تقارن خروج توپولفها از ناوگان هوایی کشور و واگذاری ایرانایرتور از طریق فرابورس به تعاونی کارکنان هسا نکات مهمی را در خود دارد.
ایران ایرتور به عنوان یکی از زیر مجموعههای ایرانایر در حالی به هسا واگذار شده است که هنوز ابهامات فراوانی پیرامون چگونگی ادامه حیات این شرکت وجود دارد. ناوگان این شرکت پیش از اولتیماتوم سازمان هواپیمایی با 13 فروند توپولف 154 ملکی اقدام به جابه جایی مسافر میکرد که پس از ضربالاجل یادشده اقدام به جایگزینی توپولفها با MD کرد. در این راستا هشت فروندMD مدل سالهای 1987 تا 1993وارد ناوگان شد اما هنوز خلا خروج توپولفها از این شرکت پر نشده است.
در حالی که فرهاد پرورش، مدیرعامل ایرانایر از احتمال لغو برخی مسیرهای پروازی ایرتور به دلیل کمبود ناوگان گفته بود این شرکت در فرابورس عرضه شد و پس از هشت روز رقابت، قیمت هر سهم شرکت ایرانایرتور به 70880 ریال رسید و با همین قیمت خریداری شد.
معاون عملیات و نظارت شرکت فرابورس گفت: در ادامه رقابت روزهای گذشته برای مالکیت شرکت ایرانایرتور، رقابت برای تصاحب هفت میلیون و 215 هزار سهم این شرکت دنبال شد و با رسیدن قیمت هر سهم به 70880 ریال به پایان رسید.شرکت تعاونی کارکنان هواپیماسازی ایران (هسا) که این بلوک را با شرایط 25 درصد نقد و باقی اقساط سه ساله خریداری کرده باید ظرف 20 روزکاری از زمان معامله نسبت به پرداخت وجه نقد معامله و اسناد لازم به شرکت فرابورس کند تا اختیار ایرانایرتور را با برگزاری مجمع فوقالعادهای در دست داشته باشد.
خریدار جدید کیست؟
شرکت هسا بر اساس اساسنامهای که اسفندماه سال گذشته ابلاغ شد به عنوان یکی از زیرمجموعههای سازمان صنایع هوایی ایران انتخاب گردید.
شرکت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) در سال 1355 پایهگذاری شد و متعلق به سازمان صنایع هوایی ایران است. این شرکت در شاهین شهر اصفهان و در زمینی بالغ بر 250000 مترمربع تاسیس شده که از این مقدار قسمتی به کارگاه و قسمتی به آشیانه هواپیماها اختصاص داده شده است. از قابلیتهای این شرکت میتوان به خط تولید، آزمایشگاه و مرکز پژوهشی، امکانات تست و دارا بودن تعمیرگاه مجهز برای هر محصول اشاره کرد.
مدیرعامل فعلی این شرکت سید محمد علیزاده است که در دولت نهم در این سمت مشغول به کار شد. وی در سابقه خود همکاری با محسن رفیقدوست در بنیاد مستضعفان را دارد و در پروژههایی نظیر برج رفاه آزادی و مصلای تهران نیز فعالیت داشته است.
بر مبنای اساسنامهای که اسفندماه سال گذشته ابلاغ شد، سازمان صنایع هوایی دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی و اداری است و اداره امور آن براساس قانون تشکیل مفاد این اساسنامه و قوانین و مقررات مربوط به موسسات دولتی انجام میشود و مدت فعالیت سازمان از تاریخ تشکیل نامحدود است. بر این اساس سرمایه اولیه سازمان مبلغ 100 میلیون ریال و متعلق به دولت است که به یک هزار سهم یکصد هزار ریالی تسهیم و کلا پرداخت شده و مرکز اصلی سازمان در تهران است.
سازمان در صورت لزوم میتواند در نقاط مختلف داخل کشور با رعایت مقررات مربوطه شعبه یا نمایندگی ایجاد کند. سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح وظیفه هدایت متمرکز، سیاستگذاری، هماهنگی، برنامهریزی، پشتیبانی، نظارت و کنترل فعالیت شرکتهای زیرمجموعه خود را برعهده دارد.این اساسنامه ارکان سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح شامل شورای عالی، هیات مدیره و مدیرعامل و بازرس (حسابرس) تعریف شده است.
بر اساس ماده 10 این اساسنامه، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح (رییس)، رییس ستاد کل نیروهای مسلح (یا نماینده وی)، معاون هماهنگکننده فرمانده کل ارتش (یا فرمانده نیروی هوایی ارتش)، معاون هماهنگکننده فرمانده کل سپاه (یا فرمانده نیروی هوافضای سپاه)، فرمانده نیروی زمینی ارتش (یا فرمانده هوانیروز)، وزیر صنایع و معادن، وزیر راه و ترابری، وزیر امور اقتصادی و دارایی و معاون برنامهریزی و نظارت راهبردی رییسجمهور به عنوان اعضای شورای عالی سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح تعیین شدند.
شرکت هسا در حال حاضر هسا ایرلاین را هم به عنوان یکی از زیرمجموعههای خود دارد. ایرلاینی که در اصفهان مستقر است و اگرچه فعالیت چندانی ندارد اما به نظر میرسد با اضافه شدن ایرتور به داراییهای مجموعه مادر هسا ایرلاین نیز در آن ادغام شود.
سازنده ایران 140
شاید هسا را فعالان هوانوردی به سازنده ایران 140 بشناسند اما این شرکت فعالیتهای گسترده دیگری هم دارد که از میان آنها میتوان به طراحی و تولید پهباد آبابیل، تولید هلیکوپتر شاهد- 278، تولید پروانه هواپیما به وسیله کامپوزیت تعمیر انواع هاورکرافت نیز اشاره کرد.این شرکت با همکاری آنتونوف اوکراین اقدام به بومیسازی و طراحی و تولید هواپیمای مسافربری ایران 140 کرد که به کارگیری این هواپیما در ناوگان مسافری کشور همچنان با ابهام مواجه است.
این هواپیما باید برای
به کارگیری در خطوط هوایی مجوزهای لازم را از سازمان هواپیمایی کشوری اخذ کند که به گفته مدیرعامل فعلی ایران ایرتور، هنوز این مجوزها کسب
نشده است.
بر اساس قراردادی که در گذشته بین ایران ایرتور و سازنده ایران 140 منعقد شده بود، 10 فروند ایران 140 باید به ناوگان ایرتور اضافه میشد که هنوز این اتفاق نیفتاده است.
اواخر سال 85 مدیرعامل وقت هواپیمایی جمهوری اسلامی (هما) گفت: شرکت ایرانایرتور در جهت حمایت از صنایع داخلی و نیز مقابله با تحریمهای هوایی اقدام به خریداری 10 فروند هواپیمای ایران 140 کرده است.
سعید حسامی اظهار داشت: با وجود اینکه ایرانایر به دلیل مغایرت با اساسنامه شرکت نمیتواند هواپیماهای ایران 140 خریداری کند ولی شرکت ایرانایرتور در راستای حمایت از صنایع داخلی 10 فروند از این هواپیماها را خریداری کرده است.
پس از حدود چهار سال هنوز ایران 140ها به ایرتور واگذار نشده و در تازهترین رخداد مدیرعامل فعلی این شرکت از مشکلاتی که در روند کسب مجوز پرواز پیش آمده است، سخن گفت.
با این حال به نظر میرسد خریداری ایرتور از سوی شرکت تعاونی کارکنان هسا گامی جدی برای شکستن طلسم عدم ورود ایران 140 به ناوگان هوایی کشور است.
طبیعی است که هسا قصد داشته باشد هواپیماهای ساخت خود را در ناوگان خودش به کار گیرد. هواپیمای ایران 140 تاکنون نتوانسته به ابهاماتی که در خصوص ایمن بودنش منتشر شده پاسخ مناسبی بدهد.
سوانح ایران 140 (آنتونف 140)
مهمترین سوانحی که این پرنده با آن مواجه بوده به شرح زیر است:
2 دی 1381
یک آنتونوف 140 اوکراینی به کوهی در مرکز ایران برخورد کرد و 49 نفر از سرنشینان آن کشته شدند. این گروه که از مقامهای اوکراینی و روسی بودند برای حضور در مراسم افتتاحیه خط تولید ایران140 در اصفهان عازم این شهر بودند.
16 شهریور 1386
یک فروند آنتونف 140 شرکت اوکراینیSouth Airlines که ازIvano-Frankovsk عازم فرودگاه کییف اوکراین بود مجبور به فرود اضطراری شد.پرواز شماره 80 که 12 مسافر و 4 خدمه داشت، چرخ دماغه آن باز نمیشد و تلاش خدمه برای رفع نقص بینتیجه بود. بنابراین هواپیما با چرخ بسته روی باند کفپاشی شده فرودگاه کییف فرود آمد. در این سانحه به کسی آسیب نرسید اما هواپیما خسارت جزیی دید.
22 مرداد 1384
این هواپیما که در مسیر تهران ƒ خرم آباد پرواز میکرد و دارای 26 سرنشین شامل 19 مسافر و 7 خدمه بود به دلیل نقص فنی و از کار افتادن یکی از موتورها در نزدیکی اراک مجبور به فرود اضطراری شد.
27 بهمن 1387
یک فروند هواپیمای ایران 140 درحوالی شاهینشهر که در حال آموزش بود سقوط کرد و تمام پنج سرنشین آن جان باختند.با این حال باید منتظر ماند و دید مدیران شرکتی که ایران ایرتور را خریدهاند برای کمبود ناوگان این ایرلاین چه تدبیری به خرج خواهند داد. برخی کارشناسان معتقدند این خرید و فروش تنها به قویتر شدن ساها ایرلاین خواهد انجامید و این ایرلاین نوپا از تجربه، تخصص و مسیرهای پروازی ایرتور برای خود استفاده خواهد کرد. شاید در آیندهای نهچندان دور دیگر ایرلاینی با نام ایران ایرتور فعالیت نکند و پروژه ادغام ایرلاینها از اینجا کلید بخورد.
