هلیکوپتر سوپر پوما (کوتاه و مفید)

هلیکوپتر سوپر پوما(ساخته شده در کارخانجات Aérospatiale )هلیکوپتری است که برای مصارف نظامی وهمچنین غیر نظامی به بازار عرضه شده است
سوپر پوما مدل بزرگتر و بهینه تر نمونه ی اولیه  هلیکوپتر پوما ساخته شده توسط Aérospatiale میباشد و اولین پرواز خود را در تاریخ 13 سپتامبر 1987 به ثبت رسانده است
این مدل که بسیار موفق از اب در امده در 37 ارتش نظامی در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است وتقریبا هزاران کاربر غیر نظامی دارد
سوپر پوما به صورت حرفه ای در شرکت نفتی دریای شمال مورد استفاده پرسنل قرار گرفته شده و وظیفه انتقال کارمندان و تجهیزات به سکوهای نفتی و برگشت از انجا را به عهده دارد
مدل ساخته شده برای مصارف غیر نظامی ظرفیت حمل 18 نفر مسافر و 2 نفر خدمه را داراست
یک مدل بزرگترنیز در بین مدلهای ویژه نظامی مخصوص عملیات جستجو و شناسایی وجود دارد
از سال 1990 به بعد سوپر پوماهای نظامی با عنوان Cougar. به بازار عرضه میشوند


مدلهای سوپر پوما:
As331 مدل اولیه
As332aگونه ی تجاری
As332b گونه ی نظامی
As332b1 اولین گونه ی نظامی
As332c گونه ی تولید شده ی غیر نظامی
As331c1 گونه شناسایی
As332f گونه ی نظامی ضد زیر دریایی و ضد کشتی
As332f1 مدل نیروی دریایی
As332l گونه ی غیر نظامی با موتورهای بهتر و کابین جادارتر(بعضی اوقات سوپر تایگر نامیده میشود)
As332l1 مدل کشیده تر غیر نظامی
As332l2 وسیله ی حمل و نقل غیر نظامی
As332m گونه ی نظامی
As332m1 گونه نظامی کشیده تر

اپراتر های غیر نظامی:
اذربایجان
المان
فنلاند
نروژ
کانادا
هنگ کنگ
اسلند
مالزی
مراکش
انگلیس

اپراتر های نظامی:
ارژانتین
شیلی
برزیل
یونان
اندونزی
کویت
مکزیک
عمان
نیجریه
عربستان سعودی
سنگاپور
اسپانیا
سوییس
تایلند
ونزوئلا
ویتنام

مشخصات AS332L2:
خدمه:2نفر
ظرفیت:24 نفر
طول:16/3 متر
قطر ملخ:15/6 متر
ارتفاع:4/6 متر
وزن هلیکوپتر خالی:4460کیلوگرم
بیشترین وزن هنگام تیک اف:8600کیلوگرم
پیشرانه:دو موتور توربوشفت
توربومکا ماکیلا 11a که هرکدام قدرتی به اندازه ی 1357 کیلووات تولید میکنند
حداکثر سرعت:278 کیلومتر بر ساعت
برد:831 کیلومتر
سقف پرواز:3200 متر
نرخ سعود:8/2 متر بر ثانیه

کاموف ۵۰ کوسه سیاه روسی

هلیکوپتر تهاجمی کاموف 50(black shark)با کد انتخابیHokum Aیکی از بهترین هلیکوپترهای شناخته شده در جهان است.این هلیکوپتر در قالب دو گونه طراحی گشته که نوع 2سرنشینه آن (کاموف 52) به (Alligator) و با کد انتخابیHokumBموسوم است.این هلیکوپتر توانای روسی قابلیت حمله به اهداف زمینی و هوایی مختلف را در ساعات مختلف شبانه روزراداراست.



حداکثر سرعت لول کاموف 310 کیلومتر بر ساعت بوده و از برد رزمیی برابر 460کیلومتر برخوردار است. کاموف توسط دفتر طراحی در روسیه طراحی گشته و از دو موتور توربوشفت کلیموف (تی وی 3-117 وی ام آ) هر کدام به قدرت2200شفت اسب بخار برای تولید نیروی تراست خود بهره می برد.این موتورها در دوسمت بدنه هلیکوپتر واقع شده و این امر بقاپذیری بالایی به این هلیکوپتر بخشیده است.این هلیکوپتر می تواند حدود2تن انواع تسلیحات شامل موشک های ضدتانک ،راکت های غیرهدایت شونده در کالیبرهای مختلف،موشک های هوا به هوا و انوع بمب ها را در چهار محل زیر دو بال کوچک نصب شده در وسط حمل کند.که از مهم ترین موشک های آن می توان به Vikhrشاره داشت.

این موشک هدایت لیزری مافوق صوت ضدتانک در دو محل نصب زیر بال به تعداد 12 عدد حمل می شود.که از کارایی های آن به هدف گیری دور برد از فاصله هشت کیلومتری و دقت آن اشاره داشت این هلیکوپتر همچنین مجهز به یک توپ30میلیمتری با برد چهار کیلومتر است.کاموف کا-50یک هلیکوپتر کاملاً آکروباتیک بوده و قابلیت انجام انواع مانورها مانند رول فانل و لوپ را داراست.قطر روتور اصلی این هلیکوپتر 14.5 متر بوده در حالیکه درازای هلیکوپتر مقداری نزدیک به 15.9 متر است.ارتفاع خود هلیکوپتر حدود 5 متر می باشد.لازم به ذکر است کاموف کا50 نخستین هلیکوپتر عملیاتی جهان مجهز به سیستم اجکت یا پرتاب صندلی خلبان بوده که خلبان را قادر می سازد در تمامی ارتفاعات و سرعت ها از این سیستم بهره برد.



سیستم اویونیک پروازی این هلیکوپتر نیز به انواع سیستمهای ناوبری اینرسیالی ،(آی ان اس)خلبان اتوماتیک و سیستم هد آپ دیسپلی (اچ یو دی)یا نمایشگر مربوط به هدفگیری و سایر اطلاعات که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده مجهز است.وزن هلیکوپتر در حالت عادی یا وزن خام آن برابر 7.692 کیلوگرم است که در هنگام تیک-آف متعادل به9.800 کیلوگرم رتقا یافته و پس از تیک-آف پایانی حداکثر وزن برخاست، به 10.800 کیلوگرم می رسد.

روتورهای این هلیکوپتر طوری طراحی شده که برخلاف هم چرخش می کنند و قابلیت هایی مانند قابلیت پرواز ساکن در ارتفاع 4000 متری و نرخ صعود ده متر بر ثانیه ، قابلیت انجام مانور و چابکی فوق العاده حتی در سرعت های بالا،تقلیل تاثیر اغتشاش هوا و باد ،کاهش علائم راداری و صوتی و افزایش قدرت به میزان ده تا پانزده درصد را به این هلیکوپتر چابک بخشیده است.



ناگفته نماند شرکت های (سکستانت)و (تامسون)از فرانسه نیز در ساخت سیستم های اویونیکی این هلیکوپتر با کاموف همکاری گسترده ای داشته اند.هلیکوپترهای کا-50 و کا-52 در هشتاد و پنج درصد قطعات مشترکند هرچند اضافه شدن سیستمهای چندمنظوره موجب افزایش وزن و در نتیجه کاهش عملکرد پروازی کا-52 نسبت به کا-50 شده ،ولی در کل مزیت خود را نسبت به رقبای همطراز خود حفظ کرده است و از این حیث نه تنها جزو بهترین بالگردهای روسی، بلکه در زمره برترین بالگردهای تهاجمی-تدافعی و درکل عملیاتی جهان قرار می گیرند.

