APU ایجاد میشود.پیش از اتصال برق به سیستم هواپیما 2 دستگاه کنترل ژنراتورکمکی(Auxiliary generator control units) برق تولیدی APU را برای اطمینان از ولتاژ و فرکانس صحیح تست می کنند.پس از اتمام تست برق تولیدی APU، این دستگاه ها 2 چراغ AVAIL ژنراتورAPUرا در صفحه آلات دقیق سیستم الکتریکی در کابین خلبان روشن می کند. با بستن این2 سوئیچ هواپیما اجازه می یابد که برق خود را از طریق ژنراتورهایAPU  دریافت کند.

Integrated Drive Generator  
  
 بخش ژنراتور موتور گرد سیستم تولید قدرت موتورهواپیما به همراه اجزا مکانیکی و سیستم خنک کننده میباشد.بخش چرخ دنده ثابت کننده سرعت constant speed drive یک وسیله هیدرومکانیکی است.این وسیله با اضافه یا کم کردن سرعت از خروجی متغیر جعبه دنده موتور دور ژنراتور موتورگرد را در RPM 1200 دور ثابت نگه میدارد. از روغن ژنراتور موتور گرد برای کنترل سرعت،روغنکاری وخنک کاری استفاده میشود.گرمایی که بوسیله IDG ایجاد می شود با گذراندن روغن از یک مبدل حرارتی روغن/هوا و یا عبور سوخت از طرف آن خنک می شود. چهار دستگاه کنترل ژنراتور برای کنترل،محافظت وتست داخلی تجهیزات الکتریکی برای هر کدام از ژنراتورها بکارمیرود.
دستگاه کنترل ژنراتور دما وفشار روغن و سیگنال های سرعت ژنراتور موتور گرد را مطابق شکل 14-4 دریافت میکند. این دستگاه دستوراتی را برای سرعت ژنراتور موتورگرد و همچنین سیگنال هائی برای کنترل دریچه مبدل حرارتی ارسال میکند.


اساسا سه نوع متفاوت از ترکیب بندی سیستم های الکتریکی برای هواپیماهای بزرگ مسافربری استفاده می شود:نوع موازی Parallel،Split bus،Splitparallel

منبع:انجمن هوافضا

با تشکر از تامکتر عزیز

An-225(غول پیکر و دوست داشتنی)

   انتونف ۲۲۵«مریا» (به معنی رویا) در حال حاضر بزرگترین هواپیمای جهان است. هدف از طراحی مریا ساخت هواپیمایی بود که بتواند شاتل فضایی روسی «بوران» را حمل کند. برای چنین ماموریتی دفتر طراحی آنتونوف گزینه اول برای ساخت چنین هواپیمایی بود. زیرا این دفتر قبلا هواپیمای بزرگ و موفق An-124 را ساخته بود. برای ساخت هواپیمای مناسب با نیاز فضاپیمای بوران نیاز بود آنتونوف 124 قدری درازتر شود. به همین منظور دفتر طراحی آنتونوف، An-225 را طراحی کرد. An-225 در مقایسه با An-124 دارای درب عقبی نمی باشد. علاوه بر آن دارای 32 چرخ در ارابه های فرود است که چهار چرخ در دماغه و 28 چرخ به صورت دو ردیف 14 تایی در زیر بدنه اصلی این غول آهنی قرار دارند. An-225 به لطف اندازه بزرگش قادر است محموله های خارج از اندازه متعارف را حمل کند. این هواپیما با وجود اینکه یک هواپیمای نظامی نیست اما می تواند در بسیاری از مقاصد نظامی به کار گرفته شود. این هواپیما اولین پرواز خود را به مدت 75 دقیقه در اوایل سال 1988 انجام داد و از سال 1989 وارد سرویس شد. بعد از لغو شدن برنامه فضایی بوران، تنها An-225 ساخته شده در محوطه ای پارک شده بود و از موتورهایش در هواپیماهای An-124 استفاده می شد. در سال 2001 بعد از وقفه ای طولانی هواپیمای An-225 برای پرواز مناسب تشخیص داده شد و اولین پرواز خود را در هفتم می همان سال انجام داد. شایعاتی وجود داشت که آژانس فضایی اروپا برنامه هایی برای به پرواز درآوردن یک پرنده بدون سرنشین عمود پرواز از یک فروند هواپیمای An-225 دارد. هر چند این شایعات به واقعیت نرسید اما نشانه هایی از این تصمیم وجود داشت. نکته جالب توجه این است که «مریا» علاقه مندانی در آمریکا یافته است. به طوریکه «بروس بیرد» مدیر بخش چارتر شرکت ارفویل، اعلام کرد An-225 گزینه بسیار مناسبی برای حمل لانچرهای موشکهایی نظیر اطلس و دلتا محسوب می شود. بزرگی بیش از حد آنتونوف 225 این قابلیت را می دهد که بخش های از بدنه بوئینگ 737 در آن به خوبی جای گیرد. ساخت دومین مدل از آنتونوف 225 تا حدودی پیشرفت داشت. اما برای مدتی کنار گذاشته شد تا اینکه در سال 2002 آنتونوف اعلام کرد که کار ساخت این هواپیما را تا آماده شدن برای پرواز ادامه خواهد داد. در صورتی که بازار مناسبی برای این هواپیمای خاص ایجاد شود شاهد تولیدات بیشتری از آنتونوف 225 خواهیم بود.