مدیرعامل سازمان صنایع هوایی از ایجاد زمینه مناسب برای صادرات هواپیمای ایران 140 خبر داد.
'منوچهر منطقی' که روز شنبه در جمع مدیران و سردبیران ایرنا و با حضور 'علی اکبر جوانفکر ' مشاورمطبوعاتی رییس جمهور و مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی سخن می گفت، افزود: پرواز آزمایشی هواپیماهای ایران 140 با دو پرواز در مسیر تهران- اصفهان آغاز شده و هم اکنون به چهار پرواز رسیده است.
وی همچنین گفت: این هواپیماها در طبقه بندی خود هواپیماهای مناسبی هستند و در خطوط پروازی اروپا و مناطقی چون سیبری پرواز می کنند ، بهره برداران هم از عملکرد این نوع هواپیما راضی هستند.
مدیرعامل سازمان صنایع هوایی ادامه داد : ایران 140 در استان ها و مناطقی که راه های زمینی مناسبی ندارند، به کار گرفته می شود.
وی با بیان اینکه تجارت عمده در صنعت هوایی به سمت استفاده از جت های منطقه ای درحال حرکت است ، اظهار داشت : این هواپیماها مسافت حدودی پنج هزار کیلومتررا پوشش می دهد که با این برآورد اروپا و بخش اعظم آسیا را در بر می گیرد.
منطقی با اشاره به اهمیت مقوله استانداردهای بین المللی در صنعت هوایی افزود: صنعت هوایی ایران توانسته استانداردهای اروپا و آمریکا را دریافت کند و به حدی رسیده که می توانیم درسال های آینده 20 درصد از ظرفیت های این بخش را به تقاضای بین المللی اختصاص دهیم.
** کریدورهای هوایی ایران باصرفه ترین مسیرهوایی شرق و غرب
منطقی درباره کریدورهای هوایی جمهوری اسلامی توضیح داد : این کریدورها نزدیکترین راه ارتباطی بین شرق و غرب می باشد و استفاده از آن کاهش قابل ملاحظه مصرف سوخت را در پی دارد.
مدیرعامل صنایع هوایی ادامه داد: با این حال مناطق حفاظتی متعدد درکریدورهای هوایی ایران قرار دارد که رفع مشکلات ناشی از آن در برنامه پنجم توسعه پیش بینی شده است .
وی ادامه داد:علاوه بر این صنعت هوایی برای تامین ایمنی به فناوری و تجهیزات پیشرفته نیازمند است که با توجه به سرعت تحولات جهانی باید بیش از پیش در این زمینه سرمایه گذاری شود.
** همکاری صنعت هوایی پیشرو و دانشگاه
منطقی درخصوص همکاری صنعت و دانشگاه در صنایع هوایی نیز گفت: حدود300 شرکت دانش بنیان در صنایع هوایی فعالیت می کنند ضمن اینکه به دنبال راه اندازی شهرک های علمی فناوری هستیم تا نیروهای فعال در این صنعت در کنار هم و به صورت متمرکز فعالیت کنند تا از این طریق مبادلات علمی هم در پی داشته باشد.
مدیرعامل صنایع هوایی با تاکید بر توانمندی ایران در صنعت هواپیمایی ادامه داد : هواپیما چهار قسمت سازه، موتور، سیستم های ناوبری و سایر اجزا دارد که عمده سرمایه گذاری ایران تاکنون در بخش بال و بدنه بوده و جمهوری اسلامی ایران توانسته با بهره گیری از فرصت های تحریم از سوی کشورهای قدرتمند و هشت سال دفاع مقدس تجارب گرانبهایی را دراین زمینه بدست آورد.
** ساخت موتور هواپیما در پنج سال آینده
وی با بیان اینکه دربخش طراحی و ساخت موتور هواپیما هم از دهه اخیر شروع به کار کردیم، افزود: درهمکاری مشترک با تعدادی از دانشگاه های داخلی درحال تولید دو تیپ موتورهواپیما هستیم که این موتورها علاوه بر کاربرد در صنایع هوایی در انتقال خطوط گازو نیروگاه های زیر 20 مگاوات هم کاربرد دارد .
منطقی با اشاره به حمایت های وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری و وزارت صنایع و معادن از این پروژه ،ابراز امیدواری کرد طی سه تا پنج سال آینده این موتورها عرضه شود.
وی با تاکید براینکه در صنعت هوایی نیروی انسانی قابل ملاحظه ای وجود دارد،گفت: مهمترین مزیت صنعت هوایی ایران در منطقه و حتی در سطح جهانی نیروی متخصص آن است و از این بابت کمبودی نداریم.
منطقی در باره همکاری صنعت هوایی با مراکز علمی و دانشگاهی تصریح کرد: با راه اندازی پژوهشکده های مشترک در مشهد، دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه تهران همکاری ها شروع شده و دانشجویانی متقاضی فعالیت در این صنعت باید در یکی از سه حوزه کاری طراحی و ساخت،شرکت های دانش بنیان و یا در کاربردی کردن این دانش ها مشغول به کار شوند.
مدیر عامل صنایع هوایی پیش بینی کرد مدت زمان به سرانجام رسیدن طرح و ساخت موتور هواپیما حداکثر پنج سال باشد و از این مدت شش تا 9 ماه صرف طراحی، دو سال پیاده سازی و دوسال هم برای تامین استانداردها زمان لازم است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه صنعت هوایی از حوزه هایی است که با دانشگاه همکاری مستقیم و مستمری دارد، همچنین گفت: صنایع هوایی پیشرفته زمینه برقراری ارتباط نهادینه صنعت و دانشگاه را فراهم می سازد.
منطقی سپس بر قابلیت های جمهوری اسلامی در صنعت هوایی تاکید کرد وافزود: در آینده نزدیک از قطب های جهانی هوانوردی عمومی خواهیم شد.
وی توانمندیهای کشورمان در حوزه فناوری فضایی و وجوه اشتراک آن با بخش هوایی را یادآور شد و تصریح کرد: صنعت هوایی با صنعت فضایی 70 درصد وجوه اشتراک دارد و ارتباط این دو به نحوی است که توسعه هر کدام از این دو توسعه بخش دیگر را هم در پی دارد.
منطقی درباره استفاده از توان کارشناسی و تجربه ایرانیان خارج از کشور نیز گفت: با توجه به اینکه تا پیش از این در بخش برنامه ریزی متمرکز شده بودیم،از توان کارشناسی آنها به خوبی استفاده نشده و با توجه به اهمیت تجربه در این صنعت حتما از این نیروها استفاده خواهیم کرد.
در انتظار طلوع فرزندان امید
پرتاب موفقیت آمیز ماهواره امید بازتاب گستردهای در محافل خبری و مطبوعاتی جهان داشت و این خبر به سرعت در صدر اخبار آنها قرار گرفت.
خبرگزاریهای خارجی، بلافاصله نسبت به این خبر واکنش نشان داده و در اخبار فوری خود، دستیابی ایران به این تکنولوژی مهم را مخابره کردند.
از آن جمله، مطبوعات و دیگر رسانههای چین، صلح جویانه بودن فناوری فضایی ایران را انعکاس دادند. رادیو بینالمللی چین نیز در پایگاه اینترنتی خود نوشت ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که به صورت کاملا بومی در ایران طراحی و ساخته شده است، با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.
خبرگزاری عربستان، رادیو و تلویزیون مصر و خبرگزاری بحرین نیز ضمن پخش خبر پرتاب ماهواره امید ایران تاکید کردند «همه قطعات و اجزای این ماهواره را متخصصان صنایع هوا فضای ایران طراحی و کرده اند».
روزنامه عربستانی الجزیره نوشت: «پرتاب ماهواره بر سفیر با حمل نخستین ماهواره امید هدیه ای به ملت ایران است. این موشک به دست کارشناسان ایرانی و بدون نیاز به برخی کشورهای که در ارایه ساده ترین قطعات برای ساخت این سیستم به ایران بخل ورزیدند، صورت گرفت».
رئیس سازمان فضایی رژیم صهیونیستی نیز پرتاب ماهواره ایرانی به فضا را تائید کرده و آن را مایه شگفتی نخوانده است. او گفته است در عصر اطلاعات و فن آوری و با دانشمندان ایرانی که خارج از این کشور تحصیل کرده اند، آنها می توانند به هر دانشی دست پیدا کنند.
اما دولتمردان و رسانه های خبری غربی در انتشار این خبر عمدتاً تلاش کردند این دستاورد بزرگ علمی را تحت الشعاع مسایل سیاسی قرار داده و آن را مرتبط با برنامه های نظامی جلوه دهند.
رسانه های روسی عموماً اعلام کردند ایران فضا را تسخیر کرده است. اما یکی از شبکه های تلویزیونی روسی به نقل از کارشناسان اعلام کرد که ایران به ساخت موشک های دوربرد نزدیک شده است.
آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه که ایران را متهم می کنند درصدد دستیابی به سلاح هسته ای است ابراز نمودند برنامه فضایی ایران نیز می تواند مقاصد نظامی داشته باشد.
دولتهای غربی اعلام داشتند: ایران گام هراس انگیزی برداشتهاست تا موشکهای دور بردی پرتاب کند که چه بسا قادر به حمل کلاهکهای هستهای است.
وزیر امور خارجه بریتانیا، بیل رامل در پی این پرتاب، «نگرانیهای جدی» را اعلام کرد.
سخنگوی وزارت خارجه فرانسه از پرتاب ماهواره ایرانی امید به شدت ابراز نگرانی کرد و به زعم خود، آن را شبیه پرتاب موشکهای بالستیک دانست.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به خبرنگاران گفته است که پرتاب ماهواره احتمالا می تواند منجر به شکل گیری موشک های قاره پیمای بالستیک شود
سخنگوی پنتاگون نیز با اذعان به پیشرفت فناوری موشکی ایران مدعی شد: پرتاب ماهواره به خودی خود نگران کننده نیست، بلکه پیشرفت قدرت موشکی تهران و انجام چنین پرتابی برای اولین بار نگران کننده است.