نکته:دوستان عزیز قبلا در مورد هلی کوپتر های نظامی سری کاموف صحبت کرده بودیم ولیکن بدلیل در خواست یکی از دوستان عزیز وبلاگ بر آن شدیم مجددا مقاله ای در مورد این هلی کوپتر کارآمد در وبلاگ قرار دهیم.به امید رضایت شما عزیزان

کبرا , از تفنگداران دریایی آمریکا تا هوانیروز ایران

کبرا نخستین هلیکوپتر عملیاتی در جهان غرب بود که به طور اختصاصی برای ماموریتهای تهاجمی ساخته شد، و از همین رو، نیای همه هلیکوپترهای هجومی و ضد تانک امروزین به شمار می رود. از اوایل دهه ی 1960 میلادی و در جریان جنگ ویتنام استفاده گسترده از هلیکوپترهای مسلح رواج یافت. محدودیتهای هلیکوپترهای همه منظوره که با اصلاحاتی تبدیل به ماشین های جنگی شده بودند، منجر به تلاش برای تکمیل هلیکوپترهایی با ماموریتهای ویژه شد.
هلیکوپتر کبرا با قدرت آتش و مانورپذیری بی سابقه ای که از خود نشان داد، از هنگام جنگ ویتنام در تمامی عملیات نظامی آمریکا حضور داشته است. کبرا هنوز هم در واحد تفنگداران دریایی آمریکا و نیز در نیروهای مسلح هشت کشور دیگر – از جمله ایران – به پرواز ادامه می دهد.
ای اچ – 1 یا "هیوی کبرا"، نواده هلیکوپتر ترابری/همه منظوره یو اچ – ا "هیوی" به شمار می رود و برای اولین بار در میانه دهه 1960 برای خدمت در نیروی زمینی آمریکا تکمیل شد، زمانی که نیاز مبرمی به یک هلیکوپتر مسلح سبک و سریع حس می شد که اختصاصاً برای حمل جنگ افزار طراحی شده باشد و بتواند با دقت زیاد به هدفها ضربه بزند.
در نمونه اولیه کبرا، موتور؛ انتقال قدرت و دیگر اجزای اصلی "هیوی" حفظ شده بود، اما بدنه پهن "هیوی" جای خود را به بدنه ای باریک با صندلیهایی پشت سر هم داد. شرکت بل، این هلیکوپتر جدید را با سرمایه گذاری خودش تکمیل کرد.
در همان هنگام شرکت "لاکهید هلیکوپتر" به سفارش ارتش آمریکا، هلیکوپتر "ای اچ – 56 ای" یا "شاین" را برای پاسخگویی به نیاز به یک "سیستم پیشرفته پشتیبانی آتش هوایی" ساخت و نخستین نمونه آزمایشی آن را در سال 1967 بیرون داد. اما ارتش آمریکا خواهان هلیکوپتری بود که سیستم کنترل آتش و ناوبری آن به پیچیدگی "شاین" نباشد. نیاز شدید به استفاده از هلیکوپترهای زرهپوش مسلح در جنگ ویتنام، و موفقیت هلیکوپتر ساخت شرکت "بل"، باعث شد ارتش آمریکا پیش نمونه ها و نیز انواع تولیدی این هلیکوپتر را سفارش دهد و تولید "شاین" را بایگانی کند.
آنچه در این هلیکوپتر جدید از هیوی کبرا به ارث رسیده بود، بدنه باریک با کابین های پشت سر هم (تیرانداز در جلوی خلبان)، موتور "لایکامینگ تی – 53"، بالکهای جانبی با مقرهای حمل سلاح، و برجک تیربار زیر پوز بود. "ای اچ – 1 جی" یا همان کبرای جدید، از ملخ های پهن تر و بدنه ی باریکتری سود می جست که سرعتی دو برابر یو اچ – 1 به آن می بخشید.

کارآیی کبرا سبب شد که تفنگداران دریایی آمریکا نیز خیلی زود به استفاده از آن در جنگ ویتنام بپردازند و نمونه خاصی از آن را در سال 1968 سفارش بدهند. واحد تفنگداران دریایی خواستار نمونه ی دوموتوره ی کبرا بود، و از همین رو بود که هلیکوپتر ای اچ – 1 ج یا "کبرای دریایی" تکمیل شد. این نمونه دارای دو موتور توربوشفت "پرت اند ویتنی تی 400" بود که پیشرانه آن را افزایش می داد. کبرای دریایی همچنین از یک تیربار پوز جدید بهره می برد، یعنی تیربار سه لوله 20 میلیمتری "اکس ام – 197".
ای اچ – 1 جی برای انجام این ماموریتها طراحی شد:
- اسکورت مسلح هلیکوپترهای حامل نفرات و بار
- سرکوب آتش دشمن در منطقه نبرد
- شناسایی مسلحانه
- نشانه گذاری هدف برای هواپیماهای تهاجمی
- حمله دقیق به هدفهای زرهی
- دفاع از خود و هلیکوپترهای دیگر در برابر آتش هوابه هوای دشمن
نخستین هلیکوپترهای ای اچ – 1 ج از مجموع 67 فروند،در سال 1971 به تفنگداران دریایی آمریکا تحویل داده شدند و تا پایان جنگ ویتنام در عملیات رزمی شرکت جستند.
موفقیت عملیاتی کبرا، کشورهای مختلفی را بر آن داشت تا این هلیکوپتر را به کار گیرند. در نتیجه، نیروهای مسلح اسرائیل، ترکیه، یونان، بحرین، ژاپن، اردن، پاکستان، کره جنوبی، تایوان و تایلند نیز سفارش خرید کبرا دادند.
هواپیمایی نیروی زمینی ایران (هوانیروز) در طول دهه ی 1970 میلادی برنامه گسترش عظیمی را در دستور کار خود نهاد که در نهایت آن را به بزرگترین نیروی هلیکوپتری منطقه و چهارمین نیروی بهره برداری کننده از هلیکوپترهای نظامی در جهان بدل ساخت.
هوانیروز نخست 300 فروند هلیکوپتر ترابری / همه منظوره "بل 214 ای" را که به "اصفهان" شهرت یافت سفارش داد. در پی آن، بیش از 200 فروند هلیکوپتر تهاجمی کبرا از نوع ای اچ – 1 ج در دستور کار قرار گرفت. هوانیروز در تجهیز ناوگان خود دست به خریدهای گسترده دیگری نیز زد، از جمله 185 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 206" ساخت ایتالیا، حدود 100 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 205"، و 66 فروند هلیکوپتر ترابری سنگین دو ملخی "سی اچ – 47 سی" یا "چینوک".