موتور:
شش موتور توربوفن پرگرس (لاتروف) D18T

بیشترین رانش موتور:
229.5kN معادل 51,590lb

عملکرد:
بیشترین سرعت: 850km/h
برد:
4,500km معادل 2,425nm با بیشترین بار مفید
15,400km معادل 8,310nm بدون بار

اوزان:
بیشترین وزن برخاستن: 600,000kg معادل 1,323,000lb

ابعاد:
طول: 84m معادل 275ft
ارتفاع: 18.10m معادل 59ft
دهانه بال: 88.4m معادل 290ft

گنجایش:
بار: توانایی حمل 250 تن بار

سفارش و تولید:
آمار دقیقی از میزان تولید در دست نیست.

لینکی جهت دیدن عکس های زیبا و گرفتن اطلاعات بیشتر در مورد این هواپیمای زیبا

http://www.air-and-space.com/Antonov%20An-225%20Mriya.htm

بویینگ 707

بویینگ 707 هواپیمایی با موتورهای جت برای مسیرهای نسبتا طولانی با قابلیت حمل بالای مسافر و کارایی اقتصادی مناسب است. عرضه این هواپیما تحولی عظیم در صنعت هواپیماهای مسافری به حساب می آید همچنین 707 را می توان آغاز گر تسلط بویینگ بر بازار هواپیماهای جت نامید.مشخصه های موتور جت این هواپیما امکان استفاده هر چه بهتر آن در شرکت های هواپیمایی فراهم نمیود.بویینگ تصمیم به گسترش هواپیمای 707 به عنوان هواپیمایی با وظایف ترابری(نظامی)نمود که قابلیت بویینگ سوخت رسانی به هواپیماهای نظامی را نیز داشت در این حال تبدیل این نوع از b707 به نمونه مسافربری آن به آسانی صورت می گرفت.این نمونه از هواپیما نظامی 707 در 16 جولای 1954 به پرواز در آمد در این زمان ارتش آمریکا سفارش نمونه ای بزرگتر با بدنه عریض تر از این هواپیما(مدل kc-135)جهت مقاصد ترابری نظامی و سوخت رسانی برای به خدمت گرفتن در نیروی هوایی این کشور را داد که بیش از 800 فروند از این مدل ساخته شد. در ابتدا بویینگ قصد فروش هواپیمای 707 با همین اندازه به شرکت های مسافربری را داشت اما شرکت های هواپیمایی اصرار به ساخت هواپیمایی بزرگتر که شرکت هواپیماسازی douglas قول ساختنش را به آنان داده بود داشتند(این هواپیما بعد ها به نام(DC-8 ساخته شد)سرانجام شرکت بویینگ تصمیم به طراحی 707 به عنوان هواپیمایی بزرگتر با بدنه سبک تر و عریض تر گرفت که اولین محصول ان تحت مدل 120-707 در سال 1957 به پرواز در آمد و سرویس دهی رسمی آن به شرکت های هواپیمایی از یک سال بعد آغاز شد.