کاخ سفید در واکنش به پرتاب راکت ماهواره بر سفیر امید ایران، آن را «دردسرساز» خواند و افزود که چنین فن آوری می تواند برای پرتاب موشک های بالستیک به کارگرفته شود. سخنگوی کاخ سفید، گفت: «تولید و آزمایش راکت ها در ایران دردسرساز است و سوالات بیش تری را درباره نیات آن ها مطرح می کند».
جفری فوردن تحلیلگر تحقیقاتی دانشگاه ام آی تی گفته است: ایران با وجود تحریم ها و مخالفت جهانی، به باشگاه کاملاً انحصاری کشورهایی که ماهواره در مدار زمین قرار داده اند پیوسته است. وی پرتاب ماهواره ملی امید را یک دستاورد فناوری ارزیابی کرد.
فوردن، با استناد به اطلاعاتی که سازمان فضانوردی آمریکا ناسا منتشر کرده و گزارشهای رصدگران آماتور گفت: به نظر می رسد این ماهواره با موفقیت در یک مدار پایین زمین قرار گرفته است.
وی افزود: مشخص نیست که ایران برای پرتاب این ماهواره از راکت سه مرحله ای نظیر موشکهای اسکاد شوروی سابق بهره گرفته یا یک راکت دو مرحله ای ساخته است.
فوردن اظهار داشت: برخی رصدگران آماتور معتقدند ایران از راکت دو مرحله ای استفاده کرده است و چنانچه این راکت، یک راکت دو مرحله ای باشد به منزله جهش بسیار بزرگی در فناوری ایران است که بسیار نگران کننده خواهد بود.
جفری فوردن که در ام آی تی متخصص و آنالیزور توانایی های عملیاتی کشورهای خارجی است بر اساس شواهد، بر دو مرحله ای بودن پرتاب راکت تاکید دارد. به اعتقاد وی مرحله دوم پرتاب این راکت بسیار پر انرژی تر بوده و تصور می شد چنین فعالیت علمی و مبتنی بر فناوری بسیار فراتر از توانایی های علمی ایران باشد. در صورت درست بودن این فرضیه این موفقیت می تواند یکی از دلایل توانایی ایران در ارسال فضانورد به فضا باشد.
گلوبال تایمز نیز به نقل از محافل خبری غرب نوشت: این اقدام به معنای آن است که تهران گام تازهای برای رسیدن به هدف دستیابی به موشک قاره پیما برداشته است .
رویتر نیز اعلام کرد: ایران موفق شد با وجود محدودیت های اعمال شده غرب، نخستین ماهواره بومی خود را در مدار زمین قرار دهد. رویتر با اتخاذ رویکرد نظامی نشان دادن پروژه های علمی ایران، ادامه داده است: این اقدامی است که احتمالا نگرانی های غرب درباره خواسته های هسته ای را افزایش می دهد. فناوری بالستیک دوربرد که برای قرار دادن ماهواره در فضا استفاده می شود می تواند در تسلیحات پرتابی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
شبکه فرانس 24 نیز ضمن پخش موفقیت آمیز پرتاب ماهواره ملی امید اعلام کرد: ایران توان فضایی خود را به دنیا نشان داد. این شبکه همچنین گفت که بسیاری از کشور های غربی و اسرائیل از قرار گرفتن ماهواره امید در مدار بیم دارند.
البته فرانس پرس اعلام کرد: تمام قطعات ماهواره امید ساخت ایران است.
خبرگزاری آلمان اما، پرتاب ماهوراه امید با ماهواره بر بومی سفیر-2 را نشانه پیشرفت بزرگ تکنولوژیک ایران نامید.
مجله آلمانی اشپیگل نیز درباره پرتاب ماهواره ملی امید به فضا نوشت: توانایی پرتاب ماهواره به فضا، یک پیشرفت بالا در برنامه فضایی و موشکی ایران است. این مجله آلمانی در گزارشی با عنوان «ایران نخستین ماهواره ساخت خود را به فضا پرتاب کرد» افزود: در حالی که نخستین ماهواره ایرانی در سال 2005 میلادی با استفاده از فناوری روسی به فضا پرتاب شد، ایران هم اکنون ماهوارهای با فناوری بومی را به فضا پرتاب کرد. اشپیگل از یک تحول در برنامه فضانوردی ایران خبر داد و نوشت: تهران با توجه به تحریمهای بینالمللی علیه این کشور، آزمایش موشک حامل ماهواره را که در سال گذشته انجام شد، موفقیت بزرگی برای کشور قلمداد کرد. این مجله افزود: ایران در اوایل سال جاری، اولین مرکز فضانوردی خود را افتتاح کرده و در اوت سال گذشته (2008) میلادی، اجرای آزمایشها برای تدارک پرتاب اولین ماهواره ساخت این کشور به فضا، اعلام شدند. اشپیگل در ادامه نوشت: بنا بر اعلام مقامات ایرانی، برنامه موشکی این کشور به ویژه بر روی تحقیقات و بخشهای علمی تمرکز دارد و قرار است در دو سال آینده نیز چهار ماهواره دیگر نیز به فضا پرتاب شوند. این ماهوارهها قرار است در بخشهای ارتباطات و مخابرات، حوادث طبیعی چون زلزله یا سیل فعالیت داشته باشند اما انتظار میرود که به ویژه برای مراقبت وضعیت در عراق و افغانستان نیز به کار گرفته شوند که نیروهای نظامی خارجی در آنجا مستقر هستند.
نشریه معتبر علمی نیوساینتیست با اعلام شگفتی متخصصان دنیا از توانایی علمی ایران در پرتاب ماهواره امید در گزارشی به بررسی عملیات پرتاب ماهواره امید توسط ایران پرداخته و تاکید کرده است: توانایی های ایران در زمینه علوم فضایی بسیار بیشتر از سطح توقع جهانی است.
«پرتاب موفقیت آمیز اولین ماهواره داخلی ایران به مدار زمین طی روزهای گذشته همچنان متخصصان علوم فضایی را در شگفتی باقی گذاشته است». این اولین جمله ای است که نشریه علمی و معتبر نیوساینتیست در گزارش خود در رابطه با پیشرفت شگفت انگیز برنامه های فضایی ایران ذکر کرده است. این نشریه در ادامه آورد: چگونگی موفقیت این پروژه پاسخی است که می تواند زمان احتمالی رسیدن به هدفی مانند ارسال فضانورد به فضا توسط ایران را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به گزارش نیوساینتیست، در ابتدا متخصصان بر این باور بودند که راکت ماهواره بر سفیر-2 با استفاده از موشکی ضعیف و جنگی پرتاب شده است اما شواهد جدید مبنی بر این است که انرژی پرتاب کننده این راکت بیش از انرژی موشکی بوده که برخی کشورها تصور آن را می کرده اند.
فناوری هایی که با امید بومی شدند
اما در برنامه ماهواره امید، فناوری های جانبی نیز توسعه داده شده که در واقع از ملزومات پرتاب و کنترل و کاربری ماهواره است.
ماهوارهٔ امید به همراه ایستگاههای زیرزمینی و پرتاب فضایی، جمعاً نخستین سامانه فضایی بومی ایران را تشکیل میدهند.
در این میان انتخاب محل استقرار پایگاه پرتاب فضایی مسالهای بسیار مهم است و باید بررسیهای بسیاری برای انتخاب بهینه این جایگاه انجام شود.
همچنین تعیین جهت برای ماهوارهها بسیار مهم و حساس است، زیرا ماهوارههادر فضاثابت نمیمانند و در اثر وجود عواملی، جهت آنها در فضا تغییر میکند. بنابراین باید به صورت لحظهای جهت ماهوارهها نسبت به یک نقطه مرجع، مشخص شود.
در حقیقت ماموریت یک سیستم حامل ماهواره قرار دادن محموله خود در محل مناسب و در زمان مشخص شده است و میتوان گفت یک سیستم پرتاب ماهواره موشکی است با دو یا چند مرحله که هر مرحله شامل موتور راکت (با سوخت شیمیایی) و سازه(بدنه) و مکانیزم جدایش است. هر مرحله پس از اتمام سوخت موجود در آن از راکت جدا میشود و موتور مرحله بعد روشن میشود تا با شتاب دادن به محموله آنرا به مقصد نهایی خود برساند.
این سامانه همراه با فنآوری ساخت و پرتاب ماهواره، به کشورمان امکان آن را میدهد تا دانش فضایی را برای پوشش و نظارت بر سرزمین خود در ابعاد مختلف چون ارتباطات، زمین شناسی، نظارت بر تحولات آب و هوایی، نگهبانی از جنگل ها و پایش میزان گرمای زمین در اختیار بگیرد.
ساختار ایستگاه های زمینی ماهواره امید شامل ایستگاه های رنجینگ (4 ایستگاه)، ایستگاه های تله متری و تله کامند(3 ایستگاه)، ایستگاه کنترل مرکزی (یک ایستگاه) می باشد.
از جمله فناوری های کلیدی در پروژه ماهواره امید می توان به موارد زیر اشاره نمود:
تولید الکترونیک ماهواره، تولید فرستنده و گیرنده فضایی، فناوری QSM بهعنوان فناوری حساس سازهای در ماهواره، فناوری TVT بهعنوان فناوری حساس طراحی حرارتی ماهواره، تستهای محیطی فضایی بعنوان بالاترین رده کیفی قطعات، فناوری بکارگیری GPS فضایی بخصوص در ماهواره بدون پایداری امید، فناوری Ranging، فناوری شبیهسازی پرواز ماهواره، مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی، اثبات وجود ماهواره در مدار، تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا، ارتباط تله متری تله کامند با ماهواره و تهیه نرم افزارهای گزارش گیری برای تحلیل اطلاعات تله متری.