در دهه ی 1970 میلادی، حکومت پیشین ایران در پشتیبانی از نیروهای مسلح عمان در مبارزه با شورشیان ظفار فعالیتی گسترده داشت. شماری از هلیکوپترهای کبرا و اصفهان هوانیروز در جریان عملیات در ظفار سرنگون شدند، اما بخش اعظم ناوگان هلیکوپتر هوانیروز دست نخورده ماند تا پس از انقلاب 1357 و در جریان جنگ هشت ساله ایران و عراق، عملیات رزمی تمام عیار را تجربه کند.
در جریان سال نخست جنگ، هلیکوپترهای کبرا در کنار جنگنده های نیروی هوایی، نقش مهمی در جلوگیری از پیشروی ستونهای زرهی و مکانیزه عراق ایفا کردند. در چند مورد نیز کبراهای ایران درگیر نبرد هوایی با هلیکوپترهای تهاجمی "می –24" روسی نیروی هوایی عراق شدند. بنا به برخی گزارشها در این درگیریها، شش فروند هلیکوپتر عراقی و ده فروند کبرا سرنگون شدند.
در عملیات "توفان صحرا" برای آزادی کویت در سال 1991، کبرا های آمریکایی در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی به کار گرفته شدند. حدود 78 فروند کبرای تفنگداران دریایی آمریکا، 1273 ماموریت رزمی انجام دادند که تنها یکی از آنها در شرایط غیررزمی سرنگون شد. نیروی هوایی اسرائیل نیز در جریان حمله به واحدهای زرهی و استحکامات سوریه در دره بقاع لبنان، بهره گیری گسترده ای از کبراهای خود کرد. کبراهای اسرائیلی در این عملیات دهها تانک روسی "تی – 72" ارتش سوریه و نیز خودروهای زرهی دیگر را منهدم کردند.
جدیدترین نمونه ی کبرا به نام "ای اچ – 1 دبلیو" یا "سوپرکبرا" با توانایی های هوا به هوای بیشتر هم اکنون در واحد تفنگداران دریایی آمریکا خدمت می کند. یک نمونه آزمایشی چهار ملخی با تجهیزات الکترونیک پیشرفته تر و مقدورات پروازی افزونتر نیز ساخته شده است.



مشخصات فنی
نوع: هلیکوپتر تهاجمی / پشتیبانی ضد زره
حداکثر سرعت: 226 کیلومتر بر ساعت
حداکثر برد: 507 کیلومتر
طول: 16.18 متر
بلندی: 4.09 متر
قطر ملخ: 13.41 متر
وزن خالی: 2993 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: 4536 کیلوگرم
پیشرانه: دو موتور توربوشفت "پرت اند ویتنی تی 400"
تسلیحات: یک برجک "جنرال الکتریک یونیورسال" برای تیربار سه لوله ی 20 میلیمتری "ام 197"، قابلیت حمل هشت موشک ضد تانک "تو"، موشکهای هوابه هوا و مقره های راکت انداز.

عکس های بیشتر:

---

منبع:سایت دانشجو

نظر وبلاگ:کبری ها از نقش بسیار زیادی در جنگ تحمیلی علیه ایران بازی کردند و بزرگانی مانند شیرودی و کشوری و... در زمان نفوذ تانک ها و نفربر های عراقی به کشور بیشتریت صدمات را با همین پرنده به آنها وارد کردند و هرجا که نیرو های ایرانی در محاصره قوای عراقی قرار می گرفتند این هوانیروز بود که برای کمک به آنها می شتافت مثلا زمانی که شهید چمران و یارانش در پاسگاه های مرزی کردستان در محاصره عوامل خود فروش بودند این کبری ها بودند که آنها را از محاصره خارج کردند.بعد از جنگ نیز تلاش بسیار زیادی شده است تا این هلی کوپتر ها را در وضعیت عملیاتی نگاه دارند و تا حدود زیادی نیز این امر محقق شده است ولیکن با توجه به پیشرفت تکنولوژیکی و تولید موشک های جدید و.. نیاز محسوسی به خرید هلی کوپتر های رزمی جدید برای هوانیروز احساس می شود و با توجه به شرایط ایران بهترین گزینه نمونه روسی یعنی کاموف ۵۰ یا ۵۲ و ۶۰ یا میل ۲۸ است البته در چند سال گذشته خبر هایی حاکی از مذاکره ایران با روسیه برای خرید کاموف ۶۰ به گوش می رسید که بنا بر دلایلی منتفی شده بود.امیدواریم با باز شدن باب مذاکرات با روسیه به این امر مهم نیز توجه گردد.

بالگرد رزمی ایران در راه است

 

OH-78 فرزند جدید بالگرد های خانواده شاهد

Oh-78 در حال گذراندن تست سلاح

مقاله حاضر ترجمه ایست آزاد از مقاله چاپ شده در هفته نامه جنز مورخ 20 دسامر 2006
ایران در حال آزمایش نمونه جدیدی از یک بالگرد مسلح سبک می باشد و این برنامه تا طراحی کامل یک بالگرد رزمی چند ماموریتی با قابلیت فرود در هر شرایطی ادامه میابد
این بالگرد که رسما با نام شاهد OH-78 شناخته میگردد و از کلاس بالگردهای شناسایی سبک میباشد OH-78 اولین پرواز خود را در سال 2005 انجام رساند همچنین آزمایشات مربوط به سلاح و سنسور ها را نیز طی نموده است این بالگرد که درواقع مدل رزمی بالگرد تولید داخل شاهد 278 میباشد که به پره های چهار تیغه مجهز گردیده
تولید و توسعه خوانواده بالگردهای شاهد توسط شرکت تحقیقاتی شاهد دنبال می گردد این شرکت بالگرد شاهد278 را بر اساس مهندسی معکوس بالگرد Bell 206 تولید نمود تاکنون 3 پیشنمونه شاهد278 تولید شده و پرواز کرده اند و 5 نمونه دیگر نیز در دست تکمیل قرار دارد بالگرد OH-78 نمونه تغییر یافته بدنه نخستین نمونه شاهد278 است این بالگرد از یک موتور Rolls-Royes 250 C20B که به آن سرعت حداقل 240km/h میبخشد سود می جوید
بالگرد OH-78 به یک تیربار ضد نفر 7.62 میلیمتری همچنین به دو پد M-158 راکت های 2.78 اینچی در جایگاه ها بقل کابین مجهز میباشد

همچنین OH-78 به یک جستجوگر فروسرخ جلونگر / تلوزیونی نیز مجهز میباشد همچنین شرکت شاهد در این بالگرد از نمایشگر های رنگی چند حالته ساژم نیز بهره برده است که گویا در ایران نیز تولید میگردند
اولین بالگرد رزمی تولید ایران بر اساس شاهد 278 و روتور های چهار تیغه و یک موتور نیرومند Rolls-Royes 250 C20B بوجود آمد راکت شاهد همچنین قصد دارد بجای این موتور از یک موتور جدید مدل 250 ساخت کانادا استفاده نماید

یکی از طرح های پیشنهادی شاهد 278 به نمایش در آمده مجهز به موشک های ضد کشتی نصر نیز میباشند(نصر موشکی طراحی شده بر اساس tl-6 میباشد)

مترجم: محمد حسین جهان پناه
سایت دانشجو

UH-60 Black Hawk

UH-60 Black Hawk 

04 Jan 2005 07:40 pm

کارخانه سازنده:سیکورسکی ارکرافت
ماکزیمم سرعت در 4000 پایی 281 کیلومتر و در 4000 پایی 294 کیلومتر بر ساعت.
قوای محرکه: دو عدد موتور جنرال الکتریکT700-GE-701Cs
سقف پرواز خدمتی:19000 پا
اولین پرواز در اکتبر 1974

Origin: USA  
Type: ASW/ASST/SAR helicopter
Max Speed: 150 kt / 173 mph
Max Range 583 km / 362 miles
Dimensions: main rotor diam. 16.36 m /
53 ft 8 in
length 19.76 m / 64ft 10 in
height 5.18 m / 17 ft 0 in
Weight: empty 6,191 kg / 13,648 lb
max. take-off 9,926 kg / 21,884 lb
Powerplant: two 1260-kW (1,690-shp) General Electric T700-GE-401 turboshafts
Armament: door guns, Hellfire missiles, Stinger missiles, rockets
Operators: Argentina, Australia, Austria, Bahrain, Brunei, Chile, China, Colombia, Egypt, Greece, Hong Kong, Israel, Japan, Jordan, Mexico, Morocco, Philippines, Saudi Arabia, South Korea, Taiwan, Turkey, United States