توسعه بویینگ 707 با تولید مدل 120-707 و نیز تولید محدود 220-707 آغاز شد و پس از تولید انبوه مدل 320-727 انجام گرفت که در طول هواپیما و فاصله دو سر آن نسبت به مدل های قبلی بیشتر شده بود. مشخصات فنی بویینگ 120-707 دارای چهار موتور jt3d-1 pratt whitney و مدل 320-707 از چهار موتور jt3d-7s pratt whitney استفاده می کند که با ظرفیت کامل بار و مسافر قابلیت پرواز تا سرعت 1000 کیلومتر بر ساعت(حالت اقتصادی تر آن 789 کیلومتر بر ساعت تعیین شده است)و طی مسافت 6820 کیلومتر بر ساعت(حالت اقتصادی 885 کیلومتر بر ساعت)و طی مسافت 6920 کیلومتر در مدل 320-707 را دارا می باشد.در مدل 120-707 وزن هواپیمای خالی عملیاتی شده 55589 کیلوگرم و قابلیت تحمل 116575 کیلوگرم را در هنگام بلند شدن دارا می باشد.همچنین در مدل 320-707 وزن هواپیما خالی عملیاتی شده 66406 کیلوگرم و حداکثر وزن هنگام بلند شدن 151315 کیلوگرم می باشد.فاصله دو سر بال در مدل 120-707 9/39 متر مساحت سطح بال ها 3/226 متر مربع طول هواپیما 07/44 متر و ارتفاع آن 94/12 متر و در مدل 320-707 فاصله دو سر بال 42/44 مساحت سطح بال ها 283 متر مربع طول هواپیما 46/61 و ارتفاع آن 93/12 متر می باشد.بویینگ 120-707 قابلیت حمل حداکثر 179 مسافر و 320-707 توانایی حمل حداکثر 219 مسافر و 3 تا 4 نفر به عنوان کادر پروازی دارد. آمار پس از ساخت878 فروند هواپیمای مسافربری بویینگ 707 ساخت این نوع هواپیما در سال 1978 به پایان رسید اما تعداد محمدودی از سفارشات نوع نظامی آن تا سال 1990 میلادی ادامه یافت در حال حاضر حدود 130 فروند از این هواپیما در خطوط مختلف هوایی باقی مانده است.در ایران شرکت هواپیمایی ساها از سری 320-707 آن استفاده می کند. سوانح بویینگ 707 در مجموع در شرکت های هواپیمایی جهان 140 سانحه داشته که یک مورد آن در ایران اتفاق افتاده است.بویینگ 707 ساها در سال 1965 پس از فرود و طی باند به دلیل عدم توقف در انتهای باند به رودخانه می افتد هواپیما مذکور 30 سال عمر داشته و در این حادثه 4 نفر کشته شدن. 707 نیروی هوایی استرالیا raaf

www.daneshju.ir

منبع:

A300

تاریخچه هواپیما :