شاید مهمترین دست آورد پروژه امید به عنوان اولین سامانه فضایی بومی جمهوری اسلامی ایران، اثبات امکان کار مستقل و بومی بر روی برنامه های ساخت و پرتاب ماهواره باشد که به معنی هموار شدن راه برای فعالیت های مهمتر و کاربردی تر در آینده است.
سایر دستاوردهای پروژه امید را نیز می توان در بومی سازی فناوری فضایی به عنوان قطب مهم مولد دانش و فناوری در سایر صنایع، اقتدار ملی از منظر دستیابی و تسلط به فضا، نقطه عطف در صنعت فضایی کشور، ورود اساتید دانشگاهها و دانشجویان رشتههای مختلف مهندسی به عرصههای عملی فضایی، شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره و ایستگاههای زمینی در تعامل با موشک حامل داخلی، طراحی و ساخت اولین ایستگاه کنترل و هدایت ماهواره ها در سطح کشور بصورت بومی به دست متخصصین داخلی، دستیابی به دانش طراحی سیستمهای سروسیستم کنترل آنتن ردگیر ماهواره، کسب دانش بالستیک مدار و اختلالات فضایی تأثیر گذار ماهواره ها، طراحی نرم افزارهای مونیتورینگ و کنترل ماهواره، طراحی نرم افزارهای پردازش کدینگ و رمزگذاری داده های تله متری، تله کامند، طراحی نرم افزارهای جستجوگر ماهواره (رنجینگ ،داپلر،تک ایستگاهی)، کسب دانش فنی طراحی و ساخت ایستگاههای TT&C میکروماهواره، کسب تجربه ارتباط مخابراتی بین تجهیزات ایستگاه زمینی و تجهیزات ماهواره، کسب تجربه ردگیری و دریافت سیگنال از ماهواره های عملیاتی توسط ایستگاه زمینی بومی.
در نهایت، نتایج بدست آمده از پرتاب ماهواره امید، به واقع مایه افتخار شد. به طوریکه معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران گفت: دقت بالای ماهواره امید دور از انتظار بود. اگر بخواهیم منحنی اطلاعات شبیه سازی شده قبل از پرتاب این ماهواره و منحنی اطلاعات پس از پرتاب را رسم کنیم این دو منحنی بسیار به هم شبیه خواهد بود که نشان از دقت بالای ماهواره امید دارد.
این مسئول بخش فضایی صنعت، ماموریت ماهواره پژوهشی، تحقیقاتی و مخابراتی امید را ارسال داده های اطلاعاتی در بخش های شدت جریان، ولتاژ و دمای محیط برشمرد و افزود: ماهواره امید این اطلاعات را ثبت کرده و به زمین ارسال می نمود.
این مسئول گفت: در ایستگاه های مرکزی و فرعی که در مناطق مرکز، جنوب، جنوب شرق و جنوب غرب کشور واقع بود با تجهیزات درون ماهواره امید ارتباط برقرار می شد.
وی افزود: ماهواره امید با وزن 27 کیلوگرم دارای ده هزار قطعه مکانیکی است و در مدارleo ، مدار نزدیک زمین قرار گرفته و در نزدیک و دورترین فاصله به زمین در مسافت های حدود 250 و 400 کیلومتر قرار داشت و به علت اینکه ماهواره امید در مدار پایین قرار گرفته بود، با آن فقط سه بار در روز و سه بار در شب در تماس بودیم.
این سخنان معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران و نیز عمر حدود 80 روزه ماهواره امید که فراتر از عمر 50 روزه پیش بینی شده بود، نشان دهنده طی شدن فرآیند طراحی و ساخت ماهواره امید، به بهترین وجه ممکن است.
در واقع، ماهواره امید اهمیت بیشتری نسبت به ماهواره سینا دارد، زیرا برخلاف ماهواره سینا که به کمک کشوری خارجی ساخته و به فضا پرتاب شد، ماهواره امید و ماهواره بر آن بومی بود و تمام کار برقراری ارتباط و کنترل آن نیز از داخل خاک کشور و با تجهیزات داخلی انجام شد.
فرزندان امید
امید، آغازی برای برنامه 10 ساله برای ساخت و پرتاب ماهواره های تصویربرداری و مخابراتی با ماهواره برهای ایرانی است که پس از دو سال، با ساخت چندین ماهواره دیگر از جمله ماهواره طلوع، رصد-1 و نیز ماهواره فجر که به زودی پرتاب خواهد شد پیگیری می شود.
ماهواره طلوع می تواند با دقت 50 متری از سطح زمین تصویربرداری کرده و داده ها را همزمان به ایستگاه های زمینی ارسال نماید؛ علاوه براین می تواند داده های تصویربرداری را ذخیره نموده و پس از قرار گرفتن در دید ایستگاه های زمینی ، اطلاعات ذخیره شده را ارسال کند. این ماهواره چندین ایستگاه زمینی عملیاتی دارد که شامل ایستگاه های ارسال و دریافت اطلاعات، ایستگاه فرماندهی و کنترل ماهواره و همچنین ایستگاه های دریافت و پردازش تصویر است. ماهواره سنجش از دور طلوع دارای فناوری های جدید مانند محموله تصویر برداری، کنترل وضعیت، مکانیزم ها و سلول های خورشیدی است که برای اولین بار در آن به کار رفته است. مأ موریت اصلی این ماهواره، تصویر برداری تک طیفی با تفکیک پذیری 50 متر، ذخیره و ارسال داده ها است که به این منظور با ایستگاه های زمینی تله متری، ردگیری و فرمان و مرکز کنترل پرواز، قابلیت تبادل داده های پایش و کنترل ماهواره را دارد. مدار ماهواره طلوع از نوع ارتفاع پایین دایروی و ارتفاع مدار آن بیش از 500 کیلومتر است و دو سال عمر مفید برای آن پیش بینی می شود؛ انرژی این ماهواره را آرایه های خورشیدی بر روی بدنه و باتری های ثانویه تأمین می کند. جرم این ماهواره 100 کیلوگرم و ابعاد سازه آن مقطع شش ضلعی به عرض 86 و ارتفاع 100 سانتی متر است.
ماهواره فجر نیز دارای تجهیزاتی برای مأموریت های اشاره شده در بالا است که تمام اطلاعات خود را مستقیماً به ایستگاه های داخلی فرستاده، دارای دوره عمر و خدمات دهی مناسب است و یکی دیگر از نمونه های «چشم سوم» کشور خواهد بود.
http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=27147
پیر دیر نیروی هوایی
کیش ایر در لباس جدید
سوخو۲۲ های پناهنده عراقی در فکر پرواز مجدد
این بار در ایران
پیلاتوس های کارآمد نیروی هوایی
خانه تکانی شب عید!
زیبا!
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، الکساندر بالاندین فضانورد و مهندس طراح سامانههای فضایی روسیه، در مأموریتهای فضایی روسیه شرکت داشت و به ایستگاه فضایی سفر کرده است، برای آشنایی بیشتر با زندگی فضانوردان خبرنگار فارس در مسکو با وی گفتوگو کرده است.
مشروح این گفتگو در ذیل آمده است:
فارس: کوتاه و مختصر درباره خودتان سخن بگوئید.
بالاندین: من 30 ژوئن 1953 در فرایزینو از استان مسکو روسیه به دنیا آمدم. پدرم نظامی و مادرم معلم بود. متأهل هستم. یک دختر و یک پسر به نامهای یولیا و الکسی دارم. در سال 1976 آموزشگاه عالی فنی مسکو به نام بائومان را تمام کردم و از همان سال در مؤسسه طراحی و ساخت سامانههای فضایی «انرگیا» مشغول به کار شدم. 2 سال بعد، مسئولان این مؤسسه مرا به کمیسیون گزینش فضانوردان معرفی کردند و توانستم از تمامی مراحل به خوبی بگذرم و به دانشگاه گاگارین وارد شوم تا برای سفر به فضا دوره آموزشهای ویژه را آغاز کنم. نخستین و تنها پرواز فضاییم را در 1990 انجام دادم که حدود 5 ماه طول کشید.
فارس: زمان بین سال 1978 تا 1990شما آموزش میدیدید؟
بالاندین: داوطلبان به طور معمول دوره آموزش 2 سالهای را میبینند و بعد از آن باید در امتحان شرکت کنند. چنانچه آزمون را با موفقیت بگذرانند، رسما عنوان « فضانورد» به آنها داده میشود. پس از آن، فضانورد باید ضمن انجام مداوم تمرینها و دورههای دانش افزایی، صبر کند تا به تخصص او برای یک پرواز نیاز باشد و یا به دلایل دیگر، برای سفر به فضا انتخاب شود. تمرین و آموزش ویژه آن پرواز را با دیگر فضانوردان انتخاب شده برای آن مأموریت میبیند که معمولا بین 3 تا 6 ماه طول میکشد. البته تا زمان انتخاب قطعی برای یک پرواز مشخص، ممکن است بارها به عنوان عضو علیالبدل گروههای پروازی انتخاب شود و آموزش ببیند اما پرواز نکند.
فارس: میگویند سفر به فضا در روحیه شما چه تغییری ایجاد کرد؟
بالاندین: نه فقط من بلکه سفر به فضا در بیشتر فضانوردان و شاید بتوان گفت در همه آنها تغییر و تحولات عجیبی به وجود میآورد که نمیشود دلیل آن را تشریح کرد. مثلا من قبل از سفر به فضا به طبیعت کمتر علاقمند بودم. از شهرها و نشانههای توسعه صنعتی خوشم میآمد. بیاد ندارم که تمایلی به شعر و هنر داشته باشم. اما در زمان سفرم به ایستگاه مداری میر، رفته رفته متوجه تغییری در روحیهام شدم. به تدریج به نقاشی کشیدن و شعر گفتن علاقهمند شدم. جالب آن که توانایی این کار را هم در خودم یافتم. من در اوقات فراغتم شروع کردم به کشیدن نقاشی و گفتن شعر، گرچه هنوز آنها را چاپ نکرده ام اما این مجموعه برایم بسیار عزیز است.