سوپر کبرا

 

با نگاهی به داخل کابین خلبان این پرندة سپاه تفنگداران دریایی آمریکا یعنی هلیکوپترAH_IJ ساخت شرکت هلیکوپترسازی بل در می یابیم که این هلیکوپتر یکی از پسرخاله های کم شباهت هلیکوپتر جنگ ویتنام یعنی هلیکوپتر کبرا می‌باشد.
در این مقاله با ویژگیهای پروازی این هلیکوپتر توسط خلبانی که با آن پرواز نموده آشنا می‌شویم : وقتی انسان بمدت 40 دقیقه با این هلیکوپتر پرواز می کند و هدایت آنرا بعهده می‌گیرد، احساسی حاکی از علاقمندی در وی نشأت می‌گیرد. باور نداشتم که چنین باشد. در مواجهه با چنین هلیکوپتری انسان نه تنها دستپاچه می شود که حتی احساس دلهره هم می‌کند. همه جای این هلیکوپتر مملو از سخت افزار است.
اما کار نیکو کردن از پر کردن است. این ضرب‌المثل را می‌توانیم در مورد رئیس خلبانهای آزمایشی شرکت هلیکوپترسازی بل تکسترون «« جان هونیکر»» بکار ببریم. بمن گفتند که هیچکس با این هلیکوپتر ««سوپرکبرا»» همانند او آشنایی ندارد.
وقتی برای انجام ارزیابی های پروازی این هلیکوپتر در ماه ژوئن وارد تأسیسات شرکت هلیکوپترسازی بل در ««فورت ورث»» تگزاس شدم دریافتم که هلیکوپترAH_IWرا بنام ««ویسکی»» هم می‌خوانند. سپاه تفنگداران دریایی امریکا این هلیکوپتر سوپرکبرا را برای تعقیب فرماندة مبارزان سومالی (محمدفرح‌عیدید) به بهانة تلافی مرگ 22 نفر از افراد پاکستانی حافظان صلح سازمان ملل در آن کشور برگزید.
توانایی های هلیکوپتر کبرا ( که تعداد زیادی از مدل AH-IJ آن در ناوگان هلیکوپتری ایران به پرواز درمی‌آید) به دوران جنگ ویتنام بازمی گردد. از آن روز تاکنون این هلیکوپتر راهی بس طولانی را پیموده است، بخصوص اینکه نیروی دریایی تصمیم گرفت ابتدا با استفاده از موتور‌های دوقلوی 400(PT-6 )-T ساخت شرکت پرات اندویتنی (هلیکوپتر AH-IJ و هلیکوپترAH-IT ) و سپس با نصب موتورهای 700-T ساخت شرکت جنرال الکتریک (هلیکوپترAH-IW )، آنرا به یک هلیکوپتر دوموتوره تبدیل نماید.


آنچه فاصله این هلیکوپتر را با بل تعیین می کند تغییر هلیکوپتر فوق با نصب موتور 700-T بر روی آن می‌باشد. موتور قبلی یعنی موتور400-T نمی توانست نیازهای وزنی و پروازهای این هلیکوپتر مجهز به سیستم موشکی ««تاو»» ( Tow ) را برآورده سازد. بنابراین هلیکوپتر ویسکی کبرا (AH-IW ) به موتور 700-T مجهز گردید. این هلیکوپتر با این موتور پرقدرت و با جعبه دنده ای با حداکثر قدرت 2032 اسب بخار می تواند تسلیحات سنگینتر از موشک های فوق، از جمله موشک لیزری «« هل فایر»»ساخت راکول را با خود حمل نماید.




توان بالای موتور، به این هلیکوپتر اجازه می دهد در ارتفاعی بمراتب بالاتر و در هوایی بمراتب گرمتر پرواز نماید. ویژگیهایی که در عملیات طوفان صحرا حیاتی بودن آن به اثبات رسید.
از لحاظ جنبه های خرید و فروش، تعداد 160 فروند هلیکوپتر ««ویسکی»» به خطوط پروازی سپاه تفنگداران دریایی آمریکا راه یافت و هیچگونه مانع مشهودی بر سر راه خرید نهائی 230 فروند از این ماشین پرنده ( برای نیروی مذکور ) وجود ندارد.
مقامات کمپانی بل حتی از توسعه و تکامل بیشتر این هلیکوپتر جنگی کهنه کار سخن می گویند. رئیس مهندسی هلیکوپتر کبرا ««جان نورول»» می گوید: ««روزی خواهد رسید که تمام تجهیزات داخل کابین خلبان و کمک خلبان این هلیکوپتر را کلا دیجیتالی نماییم.»»


[img]http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/3قیف.jpg[/img]

یکی از قدمهای بعدی ما ««کبرا-2000»» نام دارد که شامل یک برنامه سیستم تسلیحاتی یکپارچه (EWS ) می باشد. این برنامه به این منظور طراحی گردیده تا کابین خلبان و کمک خلبان (متصدی اسلحه ) این هواپیما از حالت شلوغی فعلی خارج گردد. اگر مسائل و مشکلات بودجه ای وجود نداشته باشد، علاوه بر نصب سیستم تسلیحاتی یکپارچه پیشنهاداتی مطرح است که سیستم روتور این هلیکوپتر چهار ملخه و یا حتی این هلیکوپتر دو سرنشینه به یک هلیکوپتر جنگی تک‌سرنشینه تبدیل گردد.
وقتی که با هلیکوپتر ویسکی پرواز می کردم، بیشتر توجه خود را به ویژگیهای پروازی آن معطوف نمودم تا به تجهیزات داخل کابین ( که قراراست در معرض تعویض قرارگیرد ). با این همه انسان می تواند در کابین جلوی این هلیکوپتر بنشیند و تجهیزات نشانه روی موشکهای ««تاو»» (TSU ) موجو در آن (همان سخت افزار حجیمی که برای شلیک موشکهای ««هل فایر»» و ««سایدویندر»» بکار می رود) نظرش را بخود جلب نکند. این وسیله نشانه روی ترجیحاً برای شلیک مسلسل (توپ) چرخان و سه لوله ای 20 میلیمتری (197-M ) نیز مورد استفاده قرار می گیرد.




از طرف دیگر کابین جلو دارای دو فرمان جانبی ««سایدآرم»» در سمت چپ و فرمان ««سایکلیک»» در سمت راست قراردارد. وقتی کمربند ایمنی و دریچة کاناپی کابین را بستم احساس کردم در داخل یک هواپیمای جنگنده تک سرنشینه قرار دارم.
بمن پیشنهاد کردند تا سیستم نشانه روی ««تو»» (TOW ) را که دارای تعادل ژیروسکوپی می باشد بکار اندازم. هنگامی که هلیکوپتر از روی زمین بلند می شد و با زاویة 90 درجه دور می زد علامت (خط) نشانه روی داخل دستگاه (دوربین ) را بر روی یکی از اشیایی که در آن حوالی بود میزان کردم و آن را هدف گرفتم. وقتی از قسمت چشمی دستگاه نگاه می کردم بسیار شگف زده شدم چرا که هلیکوپتر به جهتی دیگر می رفت ولی دستگاه نشانه روی (TSU ) همچنان هدف را نشانه گرفته بود.