مدل ارباس A300 نه تنها به خاطر اینکه یک موفقیت تجاری در کار خودش کسب کرده مشهور و مهم شناخته می شود٬ بلکه اولین طرح اروپایی در زمینه هواپیماهای مسافربری پهن پیکر پس از جنگ است که برای کارخانه سازنده و همچنین قاره اروپا یک موفقیت محسوب می شود. CASA از اسپانیا،Aerospatiale از فرانسه٬ DaimlerChrysler Aerospase آلمان و British Aerospace از انگلستان در اواخر دهه 1960 به هم پیوستند و صنایع ارباس را با هدف ساخت هواپیمایی دو موتوره با ظرفیت 300 نفر به منظور پر کردن بازار پهن پیکرها به وجود آوردند. این ارباس 300 نفره بعدا بر پایه 250 صندلی پی ریزی شد. زیرا این عقیده در نزد طراحان ارباس وجود داشت که این مقدار ظرفیت از ریسک کمتری برخوردار است. به طرح A300 پسوند B تعلق گرفت که نشان دهنده تغییرات برای این مدل محسوب می شود.
دو نمونه اصلی A300-B1 ساخته شدند که اولین آن از تولوز فرانسه در 28 اکتبر 1972 و دومی در 5 فوریه سال بعد پرواز کرد. General Electric CF6 انتخاب ارباس برای نیروی محرکه مدل A300 می باشد. به دنبال نمونه اصلی A300B1، مدل A300B2 با 65/2 متر بدنه کشیده تر در 23 می 1974 وارد خدمت در شرکت هواپیمایی ارفرانس شد.
دیگر مدل های این هواپیما شامل B2-200 شامل فلپهای کروگر برای راندمان بهتر در نشست و برخاست و استفاده از چرخ ها و ترمزهای متفاوت٬ B2-300 با افزایش وزن برای حمل بار مفید بیشتر، B4-100 مدل دوربرد B2 به همراه فلپهای کروگر٬ مدل B4-200 با وزن برخاست بیشتر و بال و بدنه تقویت شده به همراه ارابه فرود پیشرفته. تعداد کمی از مدلهای تغییر پذیر A300C نیز ساخته شدند که برای ورود بار به بخش اصلی هواپیما از دربی که به این منظور و در سمت چپ هواپیما و در پشت بال قرار دارد استفاده می شود. در اواخر تولید مدل A300B4 استفاده از دو خدمه در عرشه پرواز برای مدل A300-200FF پیشنهاد شد که مشتریان آنVASP، Tunis Air و Garuda بودند. در نهایت تولید A300B4 در می 1984 متوقف شد. اما ارباس که سرگرم طراحی مدلی اصلاح شده از مدل B4 بود تولید این هواپیما را ادامه داد. این مدل که که A300-600 نامگذاری شده است نسبت به مدل B4 اندکی کشیده تر و از وزنی کمتر نسبت به مدل قبلی برخوردار است. این مدل در سال 1983 برای اولین بار پرواز کرد. از مدل های A300 قدیمی اکنون به عنوان هواپیمای باری مورد استفاده قرار می گیرد.

مشخصات فنی :

موتور:
دو موتور جنرال الکتریک CF6-80C2A1 یا CF6-80C2A5
دو موتور پرات اند ویتنی PW-4156 یا PW-4158

بیشترین رانش موتور:
262.4kN   :CF6-80C2A1 معادل 59,000lb
273.6kN   :CF6-80C2A5 معادل 61,500lb
249kN   :PW-4156 معادل 56,000lb
258kN   :PW-4158 معادل 58,000lb

عملکرد:
بیشترین سرعت کروز: 897km/h
برد: 6,670km معادل  3,600nm، در مدلA300-605R با 267 مسافر و با 370km سوخت ذخیره 7,505km معادل 4,050nm

اوزان:
وزن عملیاتی:
90,115kg معادل 198,665lb با موتور CF6
90,065kg معادل 198,565lb با موتور PW-4000
بیشترین وزن برحاستن: 165,900kg معادل 365,745lb

ابعاد:
طول: 54.08m معادل 177ft
ارتفاع: 16.62m معادل 54ft
دهانه بال: 44.84m معادل 147ft
مساحت بال: 260m² معادل 2,798.7ft²

گنجایش:
خدمه پروازی: دو نفر
مسافران: 26 نفر در کلاس درجه یک با 6 ردیف صندلی و 240 نفر در کلاس اقتصادی با 8 ردیف صندلی.
بار: قادر به حمل 22 کانتینر در اندازه استاندارد LD3 و حمل 55,017kg بار در مدل A300-600F.

سفارش و تولید:
تا سپتامبر 2006، 561 فروند از انواع A300 سفارش داده شده که 554 فروند آن تحویل شده است.

این هم یک ایرباس عجیب

Il-14

تاریخچه هواپیما :هواپیمای Il-14 هواپیمای مسافربری کوچکی بود که برای جایگزینی با داگلاس DC-3 و هواپیمای روسی Li-2 در نظر گرفته شده بود. همانند بسیاری از کشورهای دیگر در سراسر دنیا، سیستم ترابری هوایی اتحاد جماهیر شوروی به مدل های DC-3/C-47 و Li-2 که نمونه روسی آن بود وابستگی زیادی داشت. در اواخر دهه های 1940 و اوایل دهه 1950، شرکت آئروفلوت در خواستی را برای جایگزینی مدل های DC-3 و Li-2 ارائه کرد. ایلیوشین در پاسخ به این نیاز٬ هواپیمایی دو موتوره با ظرفیت حداکثر 27 صندلی را طراحی کرد. این هواپیما Il-12 نامیده شد. از توسعه طرح پایه Il-12، مدلی حاصل شد که Il-14 نام گرفت. یکی از مشخصه های اصلی این نمونه مدل بال آن بود که در افزایش کارایی آیرودینامیکی هواپیما نقش به سزایی داشت. همچنین از موتورهای قدرتمند Shvestov در این هواپیما استفاده شده بود. مطابق برنامه قرار بود ایلیوشین 14 که ناتو آن را کریت نامید در سال 1954 یا 1955 وارد خدمت شود. از مدلهای اولیه که طراحی شد Il-14P بود که توانایی حمل 18 مسافر را داشت. اما دو سال پس از ورود به خدمت ظرفیت اکثر آنها به 24 صندلی افزایش یافت. در سال 1956 مدل Il-14M با اندکی کشیدگی ساخته شد. Il-14M ابتدا برای 24 سرنشین طراحی شد اما بعدا گنجایش هواپیما به 36 نفر افزایش یافت. مدل باری ایلیوشین نیز Il-14T نام داشت. هر چند بعدها بسیاری از انواع Il-14 به مدل باری تبدیل شدند. به طور کلی تغییرات Il-14 در دوران تولید آن بسیار کم بوده است. علاوه بر تولید Il-14 در روسیه٬ این هواپیما در آلمان شرقی نیز تولید شد.

مشخصات فنی :

موتور:
دو موتور شتسوف ASH-82T

بیشترین رانش موتور:
1,415kW معادل 1,900shp

عملکرد:
بیشترین سرعت کروز: 350km/h
سرعت کروز اقتصادی: 320km/h
برد:
400km معادل 215nm با بیشترین بار مفید
1,750km معادل 945nm با بیشترین سوخت
ارتفاع پروازی: 24,200ft

اوزان:
وزن خالی: 12,600kg معادل 27,780lb
بیشترین وزن برخاستن: 17,500kg معادل 38,580lb

ابعاد:
طول: 22.31m معادل 73ft
ارتفاع: 7.80m معادل 25ft
دهانه بال: 31.70m معادل 104ft
مساحت بال: 100m² معادل 1,076sq ft

گنجایش:
مسافران: دارای ظرفیت 18 تا 24 صندلی در مدل Il-14P و 24 تا 36 صندلی در مدل Il-14M

سفارش و تولید:
در حدود 1276 فروند از انواع مختلف Il-14 ساخته شده است.

بویینگ 777 (تازه نفس و جسور)

هواپیمای بوئینگ 777 یکی از مدلهای مسافربری دور پرواز دو موتوره غول پیکر ساخته شده توسط کارخانه Boeing است.

این مدل توانایی حمل 305 تا 550 مسافر را در مسافت 5600 تا 8870 مایل را دارد.

تاریخچه:

در دهه 1970 مدلهای جدیدی را به منظور جایگزینی مدلهای گذشته طراحی نمود. این مدلهای جدید شامل مدل 757 برای جایگزینی 727، مدل دو موتوره 767 برای رقابت با Airbus A300 مدل 777 برای رقابت با DC-10 و Lockheed Tristor.

مدل 777 ، هواپیمای جدید 3 موتوره بود که طرحی همانند 767 داشت و فقط شکل بالها تغییر کرده بودند و در دو نوع transcontinental با قابلیت حمل 175 مسافر تا مسافت 5000 کیلومتر و international با قابلیت حمل همان تعداد مسافر تا مسافت 8000 کیلومتر ساخته شد.

بعد از راه اندازی مدلهای دو موتوره ساخت مدل 777  3 موتوره کنار گذاشته شد.

موفقیت در ساخت مدلهای 757 و 767 با همان طراحی مدلهای 3 موتوره ولی با استفاده از 2 موتور برای ایجاد نیروی محرک، کارخانه بوئینگ را به ساخت این مدلها بیش از پیش ترغیب کرد.



طرح اولیه شرکت Boeing فقط شامل بزرگترکردن و افزایش ظرفیت مدل 767 بود که نتیجه آن طراحی مدل 767-x بود. این مدل جدید در واقع همان 767 بود با این تفاوت که بدنه و بالها بزرگتر بودند و ظرفیت حمل 340 مسافر را تا مسافت 7300 مایل دارا بود.

شرکت Boeing به دنبال مدلی شبیه 747 با تمام توانایی های 767 بود که حاصل این تلاشها طراحی مدلی کاملاً جدید یعنی مدل 777 دوموتوره بود.



مشخصات تکنولوژیک:

برای ارضاء احتیاجات و تقاضاهای خطوط هوایی ، تکنولوژیهای تازه باید توسط Boeing به کار گرفته می شد. مشخصات تکنولوژیک مانند:

-         صفحه نمایش LCD در اتاقک خلبان.

-         سیستم کنترل پرواز دیجیتال fly-by-wire.

-         سیستم اویونیک نرم افزاری.

-         شبکه اویونیک fiber-optic.

-         موتورهای غول پیکر توربو با ضریب اطمینان بالا برای مسافتهای دور.

مدل 777 اولین بار در 14 ژوئن 1994 پرواز آزمایشی خود را انجام داد. Boeing اولین نمونهETOPS (پرواز در مسیرهای طولانی بوسیله هواپیمای دو موتوره) را با مدل 777 به مدت 180 دقیقه ارائه نمود. اداره هواپیماهای ایالات متحده در 30 ماه می سال 1995 جایزه ای را برای ارائه ETOPS به مدت 180 دقیقه به مدل pw4074 777-2005 اهدا نمود.

مدلهای مختلف:

سری 200-777:

اولین هواپیمای 777 ساخته شده توسط Boeing در ماه می 1995 به شرکت United Airlines تحویل داده شد. این مدل با توانایی حمل وزن حداکثر (MTOW) یعنی 247 تن و توانایی طی مسافت بین 3780 تا 5150 مایل را داراست.

نیروی مدل 200-777 بوسیله 2 موتور (Pratt & Whitney PW4074 turbofans) 74000LB یا (General Elective GE90-75BS)75000LB یا (Rolls Royce Trent 875S) 75000Lb تامین می شود.



سری 700-200er

این مدل ظرفیت سوخت بیشتر و توانایی طی مسافت دورتری را داراست و قادر به حمل 286 تن در مسافت 6000 تا 7700 مایل است. اولین هواپیمای مدل 777-200ER در فوریه 1997 به هواپیمایی British Airways تحویل گردد.

در 2 آپریل 1997 یک فروند 777-200ER متعلق به هواپیمایی مالزی، رکورد دورترین پرواز بدون توقف را با پرواز از Seattle تا کوالالامپور یعنی در مسافت 20/20044 کیلومتر طی 21 ساعت و 23 دقیقه بدست آورد.



سری 777-200LR

طبق ادعای شرکت Boeing این مدل دورپروازترین مدل مسافربری با توانایی پرواز 18 ساعته بدون توقف می باشد. این رکورد با به کارگیری دو موتور GE90-110B1turbofans110000Lb  و با استفاده از ذخایر کمکی سوخت در قسمت بار هواپیما مقدور خواهد بود.



سری 300-777

این مدل به عنوان جایگزینی برای مدل 100-747 و 200 طراحی شده است. در مقایسه با مدلهای 747 قدیمی، 777 از ظرفیت حمل مسافر و طی مسافت بیشتری برخوردار است، در حالی که یک سوم کمتر سوخت مصرف می کند و هزینه نگهداری این مدل 40 درصد کمتر از 747 است.

این مدل ظرفیت حمل 550 مسافر را داراست و 13 تن سنگین تر از مدل 200-777 است.

در مدل 300 دوربینهای مانور زمینی روی بالهای افقی نصب شده که به خلبان در زمان نشست و برخاست کمک می کند.

این مدل نیز جایزة ETOPS را همزمان در 4می 1998 از FAA و JAA دریافت کرد و در همان ماه بوسیله Cathay Pacific در خطوط هوایی به خدمت گرفته شد.

نیروی محرکه این مدل بوسیله دو موتور (Pratt & Whitney PW4090)Lb یا (PW-4098S)98000Lb یا (RollsRoyce Trent 8925)92000Lb تامین می شود.



سری 777-300ER:

این مدل قدرتمند و دور پرواز جدید به منظور جایگزینی 400-747 طراحی شده.

در این مدل بدنه قویتر، ظرفیت سوخت بالاتر همراه با موتورهای بسیار قدرتمند General Electric به کار گرفته شده و توانایی حمل 365 مسافر در مسافت 7250 مایل را داراست. برنامه ساخت مدل 777-300ER توسط Air France راه اندازی شد.



مشخصات کلی:

سرعت حرکت در حالت افقی: 84/0 ماخ(550مایل در ساعت در ارتفاع 35000پایی)

متوسط طول بال: 199پا و 11 اینچ

طول بدنه: 209پا در مدل 200،242پا و 4اینچ در مدل 300.

نکاتی در مورد Boeing777:

-         مدل 777 بعد از 747-400 بزرگترین هواپیمای مسافری جهان است. مدل 777-300ER از 747-100 سنگین تر است و توانایی حمل بار حداکثر (MTOW) معادل 750000 پوند را داراست.

-         چرخها و قسمت تحتانی مدل 777 بزرگترین نمونه استفاده شده در مدلهای مسافربری است.

-         مدل 777-300ER در پرواز آزمایشی با به کارگیری فقط یک موتور به مدت 6 ساعت و 29 دقیقه برفراز اقیانوس آرام پرواز کرد.(بر اساس قوانین جدید ،پرواز به مدت 3 ساعت یعنی 180دقیقه با یک موتور برای گرفتن گواهینامه ETPOS کفایت می کند.)

-         موتورهای GE90 که بر روی بعضی مدلهای 777 نصب شده است ارتفاعی بیش از بدنه مدل 737 دارند و کتاب رکوردهای جهانی ،موتورهای GE90-115B محرک مدلهای 300ER و 200LR را با قدرت 127900 lbs به عنوان قوی ترین موتورهای محرک هواپیماهای مسافربری در جهان معرفی نموده است.

شرکت هواپیمایی (پارس ایر)

میخواستم شما دوستان را با این شرکت که پیش انقلاب در ایران فعالیت نمود آشنا کنم

(این بخش مربوط به تاپیک ناوگان هوایی کشور از گذشته تا امروز)

این شرکت اولین هاب پروازی خود را در مشهد تأسیس کرد که از آنجا به شهرهای طبس و بیرجند پرواز می‌کرد. اولین هواپیمایی که توسط این شرکت به خدمت گرفته شد، یک هواپیمای شش سرنشینه از نوع Shrike 500B بود. در سال 1975 ناوگان پاریس ایر با 32 فروند هواپیمای مختلف از جمله 4 فروند هواپیمای فوکر، خدمات پروازی خود را به 14 شهر مختلف ایران گسترش می‌دهد. این شرکت تا سال 1979 به صورت شرکت خصوصی فعالیت داشت و پس از پیروزی انقلاب به ایران ایر واگذار گردید.

لازم به ذکر است این شرکت پیش از انقلاب 3 سانحه داشته است.(EP-PAC  EP-PAE  EP-PBE)

رجیستر هواپیماهایش از زمان تاسیس تا انقلاب

Fokker F-28-1053
EP-PBA

Fokker F-28-6091
EP-PBB

Fokker F-28-6088
EP-PBG

Fokker F-28-1003
EP-PBF

FH-227B
EP-PAR

Aero Commander 680FLP
EP-PSP

Aero Commander 560F
EP-PGR

Aero Commander 500S Shrike
EP-PAB

Britten Norman BN-2A-3 Islander
EP-PAC
EP-PAE
EP-PAF
EP-PAG
EP-PBG

Cessna 501 Citation
EP-PBC

Cessna 500 Citation
EP-PAO
EP-PAP
EP-PAQ

Piper PA.31-350 Navajo Chieftain
EP-PAJ
EP-PAK
EP-PAM
EP-PAN

Piper PA.31P Pressurized Chieftain
EP-PAL

Piper PA.23 Aztec
EP-PAH
EP-PAN




تصاویر :

EP-PBA



EP-PBB



EP-PAR


EP-PAH
 
منبع:انجمن هوافضا