در بازگشت به زمین متوجه شدم بر روی این سرزمین مادری، چیزهای زیبا و جالبی وجود دارد که من قبل از سفر آنها را نمیدیدم. من امروز وقتی به جنگل و صحرا میروم خیلی دقت میکنم که گلی را لگد نکنم. درختان، رودخانهها، گلها و پروانهها برایم زیبایی عجیبی پیدا کردهاند که قبلا آن را نمیدیدم. همان طور که گفتم تقریبا همه دوستانی که من میشناسم و بعد از سفر به فضا تغییر روحیه پیدا کردهاند و نگاهشان به زندگی عوض شده است.
خبرنگار فارس: هدف از ماموریت شما چه بود؟
بالاندین: طبق برنامه ایستگاه مداری میر، باید همیشه ساکنانی میداشت که در آن فعالیت کنند. یعنی بر خلاف ایستگاههای فضایی قبلی که ممکن بود ماهها به شکل بدون سرنشین در مدار بچرخند، میر گروههای کشیک دائمی داشت . هر گروه، ایستگاه را از نفرات قبل تحویل میگرفت و پژوهشهای علمی و فنی آنها، همچنین برنامههای جدیدی در زمینههای مختلف پزشکی، فناوری، ستارهشناسی، زمین شناسی و غیره را به انجام میرساند و پس از خاتمه مأموریت به فضانوردان بعدی تحویل میداد. ما هم چنین وظیفهای داشتیم.
فارس: وقتی برای نخستین بار زمین را از آن بالا مشاهده کردید چه حسی داشتید؟
بالاندین: دیدن زمین از آن بالا ، هم به انسان احساس نشاط میدهد و هم غم. وقتی برای نخستین بار آنرا دیدم خیلی شگفت زده شدم. زیبایی عجیبی دارد. اما وقتی مدتی در مدار زندگی می کنی و از آن بالا میبینی که انسانها با این جواهر با ارزش آفرینش چگونه رفتار و مرتبا آنرا تخریب میکنند غمگین میشوی. دوست داری در بازگشت به زمین یک بلندگو برداری و در سراسر جهان بگردی و فریاد بزنی که ای انسانها، این سیاره زیبا را با آلودگیهای محیط زیستی، با نابودی جنگلها، با از بین بردن زیباییهایش ، نابود نکنید. دیدن تغییرهای منفی در چهره زمین به دلیل بیتوجهی انسان ها ناراحت کننده است.
فارس: سفر شما حدود 5 ماه طول کشید و ما می دانیم سفر گاگارین تنها یک ساعت و چهل و هشت دقیقه بود. چه فرقی بین سفرهای اولیه و سفرهای فضایی فعلی هست؟
بالاندین: در سالهای نخستین، فضانوردانی مثل گاگارین تنها به فضا میرفتند تا به سوالهای اولیه دانشمندان در مورد شرایط زندگی در خارج از زمین پاسخ بگویند. در آن زمان، سوالهای ابتدایی مثل خوردن و خوابیدن در فضا مطرح بود و کسی به طور قطع و یقین نمیتوانست به این سوالها جواب دهد. ناوهای کیهانی هم کوچک بودند و توان پروازهای طولانی را نداشتند. به همین دلیل، سفر های فضایی کوتاه بود اما با ساخت ایستگاههای فضایی، امکان پروازهای طولانیتر به وجود آمد. این ایستگاهها به فضانوردان اجازه دادند در فضایی بازتر نسبت به ناوهای کیهانی، با شرایط مناسبتری زندگی کنند. در این ایستگاهها، ما امکان پیدا کردیم که از خورد و خوراک مناسبتر، محل خواب، امکان نظافت شخصی و از همه مهمتر استفاده از تجهیزات پزشکی و ورزشی مناسبی استفاده کنیم.
فارس: تجهیزات ورزشی برای چه نیازتان میشد؟
بالاندین: بدن انسان برای زندگی در شرایط زمینی آفریده شده است. اقامت در محلی که جاذبه در آن وجود ندارد، ماهیچه ها را تنبل و نظام بدن را برهم میزند. استخوانها به دلیل جذب نشدن کلسیم ترد و شکننده میشوند و مشکلات متعدد دیگری برای بدن به وجود میآید. برای جلوگیری از عواقب خطرناک شرایط بیوزنی، ما از دستگاههای ورزشی مختلفی مثل میدان دو دوار، دوچرخه ثابت و غیره استفاده میکنیم. همچنین لباسهای ویژهای را باید در ایستگاه فضایی بپوشیم که در ساخت آن از رشتههای لاستیکی استفاده شده و اگر دست و پایمان را شل کنیم، روی سینه جمع میشود به همین دلیل باید مرتبا به آنها فشار بیاوریم و این باعث تقویت ماهیچهها میشود. روی هم رفته از تجهیزات و روشهای مختلفی برای حفظ تواناییها استفاده میشود تا فضانورد پس از برگشتن به زمین دچار مشکل نشود.
فارس: از سفرتان به فضا بگویید که چه دیدید و چگونه گذشت؟
بالاندین: من در این سفر با ولادیمیر سالاویف همسفر بودم. پرواز ما با پرتاب سایوز تی.ام-9 در 11 فوریه 1990 از سکوی پرتاب شماره-1 در بیکونور شروع شد. این همان سکویی بود که یوری گاگارین از آن راهی فضا شد. ناو کیهانی ما، دو روز بعد، به طور خودکار به مجتمع مداری میر پهلوگیری کرد. در جریان سفر، غیر از برنامههای معمولی که در ماموریتهای فضایی صورت میگیرد، اتفاقهای جالبی برای ما افتاد، مثلا به دنیا آوردن اولین موجود زنده در فضا. جریان از این قرار بود که از زمین و با یکی از سفینههای باربری بدون سرنشین، برای ما 45 تخم بلدرچین فرستادند. ما آنها را در دستگاه پرورش جوجه قرار دادیم که در ایستگاه بود. دستگاه جوجه کشی، تمام شرایط لازم از نظر گرما و رطوبت حتی وسیلهای جهت چرخاندن تخمها را فراهم میکرد. از میان 45 تخم، فقط شش جوجه به دنیا آمدند. گرچه جوجههای فضایی از نظر ظاهری کاملا سالم بودند ولی متاسفانه چهار جوجه نتوانستند با شرایط بیوزنی کنار بیایند. آنها نمیتوانستند چیزی بخورند. من و سالاویف خیلی سعی کردیم به آنها غذای مخصوص جوجهها را بدهیم ولی نشد. بعد از چند روز از مردند و فقط دوتا باقی ماندند.
فارس: شما چطور در فضا غذا میخوردید و یا آب میآشامیدید؟
بالاندین: مسئله خوردن غذا و آشامیدنیها البته سالها است که حل شده. فضانوردان اولیه مثل گاگارین، از غذاهایی خمیری شکل در بستهبندی شبیه خمیر دندان استفاده میکردند. اما بعدا بتدریج و با بزرگتر شدن فضاپیماها و پیشرفتهای فناوری، از امکانات بهتری بهره گرفتند. در ایستگاههای فضایی مثل میر و یا امروز در ایستگاه بینالمللی فضا مرتبا سفینههای باربری برای آنها، آب و مواد غدایی میبرند. البته به جز میوههای تازه، بقیه مواد غذایی به شکل کنسرو هستند. در آنجا هم یخچال هست و هم اجاق برقی، به همین دلیل ما مشکلی به لحاظ تغذیه نداشتیم. حتی اگر هوس چیزی میکردیم، با سفینه باربری بعدی برایمان میفرستادند. البته فضانوردان در زمان سفرهای فضایی باید از رژیم غذایی خاصی پیروی کنند که به سلامتی آنها صدمه نزند. مثلا چاق نشوند چون در این صورت مشکلات مختلفی به وجود میآید. برای خوردن نوشیدنیها هم فکر شده و ما از طریق آبفشانها آب مینوشیدیم و با کیسههای پلاستیکی که در آنها چای کیسه ای و قهوه وجود دارد، با افزودن آب گرم، میتوانیم چای یا قهوه درست کنیم.
سرپرست سازمان فضایی ایران (ایسا) از پرتاب «کاوشگر 4» بدون محموله زیستی جهت آزمایش زیر سامانههای آن در اسفند ماه سال جاری خبر داد.
دکتر حمید فاضلی در گفتوگوی اختصاصی با ایسنا اظهار کرد: هدف پرتاب این است که صحت عملکرد زیرسامانههای متعددی که در این کاوشگر پیشبینی شده و بعضا هم برای اولین بار مورد آزمایش قرار میگیرد بررسی شود.
وی افزود: با بررسی نتایج این پرتاب و اصلاحات و رفع عیوب احتمالی، پرتاب بعدی کاوشگر 4 با محموله زیستی اوایل سال آینده انجام خواهد شد.
در آستانه پرتاب «کاوشگر 4» به فضا یکی از متخصصان طرح نیز در گفتوگو با ایسنا با تشریح جزئیات این ماموریت و محموله زیستی آن اعلام کرد: این کاوشگر که حامل یک میمون از خانواده رزوس است به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری زمین پرتاب شده و محموله پس از بازگشت با چتر نجات به روی زمین فرود میآید.
مهندس رضایی، استاد دانشگاه ومتخصص علوم فضایی در گفتوگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران با بیان اینکه مقدمات طرحهای اعزام انسان به فضا در دنیا معمولا با پرتاب موجودات زنده کوچک پیگیری میشود اظهارکرد: در پی پرتاب موفقیتآمیز «کاوشگر یک» در سال 86، «کاوشگر دو» در سال 87 و «کاوشگر سه» حامل محموله زیستی در سال 88، کاوشگر چهارم با محموله زیستی که موجود زنده آن از نظر فیزیولوژی به انسان شبیهتر است، به زودی به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری پرتاب میشود.