هنگام پرواز احساس سفتی غیرمعمول در فرمان کلکتیو می کردم. این نیروی مقاوم مخصوصاً به این فرمان داده شده تا ارتباط نزدیکی بین عملکرد موتور و مشخصه های پروازی آن برقرارگردد. بعد از اینکه یکی دوبار به یکی از میدان های آن حوالی نزدیک شدیم تصمیم گرفتم هدایت آنرا بعهده بگیرم. احساس کردم هلیکوپتری قابل انعطاف و چالاک است، عکس العملی که در مقابل فرامین نشان می داد بیانگر دقت بالای ماشین پرنده ای بود که برای مأموریتهای تهاجمی طراحی شده‌است.
دستگاه کنترل ارتعاش ««فعال»» ( سیستمس که ارتعاشات حاصل از ملخ را مستهلک می سازد) وظیفه خود را بخوبی انجام می داد و لرزشهای حاصل از ملخکهای (باپهنای) 33 اینچی(84 سانتی متری) این هلیکوپتر را مستهلک می نمد. این لرزشها از ویژگی ذاتی هلیکوپترهای دوملخه (تک روتوره) می‌باشد و از نوع ارتعاشات ««دوبار لرزش در هر دوران»» بحساب می آید. این دستگاه دارای وزنی معادل 51 پاوند(23 کیلوگرم) می باشد که با نیروی الکتریکی در مسیری منحنی شکل جابجا می شود تا در سیکل چرخشی ملخ لرزش را در نقطة صحیح آن خنثی نماید.
دستگاه کنترل ارتعاش هلیکوپتر سوپر کبرا حتی در سرعتهای نسبتاً زیاد نیز پروازی نرم و راحت را برای انسان فراهم می سازد. من از نظر احساس لرزش در روی صندلی هلیکوپتر می توانم مشخص کنم که سرعت مستقیم هواپیما باید بین 120 تا 130 نات می باشد ( سرعت تصحیح نشدة هوا یا هواپیما که سرعت سنج نشان می دهد). آگر سرعت تصحیح نشدة هوا (هواپیما) از این فراتر رود هلیکوپتر شروع به لرزش ( با فرکانس بالا) خواهد نمود. اما در هلیکوپتر ««ویسکی»» چنین نبود. وقتی به پانل ادوات جلوی خود نگاه کردم دیدم عقربة سرعت سنج روی 160 نات قراردارد.



علاوه بر مسئله سرعت، موضوع قدرتی است که موتور این هلیکوپتر دارا می باشد، ما با خاموش کردن یک موتور توانستیم با سرعت 1500 پا در دقیقه اوج بگیریم. باید خاطرنشان کنم که پرواز را در تگزاس آنهم در ماه ««ژوئن»» (تیرماه) انجام می دادیم. درجه های این هلیکوپتر نشان می دهد که محدودة گشتاور پیچشی (ترک) موتور بمراتب از محدودة جعبه دندة اصلی هلیکوپتر فراتر می رود، بهمین دلیل است که وجود یک مکانیزم محدودکنندة گشتاوری پیچشی در هلیکوپتر اجباری می باشد.
««هونیکر»» هنگامی که با یک موتور خاموش به پرواز نمایشی خود ادامه می داد، توانائی روشن کردن مجدد موتورها و هم آهنگی مداوم موتورهای این هلیکوپتر را ( وقتی موتور خاموش مجدداً روشن و وارد مدار گردید) نیز برای ما بنمایش گذاشت.
««هونیکر»» برای اینکه نشان دهد سیستم موتورهای ««الاکلنگی»» (تک روتوره و دوملخه) هلیکوپترهای کمپانی بل دارای قابلیت مانور بیشتری نسبت به یک سیستم روتور صلب می باشد، شروع به دور زدن های تند و دور زدن در پروازهای صعودی و نزولی نمود و مانورهای برگشتی تهاجمی به هدف را به نمایش درآورد.

عدم مشکل جی منفی
پرواز کاملا نزدیک به سطح زمین با این هلیکوپتر چگونه است؟
آیا می‌توان با این هلیکوپتر دوملخه خطر وارد آمدن ««جی منفی) را پذیرفت؟
آیا در این صورت هلیکوپتر به نقیصة ««کوبش دیرک عمودی روتور»» دچار نمی شود؟
در پاسخ به این سئوالات هونیکر میگوید: ««برای اجتناب از این نقیصه شما در تمام طول پرواز باید بار(آیرودینامیکی) روتور را حفظ کنید و انجام این کار چندان هم مشکل نیست. در هلیکوپترهای خانوادة کبرا هرگز کسی مشکلی بنام ««بارهای جی منفی»» نخواهد داشت.
وی برای اثبات این مدعا هلیکوپتر را با سرعت زیاد از میان دره های کوچک و درختان بصورت مارپیچی عبور داد و سپس مانور جنگ های هوا به هوا را بمرحلة اجرا گذاشت.
برای شبیه سازی جنگ هوابه هوا سیستم موشکی ««سایدویندر»» هلیکوپتر (ویسکی) را برروی یک هواپیمای ««توین استار»» اجرا نمود.
در تمام طول پرواز یکساعتة خود تقریباً بطور مداوم ««جی»» فوق العاده زیادی را بر هلیکوپتر وارد می کردیم. اما ««هونیکر»»، این هنرمند هلیکوپترهای تهاجمی، همیشه حقه ای را بکار می بست و در این نمایش پروازی برتری خود را به اثبات می رساند. بنابراین، این بار مانوری را به مرحله اجرا گذاشت که در آن معمولا خلبان باید برای فرار از موشک تعقیب کنندة تشعشعات مادون قرمز(برای فرار از مورد اصابت قرارگرفتن)، چنین مانوری را انجام دهد. در ارتفاع دوهزار پایی هر دو موتور را خاموش نمود تا هرگونه علایم گرمایی را (که موجب تعقیب موشک فرضی مذکور بسمت هلیکوپترها می باشد) از بین ببرد و سپس شرع به مانور فرار از معرکه نمود و تقریباً با شدت زیاد اقدام به شیرجه ( فرود) هلیکوپتر نمود. یستم هشداردهندة صوتی بطور اضطراری خاموش بودن موتور را اعلام می نمود. بسرعت فرود می امدیم، مبهوت برروی صندلی خود نشسته بودم و زمین اطراف ما بزرگتر و بزرگتر می شد. آنگاه هونیکر بدون هیچگونه هشداری به موتور قدرت داد تا به حد طبیعی سرعت دورانی روتور هلیکوپتر برسد و سپس هلیکوپتر را از حالت شیرجه ای دراورد و آنرا تراز نمود. تمام این عملیات برای من نمایشی جالب بود.


مشخصات فنی هلیکوپتر سوپرکبرا



موتور: دو دستگاه موتور، ساخت جنرال الکتریک مدل 401-700-T
حداکثر قدرت مداوم موتور: 1437 اسب بخار ( 1071 کیلووات )
ظرفیت مخازن سوخت داخلی: 2081 پاوند (4627 کیلوگرم )
وزن خالی هلیکوپتر: 10200 پاوند (6690 کیلوگرم )
حداکثر میزان اوج گیری: 2090 پا در دقیقه (637 متر در دقیقه)
سرعت مستقیم: 132 نات
سقف پرواز ایستا ( با استفاده از اثر بالشتکی هوا بر روی زمین) 8100 پا
برد پروازی : 318 مایل دریایی
مداومت پروازی: 2/3 ساعت




منبع: مجله صنایع هوایی

هلیکوپتر SUPER FRELON فرانسه (کوتاه و گذرا)

بنام خدا
ساخت:فرانسه
تاریخ ساخت:1965 میلادی
تولید انبوه:1966 میلادی
کاربرد:امداد و نظامی
وزن:13 تن
طول:70/6 متر
سرعت:270 کیلومتر
نوع رادار:ORB-42 و قابلیت GPS  و دید در شب
کشورهای استفاده کننده:فرانسه و عراق و اسراییل و لیبی و چین و زایر
اینم عکساش