وی با تاکید بر اینکه کاوشگر 4 پس از پرتاب بازیابی خواهد شد، تصریح کرد: بازیابی به این شکل انجام خواهد شد که پس از رسیدن کاوشگر به ارتفاع اوج، محموله که حاوی موجود زنده است به زمین برمیگردد و با چترهای نجات به آرامی به روی زمین مینشیند.
رضایی در خصوص تفاوتهای کاوشگر 4 با نوع قبلی آن تصریح کرد: از جمله این تفاوتها، نوع موجود زنده در محفظه زیستی و پرتاب کاوشگر به ارتفاع بالاتر نسبت به کاوشگر قبلی است که این موضوع ضرورت وجود سیستم اکسیژن رسانی به موجود زنده و سیستم تخلیه دیاکسیدکربن موجود را میرساند. همچنین در کاوشگر4 تمام علایم حیاتی با نصب سنسورها در کپسول زیستی و بدن موجود زنده ذخیره و به طور همزمان برای ایستگاه زمینی جهت بررسی و ارزیابی علائم حیاتی توسط زیستپزشکهای فضایی از طریق تله متری ارسال میشود.
وی با بیان اینکه محموله کاوشگر 4، 250 کیلوگرم است، خاطرنشان کرد: کل محموله متشکل از سه زیرسامانه شامل زیرسامانه بازیابی، زیرسامانه خدمات که تمامی تجهیزات الکترونیکی، کنترل، ارسال و دریافت فرامین را شامل میشود و زیرسامانه کپسول زیستی است که موجود زنده و متعلقات برای ثبت علایم حیاتی و اکسیژن رسانی و تخلیه بازدم موجود زنده را شامل می شود.
این متخصص فضایی افزود: کاوشگرها، آزمایشگاههای فضایی هستند که به صورت حرف U وارونه پرتاب میشوند یعنی از زمین پرتاب شده تا ارتفاع اوج رفته و سپس به زمین باز میگردند که در برگشت، پس از اینکه وارد جو غلیظ شدند، سیستم بازیابی شامل دو چتر ترمزی و اصلی عمل میکند.
رضایی در گفتوگو با خبرگزاری دانشجویان ایران تصریح کرد: کشورهای صاحب فناوری به مرور موجوداتی که از نظر فیزیولوژی به انسان نزدیکتر بوده مانند سگ و میمون را به فضا پرتاب کردند تا به مرحلهای رسیدند که بتوانند مدارگرد طراحی کرده و با آن انسان را به فضا پرتاب کنند و در نهایت به فناوری اعزام انسان به کرات دیگر و ایستگاههای فضایی دست یابند.
به گفته وی، پرتاب کاوشگر 4 با محموله زیستی از گامهای اولیه اعزام موجود زنده به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران است.
رضایی خاطرنشان کرد: پروژه اعزام انسان به فضا که مقرر بود در سال 1404 انجام شود با نظر مسوولان به سال 1400 تبدیل شد که پرتاب کاوشگر 4 گامهای اولیه برای رسیدن به این هدف است؛ امیدواریم با تلاش دانشمندان فضایی ایران بتوان این زمان را حتی کاهش داد.
وی با اشاره به افتتاح ایستگاههای دریافت و هدایت کنترل در روزهای اخیر گفت: این ایستگاهها شامل دو ایستگاه جدید و یک ایستگاه بهینهسازی است به طوری که دو ایستگاه جدید دریافت با قطر آنتن 8.2 متر و قطر آنتن 6 متر و یک ایستگاه متحرک بهینه سازی شده است؛ بنابراین میتوان ادعا کرد که ایران به لحاظ فناوری و دانش ساخت ایستگاههای دریافت از ماهوارههای سنجش از دور کاملا به بومیسازی و خوداتکایی رسیده است.
رضایی تصریح کرد: پس از پرتاب کاوشگر 4 و دریافت نتایج، تحلیل و پردازش آن صورت می گیرد که گامهای بعدی این پروژه، افزایش ارتفاع پرتاب کاوشگر است که موجب افزایش طول ماندگاری موجود زنده در فضا خواهد شد سپس گامهای بعدی بهینهسازی محفظه زیستی و اعزام موجودات بزرگتر خواهد بود تا ان شاء الله به توانایی اعزام انسان به فضا برسیم.
امید؛ پله پله تا ثریاحضور کشور عزیزمان در فضا و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره ایرانی امید توسط ماهواره بر ایرانی سفیر خبر بهت آوری بود که در پانزدهم بهمن 1387 منتشر گردید.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، البته برخی خبرگزاری ها و رسانه های غربی با غیر بومی نشان دادن این فناوری و انتساب آن به تکنولوژی چین، روسیه و کره شمالی سعی در کمرنگ نشان دادن این رخداد داشتند، اما حقیقت این بود که علیرغم میل همه بدخواهان، این تکنولوژی در دست ایران بود.
ایران پیش از این نیز در فضا حاضر شده بود اما تفاوت این ماهواره که درواقع حضور ایران را در این عرصه علمی نشان داد در بومی بودن تکنولوژی استقرار آن در فضاست زیرا ماهواره پیشین توسط روسیه در مدار قرار گرفته بود.
پرتاب ماهواره امید از همان ابتدا با واکنش های صریح کشورهای غربی روبرو شد، واکنش هایی که پس از پرتاب سینا-1 دیده نشده بود. همین موضوع نشان دهنده اهمیت ماهواره امید و پرتاب بومی آن است.
ایران اولین کشورمنطقه و از اندک تعداد کشورهای جهان بود که به فناوری فاخر و بسیار پیچیده و دقیق و ظریف پرتاب ماهواره، و سامانه های فوق العاده حساس و پیچیده پرتاب، راهبری و استقرار آن در مدار کره زمین آن هم به صورت کاملا بومی دست یافت. ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که در کشورمان طراحی و ساخته شد، درمدار زمین قرار گرفت که فناوری پیچیده این صنعت در ایران را نیز کامل کرد.
این پروژه از پانزدهم اسفند ماه سال 1384 آغاز گردید و طی 2 سال آماده انجام تستهای مشترک شد.
امید، اولین ماهواره ای است که تمام قطعات در صنایع فضایی کشور ساخته شد. ماهواره امید 3 فوریه 2009 میلادی 15 بهمن 1387 مدار زمین قرار گرفت و در 5 اردیبهشت 1388 با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و به عمر 82 روزهٔ خود که حدود 30 روز بیش تر از پیش بینی طراحان آن بود، پایان داد.
طراحی سامانهای ماهواره امید با توجه به شرایط و امکانات داخلی طی سه ماه نهایی گردید و پس از آن طراحی اولیه زیرسامانههای ماهواره با هدف تعیین مشخصات کلیدی و تفصیلی هر کدام آغاز گردید.
هدف از این مرحله (طراحی زیرسامانهها) رسیدن به مرحله ساخت نمونههای آزمایشگاهی هر یک از زیرسامانهها بود تا بتوان طراحی انجام شده را بصورت آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار داد.
کلیه مشخصات طراحی در مراحل بعدی پروژه و توسط آزمایشهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و اصلاحات مورد نیاز در طراحی اعمال گردید.
در مرحله ساخت نمونه آزمایشگاهی، کلیه اشکالات و اصلاحات عملکردی ناشی از طراحی اولیه مشخص و مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به آخرین اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسی ماهواره آغاز گردید.
هدف در این مرحله، دستیابی به یک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فیزیکی و عملکردی بوده است.
با توجه به عدم تجربه قبلی کشور در خصوص انجام تستهای مورد نیاز یک محصول فضایی، تلاشهای ارزشمندی در خصوص شناسایی و یا تجهیز امکانات داخلی برای انجام چنین تستهایی صورت پذیرفت.
تست نمونه مهندسی ماهواره توانست شرایط کار را برای ساخت نمونه پروازی هموار سازد.
تستهایی که برای نمونه پروازی ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهای معتبر فضایی و با توجه به شرایط داخلی کشور تنظیم شده بود.
خوشبختانه تمهیداتی که در طراحی برای تحمل شرایط محیطی شامل لرزههای ناشی از موشک حامل، تغییرات دمایی بسیار زیاد در مدار زمین و شرایط خلأ، اندیشیده شده بود با انجام موفق تستهای محیطی اثبات گردید و بدین ترتیب اولین ماهواره بومی جمهوری اسلامی ایران آماده پرتاب گردید.
کشورهای خارجی با در اختیار قرار ندادن اطلاعات لازم، سعی در جلوگیری از رسیدن ایران به فناوری بومی پرتاب حامل ها و قرار دادن ماهواره ها در مدار داشتند. در همین راستا، روسیه برای تبدیل نشدن ایران به رقیب خود در بازار پرمنفعت فضا، و عدم تقویت توان نظامی و امنیتی کشور، در فناوری پرتابگرها به ایران کمک نکرد و حتی از پرتاب ماهواره مصباح و زهره خودداری نمود.
اما پیش از اقدام به قرار دادن ماهواره در مدار، پرتاب راکت «کاوشگر یک» انجام شد که در ارتفاع پایین، وظیفه شناسایی محیط پروازی ماهوارهها را قبل از پرتاب برعهده دارد. پرتاب راکت های کاوشگر، اولین و مهمترین گام در مقدمات لازم برای پرتاب ماهواره به فضا است و با این راکتها شناسایی محیط پروازی ماهوارهها قبل از پرتاب انجام میپذیرد.
ساخت یک مرکز ویژه برای پرتاب ماهواره و ایستگاه ثابت کنترل و نیز سامانه های سیار ردیابی و برقراری ارتباط با آن نیز از فعالیت هایی بود که پیش از پرتاب ماهواره بومی انجام شد. ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین، وظیفه تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار میکند و فرمانهای کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت مینماید.