 

منبع:انجمن هوافضا

هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk جنگجوی آفریقایی

Rooivalk جدیدترین نسل از هلیکوپترهای تهاجمی کمپانی Denel Aviation آفریقای جنوبی بوده که دوازده فروند گونه AH-2A آن توسط نیروی هوایی آن کشور نیز سفارش داده شده است.اولین فروند از این هلیکوپترها در جولای سال 1999 به اسکادران شانزدهم مستقر در پایگاه نیروی هوایی Bloemspruit تحویل داده شد.البته هلیکوپترهای تحویل داده شده هنوز مجهز به موشکهای ضد تانک Mokopa ZT-6 نشده اند که ترکیب نهایی تسلیحات این پرنده ها است.سفارش قطعی این موشکها در مارس 2004 داده شده است.Rooivalkها نقش قابل توجهی در عملیات حافظ صلح سازمان ملل ٬ که کشور آفریقای جنوبی تا حد زیادی با آن در گیر بوده ٬ دارند.
این هلیکوپترها بالاخره در اواخر سال 2005 به توانایی های عملیاتی اولیه (IOC) دست یافتند.ناگفته نماند احتمال دارد نیروی دفاعی مالزی در صورت تامین بودجه ٬ این هلیکوپتر را در اسکادران های خود به کار گیرد.


Rooivalk هلیکوپتری دو سرنشینه از صنایع نظامی Denel آفریقای جنوبی است.

کاکپیت

خدمه این هلیکوپتر در کاکپیت به صورت پشت سر هم قرار میگیرند و مانند بیشتر دیگر هلیکوپترهای تهاجمی خلبان در کاکپیت عقب کمی بالاتر و افسر تسلیحات (WSO) در کاکپیت جلو جای دارد.هردو کاکپیت مجهز به صندلیهای ضد زره مقاوم در برابر برخورد و همچنین سیستم HOCAS یا دستها روی اهرم جمعی و دسته فرمان می باشند.
سایت نمایشگر نصب شده روی کلاه خلبان و کمک خلبان ساخت تالس ٬ اطلاعات پرواز سینه مال (NOE) را برای خدمه فراهم می سازد. همچنین این سیستم قابلیت یکپارچه شدن با تسلیحاتی مانند توپ گردنده و سرجستجوگر موشکهای هوا به هوا را نیز دارد بطوریکه نگاه خدمه برای قفل شدن هدف کافی است.


کاکپیت Rooivalk با نمایشگرهای چند منظوره

قابل ذکر است این هلیکوپتر مجهز به واضح کننده تصویر نسل چهارم یکپارچه شده با جلونگر فروسرخ FLIR است که فقط با انتخاب یک کلید از حالت روز به حالت شب تغییر می یابد.
مهمتر از همه Rooivalk دارای سازه مقاوم در برابر برخورد و طراحی بدنه پنهانکار یا علاءم راداری ٬ فروسرخ و صوتی کم است.

تسلیحات

Rooivalk توانایی حمل گستره وسیعی از سلاح ها را برای ماموریتهای مختلف دارا بوده که شامل موشکهای ضد زره و ضد هلیکوپتر و همچنین تسلیحات سرکوب زمینی می باشد.این هلیکوپتر همچنین قابلیت درگیری با اهداف چندگانه در برد کوتاه و دور را با به کارگیری توپ نصب شده در دماغه و تسلیحات زیر بالهای خود دارد.قابل توجه است توپ بیست میلیمتری گازی با تغذیه دوتایی F2 نیز امکان شلیک 740 تیر در دقیقه را با سرعت دهانه 1100 متر بر ثانیه فراهم می سازد که به همین منظور دو منبع تغذیه 700 تیر آماده به شلیک را در خود جای میدهد.این توپ سرعت چرخشی برابر با نود درجه در ثانیه دارد.سلاح اصلی هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk موشک ضد زره دوربرد Mokopa ( با برد 5/8 کیلیمتر ) بوده که توسط بخش Kentron کمپانی Denelساخته شده است.موشک Mokopa مجهز به جستجوگر نیمه فعال لیزری با سر جنگی پشت سر هم دوتایی است.
این هلیکوپتر همچنین توانایی شلیک موشک های Hellfire و HOT3 را نیز دارا می باشد.هلیکوپتر Rooivalk چهار موشک هوا به هوای V3CDarter ساخت MBDAMistral یا Denel Aerospace System را با خود حمل میکند.
موشک V3C Darter مجهز به جستجوگر فروسرخ با سایت نصب شده در کلاه خلبان برای تشخیص هدف است.موشک Mistral نیز که توسط نیروی هوایی آفریقای جنوبی انتخاب شده دارای جستجوگر با برد 6 کیلومتر است.
این هلیکوپتر همچنین توانایی حمل شلیک 70 راکت FFAR ساخت کمپانی بلژیکی Forges de Zeebrugge با قابلیت انتخاب انواع سرهای جنگی بسته به نوع هدف را دارد.

اقدامات متقابل

مجموعه جنگ الکترونیک هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk بطور کامل با مجموعه ی خود پشتیبان جنگ الکترونیک (HEWSPS) یکپارچه شده است که شامل هشداردهنده های راداری ٬ لیزری و سیستم پخش کننده اقدامات متقابل است. این سیستم قابلیت برنامه ریزی در پرواز را داشته و همچنین در حین پرواز امکان سازگاری برای هماهنگ شدن با تهدیدات دشمن در محدوده ی عملیاتی را نیز دارد.هشدار دهنده راداری این هلیکوپتر با توانایی کشف راداری فراتر از برد ERP ( حاصلضرب انرژی ورودی و بهره ی انرژی آنتن) پایین/ پالس داپر ٬ محدوده فرکانسی فوق گسترده ٬ هندلینگ پالس با چگالی بالا و اندازه گیر فرکانس داخلی سریع ٬ می باشد و همچنین هشدار دهنده لیزری محدوده فرکانسی لیزری گسترده ای برای کشف ٬ نمایش ٬ مسافت یابی ٬ تشخیص و تهدیدات موشکهای هدایت شونده ی لیزری دارد.
سیتم پخش اقدامات متقابل نیز دارای حالت های دستی ٬ نیمه خودکار و تمام خودکار بوده و توسط خشابهای Chaff و Flare شارژ می شود.

 
هدایت شلیک و دیده بانی

کشف ٬ هدف یابی و همچنین ردیابی هدف توسط سایت (TDATS) نصب شده در دماغه هلیکوپتر انجام می شود که این سایت مجهز به یک حساسه ی تلویزیونی سطح پایین ٬ حساسه ی جلونگر فروسرخ (FLIR) ٬ ردیاب خودکار ٬ مسافت یاب و نشانه گذار لیزری می باشد.


ناوبری و ارتباطات

هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk به مجموعه ناوبری پیشرفته ای مجهز شده است که شامل حساسه سرعت راداری داپلر ٬ سیستم مکانیاب GPS هشت کاناله ساخت تالس و واحد حساسه سمت و همچنین واحد داده های هوایی می باشند.
مجموعه ارتباطات نیز شامل دو فرستنده گیرنده رادیویی VHF/UHF با پردازش گر پیام های صوتی به صورت کدهای دیجیتالی FM و AM ٬ یک رادیوی فرکانس بالا با هوپینگ فرکانس ٬ کانال صوتی و داده ای ایمن و نیز یک ترانسپوندر IFF است.

عکسهایی از Rooivalk :



 

منبع:انجمن هوافضا

شینوکهای ایرانی

یک فروند هلیکوپتر Ch-47C با شماره سریال 5-4059 (متعلق به هوانیروز )که در رژه ای در تابستان سال 1976 در اصفهان شرکت کرده است.



عکس بالا یک هلیکوپتر Ch-47C با شماره سریال 5-382 (متعلق به نیروی هوایی ) در سال 1977 در فرودگاه مهرآباد تهران.


بر اساس توافق مهمی که بین شرکت امریکایی بوئینگ و شرکت ایتالیایی Elicotteri meridionali صورت پذیرفت نیرویی هوایی 20 فروند از این هلیکوپتر را که شرکت ایتالیایی برایش ساخته بود در سال 1971 تحویل گرفت.



شرکت ایتالیایی Elicotteri meridionali در آگوست سال 1976 در شهری به نام Frosinone واقع در جنوب شرقی رم تاسیس گردیدنخستین گروه 20 فروندی از بالگردهای نیروی هوایی ایران با شماره سریالهای 4-200 تا 4-209 و 5-300 تا5-309 بود.پیش از تخویل این بالگردها به ایران شرکت بوئینگ نمونه هایی از این بالگرد را برای آزمایش در آب و هوا کویری و ارتفاعات به ایران فرستاده بود.برخی منابع بر این عقیده هستند که شش یا هشت فروند نخستین بالگردهای شینوک ایارن ساخت بوئینگ بوده است که توسط منبع معتبری تایید نشده است.

هوانیروز هفتاد فروند از این هلیکوپتر را در سالهای میان 1972 تا 1976 تحویل گرفت.شماره سریال این بالگردها 5-4050 تا 5-4119 بود ،البته ایران قراردادی برای تحویل 50 فروند دیگر از این هلیکوپتر با شرکت  Elicotteri Meridionali منعقد کرد که متاسفانه کنسل گردید.هرچند ذکر این نکته خالی از لطف نیست که شرکت Augusta در سال 1987 حداقل 11 فروند از این هلیکوپتر را با شماره سریال نامعلوم به ایران تحویل داد.

پس از انقلاب اسلامی سیستم سریال بندی هواپیماها به یک - و چهار عدد تغییر یافت که سریال بندی کنونی انها نامعلوم است.همچنین برای سریال بندی هواپیمهای نظامی از هیچ ترتیبی تبعیت نشده است و از این رو تشخیص شماره سریالها تقریبا غیر ممکن است.زیر این شماره سریالها همیشه عددی داخل یه دایره وجود دارد که به نظر میرسد نشان دهنده شماره پایگاه عملیاتی بالگرد و یا هواپیماست.

بر اساس اطلاعاتی از منابع نامشخص ، شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (پنها) با مجموعه ای زنجیره ای و  بسیار گسترده و مجهز (در 16 مکان ) بطور کامل تمام مدلهای بالگردهای نظامی ایران را اورهال کرده و برخی قطعات آن را به روش مهندسی معکوس ساخته که این شامل chinook  هم میشود.

منابع اذعان دارند که در دسامبر 2001 نیروی هوایی دارای 14 فروند هلیکوپتر شینوک عملیاتی بوده است که از این میان 5 فروند از بالگردهای زمان جنگ بوده اند که بطور کامل بازسازی شده بوند.شش فروند از این هلیکوپتر ها به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده شد.هوانیروز نیز دارای 45 فروند بالگرد شینوک عملیاتی در شرایط بسیار خوب بوده است.

پایگاههای عملیاتی بالگرد شینوک در سال 2000 :

تهران -پایگاه شکاری مهرآباد -پایگاه هوایی یکم تاکتیکی (TAB-1 )-پس از بکارگیری گسترده در جنگ طولانی هشت ساله تمامی بالگردهای شینوک ساخت آگوستا در پنها بازسازی کامل گردید و به سرویس بازگشت.این تعمیرات شامل تعمیرات اساسی و بالانس کردن Rotor Blade های اصلی بالگرد و همچنین ساخت ابزارهای مربوطه.

تهران -دوشان تپه-ستاد فرماندهی نیروی هوایی ارتش که شامل بسیاری از قطعات با ارزش در انبارهای بزرگ خود میباشد.

تبریز-پایگاه شکاری تبریز - پایگاه دوم تاکتیکی (TAB-2 )ستاد فرماندهی بالگردی در منطقه شمال کشورو همچنین پشتیبانی لجستیک پهپادها.بر اساس گزارشهای منابع اطلاعاتی ایران سه گونه مختلف از پهپادها را به روش مهندسی معکوس از روی محصولات روسی و یا کره ای ساخته است ، که دو فروند از این پهپادها در طی یک عملیات شناسایی در مرز با عراق در قصر شیرین در سالهای 1994 و 2000 سرنگون گشته اند.

همدان -پایگاه شکاری شهید نوژه -پایگاه سوم تاکتیکی (TAB-3 )این پایگاه شامل تاسیساتی برای اورهال بالگرد میباشد.

کرمانشاه-پایگاه تاکتیکی پنجم(TAB-5 )این پایگاه بزرگترین پایگاه بالگرد ایران میباشد که 300 گونه مختلف بالگرد را در خود جای میدهد و شامل تاسیسات تعمیراتی و همچنین بازسازی  و اورهال بالگرد و پهپاد میباشد.
 
شیراز - پایگاه شکاری شهید عباس دوران-پایگاه هفتم تاکتیکی (TAB-7 )شامل تاسیسات آموزشی هوافضایی ،تونل باد و همچنین طراحی سیستمهای الکترونیکی و اوینیکی .

اصفهان- پایگاه شکاری شهید عباس دوران - پایگاه هشتم تاکتیکی (TAB-8 )این پایگاه که به Helo-City مشهور است ستاد فرماندهی بالگردهای ایران است. در این استان (شاهین شهر) تاسیسات بسیار گسترده ای توسط شرکت Bell_Textron بنا نهاده شده است که توسط شرکت اوکراینی آنتونف برای ساخت هواپیمای IRAN-140 و همچنین تعمیر موتور بالگردها مورد استفاده قرار میگیرد.

بندرعباس-پایگاه نهم تاکتیکی (TAB-9 )که پایگاهی مشترک بین هوانیروز و هوادریا ست و دارای تاسیسات تعمیراتی و آزمایشی است.همچنین این پایگاه مقر فرماندهی منطقه جنوب  است.

چابهار-پایگاه دهم تاکتیکی(TAB-10 )پایگاهی از مواد مرکب که توسط ایالات متحده بعنوان پایگاهی سه منظوره ساخته شده است که شامل بالگردهای هوانیروز نیز میشود.بخش عظیمی از این پایگاه در زیر زمین ساخته شده استهواپیماهای مختلفی که در این پایگاه به خدمت میپردازند بوسیله لیفترهایی مشابه ناوهای هواپیابر به روی زمین منتقل میشوند.برخی اطلاعات به این اذعان دارد که بالگردها از محفظه های زیر زیمنی به پرواز در می آیند.

امیدیه-پایگاه یازدهم تاکتیکی (TAb-11 )آقاجاری-این پایگاه که در طول جنگ با عراق تکمیل گردید بزرگترین دستاورد مهندسی و تاسیساتی وازرات دفاع ایرات است.این پایگاه شامل سه مرکز آموزشی تخصصی ،دو موسسه پژوهشی تکنیکی، یک مرکز پژوهش فیزیک، دو مرکز پژوهش بازسازی،لابراتوارهای توسعه اوینیک رادار موشکها،مراکز آزمایش و تاسیسات ساخت و توسعه تسلیحات بالگرد.

مسجد سلیمان -پایگاه دوازدم تاکتیکی(TAB-12 )این پایگاه نوین ترین پایگاه ساخته شده ایارن میباشد و در طول جنگ ساخته شده است و میتواند تا 200 فروند هواپیما و تعداد زیادی بالگرد تهاجمی/ترابری را در خود جای دهد .

مشهد-نزدیک ترین پایگاه به افغانستان میباشد که در آمادگی برای جنگی که نزدیک بود با طالبان رخ دهد توسعه یافت و مرکز فرماندهی منطقه شرق بالگرده میباشد و دارای تاسیسات تعمیرات و اورهال بالگرد نیز میباشد.



ایران در طول جنگ با عراق حداقل هشت فروند بالگرد شینوک خود را ازدست داده است.در یک روز بسیار بد در 15 جولای 1983 یک فروند هواپیمای Mirage F-1 عراقی سه فروند بالگرد شینوک را که در ارتفاع پایین برای رساندن نیرو به خط مقدم در حال پرواز بود را هدف قرار داد.


در عکس بالگرد شینوک با شماره سریال 5-4001 را مشاهده میکنید که رزمدگان ایرانی را در حوالی مرز عراق در سال 1986 پیاده میکند.

در زمان پیش از انقلاب دو فروند از این بالگرد در هنگام کمک رسانی به مجروحان زلزله در شمال کشور سقوط کرد.گزارشها اذعان دارد که 10 فروند از این بالگرد برای بکاگیری قطعات آن اسقاط شده است ،همچنین طبق گزارشی در سال 2000 Blade های این بالگرد با توجه به دانش ایران در مواد مرکب از مواد کامپوزیتی ساخته شده و بکار رگفته شده است.

حدود 21جولای 1978 چهار فروند از شینوکهای ایران 15 تا 20 کیلومتر وارد فضای شوروی در ترکمنستان میشوند .این بالگردها نخست توط یک MiG-23M به خلبانی A.V. Dem'janov رهگیری میشوند که وی این بالگردها را با بالگردهای شوروی اشتباه میگیرد ولی این بالگردها کمی پس از یام ماجرا بوسیله یک فروند MiG-23M دیگر به خلبانی V.I. Shkinder رهگیری میشود و وی بلافاصله دو فروند موشک   R-60 (AA-8 Aphid) به سوی یکی از بالگردها شلیک میکند و تمام هشت سرنشین این بالگرد کشته میشوند،وی سپس با شلیگ توپ 23 میلیمتری GSh-23L  خود بالگرد دوم را مجبور به فرود در نزدیکی Gjaurs میکند.چهار سرنشین این بالگرد زنده میماند ولیبوسیله مرزبانان شوروی دستگیر میشوند .دوفروند شینوک دیگر نیز به سرعت به سمت فضای ایران فرار میکنند. مدت کوتاهی پس از این ماجرا شوروی به ایران اجازه میده که شینوک (5-4092 )صدمه دیده را تعمیر کرده و چهار سرنشین آن را نیز به ایران بازمیگرداند.



عکس بالا که در سالهای 1997/98 گرفته شده است از آخرین بالگردهای تحویلی به ایران میباشد (5-3302).با اصلاحاتی که در ظاهر آن شده میتوان آن را با سالهای اولیه تحویل به ایران مقایسه کرد.Balde های ساخته شده در داخل ،توری محافظ در ورودی موتورها برای جلوگیری از ورود اشیاء اضافی به داخل موتورها و آرم نیروی هوایی در بین پنجره ها.



انتقال یک فروند هواپیمای C-47D Dakota از مهرآباد به دوشان تپه برای قرارگیری در موزه هوایی که هیچگاه به روی عموم باز نشد. توجه کنید که Rudder و بال این هواپیما جدا شده و دوdrag chutes که برای حفظ تعادل این هواپیما در طول Sling آن میباشد.



این عکس که در زمان جنگ گرفته شده یک فروند شینوک ایرانی را در حال انتقال یک پل ارتشی برای عبور از تنگه ها زاگرس نشان میدهد.



فضای داخلی شینوک



هلیکوپتر شینوک با شماره سریال 4-201 در زمان پیش از انقلاب.



هلیکوپتر شینوک با شماره سریال 5-4061 در زمان پیش از انقلاب.


در یازدهم فوریه 2004 که جشنهای بیست و پنجمین سال پیروزی انقلاب در سراسر کشور جشن گرفته شد که مراسم اصلی در میدان آزادی تهران با حضور صد هزار نفر برگزار گردید.در طول مراسم چندین فروند بالگرد از نیروهای مختلف به پرواز درآمدند..

منبع :http://www.chinook-helicopter.com
ترجمه: TOMCATTTER

هلیکوپتر Mi-28

میل Mi-28 از جدیدترین هلیکوپترهای تهاجمی روسیه است که در سال 2003 بر رقیب خود یعنی کاموف Ka-50 غلبه کرد ( مدل Mi-28N ) و به عنوان جانشین هلیکوپتر تهاجمی قدیمی Mi-24 در ارتش سرخ انتخاب شد. طراحی Mi-28 که Havoc به معنای ویرانی خوانده می شود در دهه 1970 میلادی برای جانشینی Mi-24 شروع شد. Mi-28 دارای بیشینه سرعت 300 کیلومتر در ساعت بوده و قابلیت پرواز به عقب و اطراف با حداکثر سرعت 100 کیلومتر در ساعت را دارد. همچنین می تواند در حالت ایستا 45 درجه در ثانیه بچرخد. در آگوست 1996 شرکت میل پیش نمونه مدل تهاجمی در شب و هر گونه شرایط آب و هوایی را با نام Mi-28N Night Havoc به نمایش گذاشت. Mi-28 از طرحی تقریبا ساده برخوردار بوده و با دیگر هم رده های خود به لحاظ ظاهری تفاوت چندانی ندارد. خلبان و افسر تسلیحات/سیستم در دو کاکپیت جدا و پشت سر هم در زیر کاناپی های اختصاصی قرار گرفته اند. ارابه فرود Mi-28 مثل AH-64 آپاچی و یورو کاپتر تایگر از سه چرخ غیر قابل جمع شونده تشکیل یافته است که به همراه جایگاه خدمه با جذب نیروهای وارد باعث سالم ماندن آنها در برخوردهای شدید با زمین حتی با سرعت 12 متر در ثانیه (در برخورد عمودی)می شود. Mi-28 از دو موتور توربو شفت TV3-117VMA هر کدام با قدرت 2465 اسب بخار نیرو می گیرد که علائم حرارتی آن نسبت به Mi-24 کمتر شده است. تیغه های 5 تایی ملخ اصلی از مواد کمپوزیت ساخته شده و روتور عقبی مانند AH-64 بصورت دو تیغه دو ملخی است. طراحی منحصر بفرد روتور Mi-28 به آن اجازه فرود و ادامه پرواز حتی با تیغه های روتور اصلی آسیب دیده را می دهد. تیغه های جدیدتر نصب شده بر روی Mi-28N در مقابل گلوله های توپ 30 میلیمتری نیز مقاوم هستند. خدمه هلیکوپتر پشت سر هم قرار گرفته اند بطوریکه خلبان در پشت و افسر تسلیحات/سیستم در قسمت جلو قرار می گیرد. کابین خدمه هم زره پوش شده است بطوریکه شیشه جلو در مقابل گلوله های 7.62 و 12.7 و تکه های توپ های 20 میلیمتری مقاوم است.





...
سمت راست (خبان عقب) - سمت چپ (خلبان جلو)





منبع:www.aerospacetalk.com

http://www.helis.com/Since80s/h_mi28.php