کشورهای آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلستان، هند، ژاپن ، کره شمالی، برزیل و رژیم صهیونیستی دارای فناوری طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره هستند اما پیش از ایران، شوروی در سال 1957، ایالات متحده آمریکا در 1958، فرانسه در1965، ژاپن 1970، چین 1970، بریتانیا 1971، هند 1980 و رژیم اشغالگر قدس در 1988 مستقلاً موفق به پرتاب ماهواره شده بودند و سایر کشورها به کمک این کشورها اقدام به قراردادن ماهواره های خود در فضا می نمودند.
البته کشور قزاقستان دارای بزرگترین مجتمع پرتاب ماهواره دنیا است اما خود اقدام به پرتاب ماهواره نمیکند و سکوی خود را به کشورهای دیگر برای پرتاب اجاره میدهد و از این راه، مبالغ هنگفتی نیز آمد به دست میآورد.
اما پس از اعلام پرتاب موفق ماهواره ملی امید، به غیر از واکنش ها و اظهار نظرهای سیاسی، مراجع معتبر علمی نیز مواضع خود را در مورد این خبر اعلام نمودند.
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اولین عناصر مداری ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سایت پرتاب در ساعت 18و 38 دقیقه روز دوم فوریه سال 2009 به وقت گرینویچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرد. بدین ترتیب، ناسا موفقیت آمیز بودن پرتاب ماهواره ملی امید به مدار زمین را تایید کرد.
رصدگران آماتور ماهواره در انگلیس نیز با استفاده از علایم رادیویی وجود این ماهواره را تایید کردند.
گزارشهای ناسا و رصدگران مبنی بر این بود که ماهواره ماهواره با موفقیت در مدارهای پایینی زمین قرار گرفته است.
رصدهای نوری نشان می دهد بدنه راکت بسیار درخشانتر از ماهواره است که بیانگر آن است که ایران احتمالا ترکیب سوخت و موتور قدرتمندی برای راکت تهیه کرده است.
پس از تأیید حضور امید در فضا، خبر پرتاب موفق سفیر-2 و رساندن امید، به مقصد، در صدر اخبار رسانه های جهان قرار گرفت.
ماهواره امید از نظر مشخصات فنی، به عنوان یک ماهواره سبک وزن مخابراتی دارای شکل مکعبی با ابعاد کلی سازه در حالت بسته 40 * 40 * 40 سانتیمتر و وزن 27 کیلو گرم و با کنترل حرارات پسیو با استفاده از تابش حرارتی و عایق پوشش حرارتی و باند فرکانس سامانه مخابراتی UHF، در هر 24 ساعت، 15 بار به دور زمین میچرخید که به معنی هر یک بار چرخش به دور زمین در مدت تقریبی 90 دقیقه بوده و گزارشهای دورسنجی را به مرکز فضایی در ایران میفرستاد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات داشت که در هربار چرخش، دوبار توسط ایستگاههای زمینی، کنترل و هدایت میشد.
این ماهواره با زاویه میل مداری 55٫5 درجه در مدار زمین قرار گرفته و ارتفاع مدار این ماهواره 246 تا 377 کیلومتر بود.
این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانهها، در مدار زمین قرار داده شدهاست. مدت زمان فعالیت این ماهواره، 50 روز اعلام شده است.
با توجه به اینکه برنامه امید، اولین تلاش عملی برای بومی سازی کامل فناوری ماهواره بوده است مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به این محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای صنعت فضایی در کشور بود. بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است.
شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با ماهواره بر، ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکتهای خصوصی از اهداف برنامه ماهواره ملی امید می باشد.
ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شد که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهوارهای رسید. از اینرو ماموریت ماهواره ای امید به صورت برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل، تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره و ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره تعریف گردید.
منبع:
http://mashreghnews.ir
به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، "اورهال " به مجموعه اقداماتی گفته میشود که به منظور سرپا نگهداستن هواپیماها برای انجام ماموریتهای پرواز صورت میگیرد.
شاید در ابتدا این تعمیر و نگهداری کاری آسان و پیش پا افتاده به نظر بیاید، اما کافیست فقط یکبار به یکی از مراکز اورهال هواپیما سری بزنید تا این گفته کارشناسان که "اورهال هواپیما کمتر از ساخت خود هواپیما نیست " را با تمام وجود درک کنید.
تعمیر و نگهداری و یا ساخت هزاران هزار قطعه ریز و درشت که هر کدام تخصص، فناوری و دانش پیچیده خاص خود را دارد، به قدری سخت است که در منطقه خاورمیانه تنها جمهوری اسلامی ایران توانسته به چنین توان و فناوری دست پیدا کند.
این سطح از توانمندی در حالیست که در ایام پیش از انقلاب اسلامی، مستشاران خارجی، کارکنان نیروی هوایی ارتش را از پیش پا افتادهترین کارها بر حذر میداشتند و ما مجبور بودیم هواپیماها را برای انجام تعمیرات اساسی به یکی از کشورهای غربی اعزام کنیم.
گفتگو با سرهنگ بازنشسته عادل آذیش مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد که در سال 1354 به استخدام نیروی هوایی درآمده و از سال 56 پس از طی یک دوره 2 ساله، وارد بخش نگهداری هواپیماهای این نیرو شده، فرصت مغتنمی بود تا قدری با این بخش از توانمندیهای کارکنان زحمتکش و گمنام نیروی هوایی ارتش آشنا شویم.
مشروح گفتگوی خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس با سرهنگ آذیش که همینک مدیریت مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد را بر عهده دارد، به شرح زیر است:
* نیروی هوایی ایران پیش از انقلاب را برای تامین منافع امریکا در منطقه سرپا بود
آذیش با اشاره به وضعیت نیروی هوایی در زمان طاغوت گفت: پیش از انقلاب و در زمان رژیم شاهنشاهی به دلیل اینکه ایران به عنوان ژاندارم آمریکا در خلیج فارس، مامور حفظ منافع این کشور بود، تمامی تجهیزات و هواپیماهای مدرن و پیشرفته را در اختیارش قرار میدادند و به خاطر اینکه محوریت کار، دست خود ایرانیها نباشد، مستشاران و متخصصین آمریکایی و کشورهای همپیمان آمریکا وارد ایران شده و تمام روند نگهداری و آمادهسازی و در یک کلام کلیه کارهای فنی را به دست گرفتند و نفرات ایرانی را نیز طوری به کارگیری میکردند که توانایی دستیابی به این علوم را نداشته باشند.
وی یادآور شد: گروههای فنی و مستشاران خارجی در تمام پایگاههای نیروی هوایی مستقر و همه کارها از لحاظ کیفی، تعمیرات و نظارت بر اجرای تعمیرات و بازرسیهای مورد نیاز را که میبایست روی هواپیماها اعمال شود، در دست گرفتند.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد خاطرنشان کرد: به همین دلیل بود که هرگاه احتیاج به قطعه و یا تجهیزاتی برای تعمیر هواپیماها میشد، این قطعات ظرف 24 ساعت از خود کشور امریکا به ایران میآمد و در اختیار مستشاران قرار میگرفت تا ناوگان هوایی ایران برای تامین منافع امریکا در منطقه، همیشه آماده باشد.
* پس از وقوع انقلاب اسلامی مستشاران غربی منتظر بازگشت به ایران بودند
آذیش با اشاره به اینکه مستشاران آمریکایی برای دور نگهداشتن ایرانیها از دستیابی به علوم و تخصص نگهداری و تجهیز هواپیماها، برنامههای زیادی را طرحریزی کرده بودند، گفت: به همین خاطر پس از وقوع انقلاب اسلامی آنها بر این باور بودند که ایرانیها توان نگهداری و تعمیر تجهیزات خود را نداشته و میگفتند ایران مجبور است نهایتا تا یک ماه دیگر مستشاران خارجی را به کشورش برگرداند.
وی افزود: اما پرسنل خدوم و انقلابی نیروی هوایی در همان ایام توانسته بودند طوری به تخصص و علوم دست پیدا کنند که این امر از دید مستشاران خارجی پنهان مانده بود.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد تصریح کرد: با رفتن مستشاران و متخصصین آمریکایی و وابستگان نظامی از نیروی هوایی، محوریت کار به دست همین جوانان و متخصصین خودمان افتاد و عملکر آنها نیز طوری بود که برای مثال در همان اولین روزهای جنگ تحمیلی، شاهد عملیات افتخارآفرین 140 فروند از هواپیماهای شکاری بودیم که در پی آن، خود آمریکاییها اعتراف کردند که ما به هیچ وجه فکر نمیکردیم ایران بتواند 2 تا 3 هواپیما را به پرواز در بیاورد.
* دانش اورهال علیرغم خواست امریکاییها وارد کشور شد
آذیش یادآور شد: برای اینکه هواپیما بتواند یک عملیات انجام دهد، هزاران هزار قطعه باید هماهنگ با یکدیگر عمل کنند و اگر کوچکترین ناسازگاری در این هارمونی پیش بیاید، هواپیما نمیتواند به عملیات اعزام شود. این کار نیازمند یک تکنولوژی بسیار پیشرفته است که این تکنولوژی علیرغم خواست امریکاییها وارد کشور شده بود.
وی افزود: با برنامهریزیهایی که انجام دادیم توانستهایم تاکنون تمام نیازهای هواپیمایی را برطرف کرده و هواپیماهایی که قبل از انقلاب وارد کشور شدهاند، را آماده نگه داریم.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد آماده نگه داشتن هواپیما، اورهال و تعمیرات آن را یک تخصص بسیار سنگین و پیچیده دانست و خاطرنشان کرد: کشورهای معدودی در دنیا توانستهاند زیرساختهای تعمیرات سنگین و اورهال هواپیماها را در کشورشان بوجود بیاورند.
آذیش ادامه داد: وقتی هواپیماهایی به کشوری واگذار میشود، با رسیدن زمان اورهال آن، هواپیما باید به کشور سازنده باز گردد.
وی تصریح کرد: هواپیماهایی که در اختیار داشتیم به تاریخ اورهال نزدیک میشدند و این درحالی بود که رابطه ما با آمریکا نیز قطع شده بود. بر همین اساس کارگروهی برای رفع این نیاز مشخص شد و شروع به آماده کردن زیرساختها بر اساس استانداردهای کشور سازنده هواپیما کردیم و استارت این کار نیز توسط پرسنل و متخصصین با تجربه پایگاهها در سراسر کشور زده شد.
* 12 نوع از انواع هواپیماهای نظامی و غیرنظامی را در این مرکز اورهال میکنیم
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد در خصوص آغاز به کار این مرکز نیز گفت: از آنجایی که اکثر هواپیماها در جنگ آسیبهای کلی دیده بودند و اورهال هواپیماها نیز بسیار سنگین شده بود، مرکز اورهال مهرآباد در سال 86 با پیشنهاد فرمانده پایگاه و تصویب امیر فرماندهی نهاجا تاسیس شد و امروز ما در این مرکز 12 نوع هواپیماهای شرقی، غربی، بالگرد و هواپیماهای تجاری مثل 747 و 707 را اورهال میکنیم.
آذیش با بیان اینکه تعدا بیشماری از انواع هواپیماها از سال 86 به بعد در این پایگاه اورهال شدهاند، گفت: ما هر روز شاهد پرواز هواپیماهایی هستیم که در جنگ آسیبهای کلی دیده بودند و اکثر کارشناسان معتقد بودند آماده سازی این هواپیماها کاری نشدنی است ولی از آنجا که ما به دلیل تحریمهای مختلف نمیتوانیم هواپیمای جدیدی را در اختیار بگیریم، چارهای جز بازگرداندن همان هواپیماها به چرخه پروازی نداریم که به حمدالله این کار با موفقیت در حال پیگیری است.
* به تاریخ مصرفی که کشورهای سازنده هواپیما مشخص کردهاند، قانع نیستیم
وی با اشاره به سن بالای برخی پرندههای کشور افزود: سن بعضی از هواپیماهای ما به نیم قرن میرسد اما در پی تدبیر فرماندهی معظم کل قوا مبنی بر عمردهی انقلابی به تجهیزات، کارگروههای خاصی در کشور تشکیل و بهروز نگهداشتن جنگندهها در دستور کار قرار گرفت.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد با بیان اینکه برخی کشورهای شرقی برای هواپیماها عمر قائلند، تصریح کرد: ولی چون ما این تکنولوژیها را کاملا میشناسیم، ادغام علوم شرق و غرب، تفکری را در متخصصین ما ایجاد کرده و کارشناسیشان جامعتر شده است و قبل از اینکه هواپیماها به ضعفهای اساسی برسند، آن ضعفها را بهینه میکنند.
* عمر هواپیماها را بر اساس نگاه خودمان تعریف میکنیم
آذیش خاطر نشان کرد: ما نیازمندیها را از لحاظ عمر قطعات با تلاش و تخصص متخصصین کشور برطرف میکنیم و عمر هواپیما را بر اساس نگاه خود و رفع ایرادات جزئی و کلی افزایش میدهیم و با تکنولوژی روز دنیا هواپیما را دوباره به چرخه پروازی باز میگردانیم.
وی گفت: در دنیا نیز شاهدیم که برای مثال کشوری مانند آمریکا هنوز از هواپیمای داکوتای خود استفاده میکند و آنها نیز همین نگاه را دارند که هواپیماهایی که ساعت پردازیشان به پایان رسیده است را مجددا وارد چرخه نیروی هواییشان میکنند.
* تکنولوژی هوایی شرق و غرب را در یکجا جمع کردهایم
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد در ادامه گفتگوی خود با فارس یادآور شد: کشورهای سازنده وسائل و تجهیزات هوایی سعی بر این دارند که هواپیما را بر اساس تفکر و برنامهریزی خودشان در اختیار دیگر کشورها قرار دهند و هیچگاه این اجازه را به هیچ کشوری نمیدهند که در زمینه زیر ساختها وارد شوند چراکه در این صورت تکنولوژی از انحصارشان خارج خواهد شد.
آذیش با اشاره به ویژگیهای منحصر به فرد مرکز اورهال پایگاه مهر آباد، گفت: تکنولوژی شرق و غرب تفاوتهای زیادی با یکدیگر دارند ولی این مرکز در یک جا از تکنولوژی شرقی و غربی بصورت توامان استفاده میکند.
وی افزود: برای مثال هواپیمای میگ 29 که هواپیماهای روز دنیا و یک تکنولوژی شرقی محسوب میشود به همراه هواپیماهایی مانند f4 , f5 و انواع بالگردها در کنار یکدیگر و توسط متخصصان داخلی تعمیر و نگهداری میشوند.
* از انواع هواپیماهای نظامی تا هواپیمای پهن پیکر 747 در همین مرکز اورهال میشوند
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد تصریح کرد: از طرف دیگر باید توجه داشت که معمولا هواپیماهای نظامی و غیر نظامی در یکجا اورهال نمیشوند ولی این امر در مرکز اورهال مهرآباد صورت میگیرد و ما علاوه بر هواپیماهای نظامی، هواپیمای پهنپیکر 747 و یا 707 را نیز اورهال میکنیم.
آذیش افزود: در حوزه اورهال بالگردها نیز برای بالگردهایی مثل 214 و شنوک در این مرکز اقداماتی را انجام دادیم و بازدیدهای اساسی را روی آنها اعمال میکنیم.
وی اظهار داشت: فرمانده محترم کل ارتش سالی 2 یا 3 بار از این مرکز بازدید میکنند و این علاوه بر ارتباط مستمر امیر فرماندهی نهاجا و معاون هماهنگ کننده نیروست که موضوعات را به صورت دائمی پیگیری میکنند.
* مرکز اورهال مهرآباد برای انجام کارهای نشدنی دائر شده است
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد در خصوص توانمندی نیروهای متخصص در این بخش نیز تصریح کرد: متخصصان ما در جنگ آموزش دیدند و از طرف دیگر این مرکز با قابلیت و توانمندی خاص وارد عرصه شده و میتوان گفت مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد برای انجام کارهای نشدنی تاسیس شده است.
آذیش گفت: اکثر افراد این مرکز بر اساس 3 خصوصیت عشق، ایمان و تخصص انتخاب شدهاند چراکه این 3 مقوله میتواند کلید خلق شاهکارهای بزرگی باشد.
* توانایی اورهال هواپیماهای کشورهای دیگر را داریم
وی درخصوص توانمندی کشورهای منطقه در امر تعمیر و نگهداری هواپیما اظهار داشت: در اطراف ما کشوری نیست که بتواند عمل اورهال را انجام دهد غیر از پاکستان که زیر نظارت خود آمریکا بوده و آمریکا در آنجا از قبل از انقلاب مرکز اورهالی تاسیس کرده بوده که بعد از تضعیف رابطه پاکستان با آمریکا این مرکز هم ضعیف عمل میکند.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد با تاکید بر اینکه ما میتوانیم درصورت درخواست کشورها، هواپیماهای آنها را نیز اورهال کنیم، گفت: ما در 3 بخش بالگردها، هواپیماهای نظامی و هواپیماهای غیرنظامی آمادگی انجام اورهال و خدمات فنی برای کشورهای دیگر را داریم.
* میتوانیم انواع تسلیحات را بر روی جنگندههای خود نصب کنیم
آذیش با بیان اینکه برخی از هواپیماهای ما در جنگ حدود 80 درصد آسیب دیدهاند، خاطرنشان کرد: کمتر کشوری تواند تعمیرات اساسی این هواپیماها را انجام دهد اما متخصصان ما توان هرگونه تعمیرات اساسی در سیستمهای مختلف هواپیما را بدست آوردهاند.
وی افزود: امروز هواپیماهای ما از هر نظر بهروز شدهاند و برای مثال این امکان و توانمندی را داریم که هر سلاحی را برای هواپیماهایمان تعریف کنیم و در حقیقت یکی از بحثهایی که میتواند هواپیما را توانمند سازد، همین بحث سلاح و سیستمها است.
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد ادامه داد: نصب سیستمها و سلاحهای پیشرفته و مدرنی که طراحی آنها در کشور خودمان صورت گرفته بر روی هواپیماها، توانمندی جنگندهها را صدچندان کرده است.
* هیچ مرزی برای تعاملات علمی با سایر مراکز کشور قائل نیستیم
آذیش با تاکید بر اینکه ما برای تعامل علمی هیچ مرزی با نهادها، سازمانها و صنایع داخلی قائل نیستیم، تصریح کرد: همه ما تعلق به این کشور هستیم بنابراین تعاملات زیادی با مراکز مختلف از جمله صنایع هواپیمایی داریم.
وی تصریح کرد: از آنجایی که تعداد هواپیماها و پروازهای نیروی هوایی زیاد است، صنعت نمیتواند همه نیازهای ما را به تنهایی برآورده کند بنابراین خود نیرو نیز وارد عرصه اورهال شد.
* باید علم و توان ما در اختیار مستضعفان جهان قرار بگیرد
مدیر مرکز اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد با بیان اینکه ما باید نیروهای جوانان و متخصص خود را در تمام زمینهها باور کنیم، ادامه داد: ما در هر زمینهای که حرکت کردیم، همسطح با علم روز جهان شدهایم و ما باید تمام کارها را به دست متخصصین توانمند کشورمان انجام دهیم و این علم و تکنولوژی را در اختیار مستضعفان جهان قرار دهیم تا همه مسلمانان با هم همراه شده و قدرت را بدست بگیرند.
و اما نکته طنز خبر مذکور مربوط می شود به عکس زیر
اگه گفتید دلیلش چیه؟
دیدن عکس های بیشتر: