در انتظار طلوع فرزندان امید
پرتاب موفقیت آمیز ماهواره امید بازتاب گستردهای در محافل خبری و مطبوعاتی جهان داشت و این خبر به سرعت در صدر اخبار آنها قرار گرفت.
خبرگزاریهای خارجی، بلافاصله نسبت به این خبر واکنش نشان داده و در اخبار فوری خود، دستیابی ایران به این تکنولوژی مهم را مخابره کردند.
از آن جمله، مطبوعات و دیگر رسانههای چین، صلح جویانه بودن فناوری فضایی ایران را انعکاس دادند. رادیو بینالمللی چین نیز در پایگاه اینترنتی خود نوشت ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که به صورت کاملا بومی در ایران طراحی و ساخته شده است، با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.
خبرگزاری عربستان، رادیو و تلویزیون مصر و خبرگزاری بحرین نیز ضمن پخش خبر پرتاب ماهواره امید ایران تاکید کردند «همه قطعات و اجزای این ماهواره را متخصصان صنایع هوا فضای ایران طراحی و کرده اند».
روزنامه عربستانی الجزیره نوشت: «پرتاب ماهواره بر سفیر با حمل نخستین ماهواره امید هدیه ای به ملت ایران است. این موشک به دست کارشناسان ایرانی و بدون نیاز به برخی کشورهای که در ارایه ساده ترین قطعات برای ساخت این سیستم به ایران بخل ورزیدند، صورت گرفت».
رئیس سازمان فضایی رژیم صهیونیستی نیز پرتاب ماهواره ایرانی به فضا را تائید کرده و آن را مایه شگفتی نخوانده است. او گفته است در عصر اطلاعات و فن آوری و با دانشمندان ایرانی که خارج از این کشور تحصیل کرده اند، آنها می توانند به هر دانشی دست پیدا کنند.
اما دولتمردان و رسانه های خبری غربی در انتشار این خبر عمدتاً تلاش کردند این دستاورد بزرگ علمی را تحت الشعاع مسایل سیاسی قرار داده و آن را مرتبط با برنامه های نظامی جلوه دهند.
رسانه های روسی عموماً اعلام کردند ایران فضا را تسخیر کرده است. اما یکی از شبکه های تلویزیونی روسی به نقل از کارشناسان اعلام کرد که ایران به ساخت موشک های دوربرد نزدیک شده است.
آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه که ایران را متهم می کنند درصدد دستیابی به سلاح هسته ای است ابراز نمودند برنامه فضایی ایران نیز می تواند مقاصد نظامی داشته باشد.
دولتهای غربی اعلام داشتند: ایران گام هراس انگیزی برداشتهاست تا موشکهای دور بردی پرتاب کند که چه بسا قادر به حمل کلاهکهای هستهای است.
وزیر امور خارجه بریتانیا، بیل رامل در پی این پرتاب، «نگرانیهای جدی» را اعلام کرد.
سخنگوی وزارت خارجه فرانسه از پرتاب ماهواره ایرانی امید به شدت ابراز نگرانی کرد و به زعم خود، آن را شبیه پرتاب موشکهای بالستیک دانست.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به خبرنگاران گفته است که پرتاب ماهواره احتمالا می تواند منجر به شکل گیری موشک های قاره پیمای بالستیک شود
سخنگوی پنتاگون نیز با اذعان به پیشرفت فناوری موشکی ایران مدعی شد: پرتاب ماهواره به خودی خود نگران کننده نیست، بلکه پیشرفت قدرت موشکی تهران و انجام چنین پرتابی برای اولین بار نگران کننده است.
کاخ سفید در واکنش به پرتاب راکت ماهواره بر سفیر امید ایران، آن را «دردسرساز» خواند و افزود که چنین فن آوری می تواند برای پرتاب موشک های بالستیک به کارگرفته شود. سخنگوی کاخ سفید، گفت: «تولید و آزمایش راکت ها در ایران دردسرساز است و سوالات بیش تری را درباره نیات آن ها مطرح می کند».
جفری فوردن تحلیلگر تحقیقاتی دانشگاه ام آی تی گفته است: ایران با وجود تحریم ها و مخالفت جهانی، به باشگاه کاملاً انحصاری کشورهایی که ماهواره در مدار زمین قرار داده اند پیوسته است. وی پرتاب ماهواره ملی امید را یک دستاورد فناوری ارزیابی کرد.
فوردن، با استناد به اطلاعاتی که سازمان فضانوردی آمریکا ناسا منتشر کرده و گزارشهای رصدگران آماتور گفت: به نظر می رسد این ماهواره با موفقیت در یک مدار پایین زمین قرار گرفته است.
وی افزود: مشخص نیست که ایران برای پرتاب این ماهواره از راکت سه مرحله ای نظیر موشکهای اسکاد شوروی سابق بهره گرفته یا یک راکت دو مرحله ای ساخته است.
فوردن اظهار داشت: برخی رصدگران آماتور معتقدند ایران از راکت دو مرحله ای استفاده کرده است و چنانچه این راکت، یک راکت دو مرحله ای باشد به منزله جهش بسیار بزرگی در فناوری ایران است که بسیار نگران کننده خواهد بود.
جفری فوردن که در ام آی تی متخصص و آنالیزور توانایی های عملیاتی کشورهای خارجی است بر اساس شواهد، بر دو مرحله ای بودن پرتاب راکت تاکید دارد. به اعتقاد وی مرحله دوم پرتاب این راکت بسیار پر انرژی تر بوده و تصور می شد چنین فعالیت علمی و مبتنی بر فناوری بسیار فراتر از توانایی های علمی ایران باشد. در صورت درست بودن این فرضیه این موفقیت می تواند یکی از دلایل توانایی ایران در ارسال فضانورد به فضا باشد.
گلوبال تایمز نیز به نقل از محافل خبری غرب نوشت: این اقدام به معنای آن است که تهران گام تازهای برای رسیدن به هدف دستیابی به موشک قاره پیما برداشته است .
رویتر نیز اعلام کرد: ایران موفق شد با وجود محدودیت های اعمال شده غرب، نخستین ماهواره بومی خود را در مدار زمین قرار دهد. رویتر با اتخاذ رویکرد نظامی نشان دادن پروژه های علمی ایران، ادامه داده است: این اقدامی است که احتمالا نگرانی های غرب درباره خواسته های هسته ای را افزایش می دهد. فناوری بالستیک دوربرد که برای قرار دادن ماهواره در فضا استفاده می شود می تواند در تسلیحات پرتابی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
شبکه فرانس 24 نیز ضمن پخش موفقیت آمیز پرتاب ماهواره ملی امید اعلام کرد: ایران توان فضایی خود را به دنیا نشان داد. این شبکه همچنین گفت که بسیاری از کشور های غربی و اسرائیل از قرار گرفتن ماهواره امید در مدار بیم دارند.
البته فرانس پرس اعلام کرد: تمام قطعات ماهواره امید ساخت ایران است.
خبرگزاری آلمان اما، پرتاب ماهوراه امید با ماهواره بر بومی سفیر-2 را نشانه پیشرفت بزرگ تکنولوژیک ایران نامید.
مجله آلمانی اشپیگل نیز درباره پرتاب ماهواره ملی امید به فضا نوشت: توانایی پرتاب ماهواره به فضا، یک پیشرفت بالا در برنامه فضایی و موشکی ایران است. این مجله آلمانی در گزارشی با عنوان «ایران نخستین ماهواره ساخت خود را به فضا پرتاب کرد» افزود: در حالی که نخستین ماهواره ایرانی در سال 2005 میلادی با استفاده از فناوری روسی به فضا پرتاب شد، ایران هم اکنون ماهوارهای با فناوری بومی را به فضا پرتاب کرد. اشپیگل از یک تحول در برنامه فضانوردی ایران خبر داد و نوشت: تهران با توجه به تحریمهای بینالمللی علیه این کشور، آزمایش موشک حامل ماهواره را که در سال گذشته انجام شد، موفقیت بزرگی برای کشور قلمداد کرد. این مجله افزود: ایران در اوایل سال جاری، اولین مرکز فضانوردی خود را افتتاح کرده و در اوت سال گذشته (2008) میلادی، اجرای آزمایشها برای تدارک پرتاب اولین ماهواره ساخت این کشور به فضا، اعلام شدند. اشپیگل در ادامه نوشت: بنا بر اعلام مقامات ایرانی، برنامه موشکی این کشور به ویژه بر روی تحقیقات و بخشهای علمی تمرکز دارد و قرار است در دو سال آینده نیز چهار ماهواره دیگر نیز به فضا پرتاب شوند. این ماهوارهها قرار است در بخشهای ارتباطات و مخابرات، حوادث طبیعی چون زلزله یا سیل فعالیت داشته باشند اما انتظار میرود که به ویژه برای مراقبت وضعیت در عراق و افغانستان نیز به کار گرفته شوند که نیروهای نظامی خارجی در آنجا مستقر هستند.
نشریه معتبر علمی نیوساینتیست با اعلام شگفتی متخصصان دنیا از توانایی علمی ایران در پرتاب ماهواره امید در گزارشی به بررسی عملیات پرتاب ماهواره امید توسط ایران پرداخته و تاکید کرده است: توانایی های ایران در زمینه علوم فضایی بسیار بیشتر از سطح توقع جهانی است.
«پرتاب موفقیت آمیز اولین ماهواره داخلی ایران به مدار زمین طی روزهای گذشته همچنان متخصصان علوم فضایی را در شگفتی باقی گذاشته است». این اولین جمله ای است که نشریه علمی و معتبر نیوساینتیست در گزارش خود در رابطه با پیشرفت شگفت انگیز برنامه های فضایی ایران ذکر کرده است. این نشریه در ادامه آورد: چگونگی موفقیت این پروژه پاسخی است که می تواند زمان احتمالی رسیدن به هدفی مانند ارسال فضانورد به فضا توسط ایران را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به گزارش نیوساینتیست، در ابتدا متخصصان بر این باور بودند که راکت ماهواره بر سفیر-2 با استفاده از موشکی ضعیف و جنگی پرتاب شده است اما شواهد جدید مبنی بر این است که انرژی پرتاب کننده این راکت بیش از انرژی موشکی بوده که برخی کشورها تصور آن را می کرده اند.
فناوری هایی که با امید بومی شدند
اما در برنامه ماهواره امید، فناوری های جانبی نیز توسعه داده شده که در واقع از ملزومات پرتاب و کنترل و کاربری ماهواره است.
ماهوارهٔ امید به همراه ایستگاههای زیرزمینی و پرتاب فضایی، جمعاً نخستین سامانه فضایی بومی ایران را تشکیل میدهند.
در این میان انتخاب محل استقرار پایگاه پرتاب فضایی مسالهای بسیار مهم است و باید بررسیهای بسیاری برای انتخاب بهینه این جایگاه انجام شود.
همچنین تعیین جهت برای ماهوارهها بسیار مهم و حساس است، زیرا ماهوارههادر فضاثابت نمیمانند و در اثر وجود عواملی، جهت آنها در فضا تغییر میکند. بنابراین باید به صورت لحظهای جهت ماهوارهها نسبت به یک نقطه مرجع، مشخص شود.
در حقیقت ماموریت یک سیستم حامل ماهواره قرار دادن محموله خود در محل مناسب و در زمان مشخص شده است و میتوان گفت یک سیستم پرتاب ماهواره موشکی است با دو یا چند مرحله که هر مرحله شامل موتور راکت (با سوخت شیمیایی) و سازه(بدنه) و مکانیزم جدایش است. هر مرحله پس از اتمام سوخت موجود در آن از راکت جدا میشود و موتور مرحله بعد روشن میشود تا با شتاب دادن به محموله آنرا به مقصد نهایی خود برساند.
این سامانه همراه با فنآوری ساخت و پرتاب ماهواره، به کشورمان امکان آن را میدهد تا دانش فضایی را برای پوشش و نظارت بر سرزمین خود در ابعاد مختلف چون ارتباطات، زمین شناسی، نظارت بر تحولات آب و هوایی، نگهبانی از جنگل ها و پایش میزان گرمای زمین در اختیار بگیرد.
ساختار ایستگاه های زمینی ماهواره امید شامل ایستگاه های رنجینگ (4 ایستگاه)، ایستگاه های تله متری و تله کامند(3 ایستگاه)، ایستگاه کنترل مرکزی (یک ایستگاه) می باشد.
از جمله فناوری های کلیدی در پروژه ماهواره امید می توان به موارد زیر اشاره نمود:
تولید الکترونیک ماهواره، تولید فرستنده و گیرنده فضایی، فناوری QSM بهعنوان فناوری حساس سازهای در ماهواره، فناوری TVT بهعنوان فناوری حساس طراحی حرارتی ماهواره، تستهای محیطی فضایی بعنوان بالاترین رده کیفی قطعات، فناوری بکارگیری GPS فضایی بخصوص در ماهواره بدون پایداری امید، فناوری Ranging، فناوری شبیهسازی پرواز ماهواره، مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی، اثبات وجود ماهواره در مدار، تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا، ارتباط تله متری تله کامند با ماهواره و تهیه نرم افزارهای گزارش گیری برای تحلیل اطلاعات تله متری.
شاید مهمترین دست آورد پروژه امید به عنوان اولین سامانه فضایی بومی جمهوری اسلامی ایران، اثبات امکان کار مستقل و بومی بر روی برنامه های ساخت و پرتاب ماهواره باشد که به معنی هموار شدن راه برای فعالیت های مهمتر و کاربردی تر در آینده است.
سایر دستاوردهای پروژه امید را نیز می توان در بومی سازی فناوری فضایی به عنوان قطب مهم مولد دانش و فناوری در سایر صنایع، اقتدار ملی از منظر دستیابی و تسلط به فضا، نقطه عطف در صنعت فضایی کشور، ورود اساتید دانشگاهها و دانشجویان رشتههای مختلف مهندسی به عرصههای عملی فضایی، شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره و ایستگاههای زمینی در تعامل با موشک حامل داخلی، طراحی و ساخت اولین ایستگاه کنترل و هدایت ماهواره ها در سطح کشور بصورت بومی به دست متخصصین داخلی، دستیابی به دانش طراحی سیستمهای سروسیستم کنترل آنتن ردگیر ماهواره، کسب دانش بالستیک مدار و اختلالات فضایی تأثیر گذار ماهواره ها، طراحی نرم افزارهای مونیتورینگ و کنترل ماهواره، طراحی نرم افزارهای پردازش کدینگ و رمزگذاری داده های تله متری، تله کامند، طراحی نرم افزارهای جستجوگر ماهواره (رنجینگ ،داپلر،تک ایستگاهی)، کسب دانش فنی طراحی و ساخت ایستگاههای TT&C میکروماهواره، کسب تجربه ارتباط مخابراتی بین تجهیزات ایستگاه زمینی و تجهیزات ماهواره، کسب تجربه ردگیری و دریافت سیگنال از ماهواره های عملیاتی توسط ایستگاه زمینی بومی.
در نهایت، نتایج بدست آمده از پرتاب ماهواره امید، به واقع مایه افتخار شد. به طوریکه معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران گفت: دقت بالای ماهواره امید دور از انتظار بود. اگر بخواهیم منحنی اطلاعات شبیه سازی شده قبل از پرتاب این ماهواره و منحنی اطلاعات پس از پرتاب را رسم کنیم این دو منحنی بسیار به هم شبیه خواهد بود که نشان از دقت بالای ماهواره امید دارد.
این مسئول بخش فضایی صنعت، ماموریت ماهواره پژوهشی، تحقیقاتی و مخابراتی امید را ارسال داده های اطلاعاتی در بخش های شدت جریان، ولتاژ و دمای محیط برشمرد و افزود: ماهواره امید این اطلاعات را ثبت کرده و به زمین ارسال می نمود.
این مسئول گفت: در ایستگاه های مرکزی و فرعی که در مناطق مرکز، جنوب، جنوب شرق و جنوب غرب کشور واقع بود با تجهیزات درون ماهواره امید ارتباط برقرار می شد.
وی افزود: ماهواره امید با وزن 27 کیلوگرم دارای ده هزار قطعه مکانیکی است و در مدارleo ، مدار نزدیک زمین قرار گرفته و در نزدیک و دورترین فاصله به زمین در مسافت های حدود 250 و 400 کیلومتر قرار داشت و به علت اینکه ماهواره امید در مدار پایین قرار گرفته بود، با آن فقط سه بار در روز و سه بار در شب در تماس بودیم.
این سخنان معاون رئیس سازمان هوا فضای ایران و نیز عمر حدود 80 روزه ماهواره امید که فراتر از عمر 50 روزه پیش بینی شده بود، نشان دهنده طی شدن فرآیند طراحی و ساخت ماهواره امید، به بهترین وجه ممکن است.
در واقع، ماهواره امید اهمیت بیشتری نسبت به ماهواره سینا دارد، زیرا برخلاف ماهواره سینا که به کمک کشوری خارجی ساخته و به فضا پرتاب شد، ماهواره امید و ماهواره بر آن بومی بود و تمام کار برقراری ارتباط و کنترل آن نیز از داخل خاک کشور و با تجهیزات داخلی انجام شد.
فرزندان امید
امید، آغازی برای برنامه 10 ساله برای ساخت و پرتاب ماهواره های تصویربرداری و مخابراتی با ماهواره برهای ایرانی است که پس از دو سال، با ساخت چندین ماهواره دیگر از جمله ماهواره طلوع، رصد-1 و نیز ماهواره فجر که به زودی پرتاب خواهد شد پیگیری می شود.
ماهواره طلوع می تواند با دقت 50 متری از سطح زمین تصویربرداری کرده و داده ها را همزمان به ایستگاه های زمینی ارسال نماید؛ علاوه براین می تواند داده های تصویربرداری را ذخیره نموده و پس از قرار گرفتن در دید ایستگاه های زمینی ، اطلاعات ذخیره شده را ارسال کند. این ماهواره چندین ایستگاه زمینی عملیاتی دارد که شامل ایستگاه های ارسال و دریافت اطلاعات، ایستگاه فرماندهی و کنترل ماهواره و همچنین ایستگاه های دریافت و پردازش تصویر است. ماهواره سنجش از دور طلوع دارای فناوری های جدید مانند محموله تصویر برداری، کنترل وضعیت، مکانیزم ها و سلول های خورشیدی است که برای اولین بار در آن به کار رفته است. مأ موریت اصلی این ماهواره، تصویر برداری تک طیفی با تفکیک پذیری 50 متر، ذخیره و ارسال داده ها است که به این منظور با ایستگاه های زمینی تله متری، ردگیری و فرمان و مرکز کنترل پرواز، قابلیت تبادل داده های پایش و کنترل ماهواره را دارد. مدار ماهواره طلوع از نوع ارتفاع پایین دایروی و ارتفاع مدار آن بیش از 500 کیلومتر است و دو سال عمر مفید برای آن پیش بینی می شود؛ انرژی این ماهواره را آرایه های خورشیدی بر روی بدنه و باتری های ثانویه تأمین می کند. جرم این ماهواره 100 کیلوگرم و ابعاد سازه آن مقطع شش ضلعی به عرض 86 و ارتفاع 100 سانتی متر است.
ماهواره فجر نیز دارای تجهیزاتی برای مأموریت های اشاره شده در بالا است که تمام اطلاعات خود را مستقیماً به ایستگاه های داخلی فرستاده، دارای دوره عمر و خدمات دهی مناسب است و یکی دیگر از نمونه های «چشم سوم» کشور خواهد بود.
http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=27147
امید؛ پله پله تا ثریاحضور کشور عزیزمان در فضا و پرتاب موفقیت آمیز ماهواره ایرانی امید توسط ماهواره بر ایرانی سفیر خبر بهت آوری بود که در پانزدهم بهمن 1387 منتشر گردید.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، البته برخی خبرگزاری ها و رسانه های غربی با غیر بومی نشان دادن این فناوری و انتساب آن به تکنولوژی چین، روسیه و کره شمالی سعی در کمرنگ نشان دادن این رخداد داشتند، اما حقیقت این بود که علیرغم میل همه بدخواهان، این تکنولوژی در دست ایران بود.
ایران پیش از این نیز در فضا حاضر شده بود اما تفاوت این ماهواره که درواقع حضور ایران را در این عرصه علمی نشان داد در بومی بودن تکنولوژی استقرار آن در فضاست زیرا ماهواره پیشین توسط روسیه در مدار قرار گرفته بود.
پرتاب ماهواره امید از همان ابتدا با واکنش های صریح کشورهای غربی روبرو شد، واکنش هایی که پس از پرتاب سینا-1 دیده نشده بود. همین موضوع نشان دهنده اهمیت ماهواره امید و پرتاب بومی آن است.
ایران اولین کشورمنطقه و از اندک تعداد کشورهای جهان بود که به فناوری فاخر و بسیار پیچیده و دقیق و ظریف پرتاب ماهواره، و سامانه های فوق العاده حساس و پیچیده پرتاب، راهبری و استقرار آن در مدار کره زمین آن هم به صورت کاملا بومی دست یافت. ماهواره ملی امید بوسیله ماهواره بر سفیر-2 که در کشورمان طراحی و ساخته شد، درمدار زمین قرار گرفت که فناوری پیچیده این صنعت در ایران را نیز کامل کرد.
این پروژه از پانزدهم اسفند ماه سال 1384 آغاز گردید و طی 2 سال آماده انجام تستهای مشترک شد.
امید، اولین ماهواره ای است که تمام قطعات در صنایع فضایی کشور ساخته شد. ماهواره امید 3 فوریه 2009 میلادی 15 بهمن 1387 مدار زمین قرار گرفت و در 5 اردیبهشت 1388 با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و به عمر 82 روزهٔ خود که حدود 30 روز بیش تر از پیش بینی طراحان آن بود، پایان داد.
طراحی سامانهای ماهواره امید با توجه به شرایط و امکانات داخلی طی سه ماه نهایی گردید و پس از آن طراحی اولیه زیرسامانههای ماهواره با هدف تعیین مشخصات کلیدی و تفصیلی هر کدام آغاز گردید.
هدف از این مرحله (طراحی زیرسامانهها) رسیدن به مرحله ساخت نمونههای آزمایشگاهی هر یک از زیرسامانهها بود تا بتوان طراحی انجام شده را بصورت آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار داد.
کلیه مشخصات طراحی در مراحل بعدی پروژه و توسط آزمایشهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و اصلاحات مورد نیاز در طراحی اعمال گردید.
در مرحله ساخت نمونه آزمایشگاهی، کلیه اشکالات و اصلاحات عملکردی ناشی از طراحی اولیه مشخص و مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به آخرین اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسی ماهواره آغاز گردید.
هدف در این مرحله، دستیابی به یک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فیزیکی و عملکردی بوده است.
با توجه به عدم تجربه قبلی کشور در خصوص انجام تستهای مورد نیاز یک محصول فضایی، تلاشهای ارزشمندی در خصوص شناسایی و یا تجهیز امکانات داخلی برای انجام چنین تستهایی صورت پذیرفت.
تست نمونه مهندسی ماهواره توانست شرایط کار را برای ساخت نمونه پروازی هموار سازد.
تستهایی که برای نمونه پروازی ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهای معتبر فضایی و با توجه به شرایط داخلی کشور تنظیم شده بود.
خوشبختانه تمهیداتی که در طراحی برای تحمل شرایط محیطی شامل لرزههای ناشی از موشک حامل، تغییرات دمایی بسیار زیاد در مدار زمین و شرایط خلأ، اندیشیده شده بود با انجام موفق تستهای محیطی اثبات گردید و بدین ترتیب اولین ماهواره بومی جمهوری اسلامی ایران آماده پرتاب گردید.
کشورهای خارجی با در اختیار قرار ندادن اطلاعات لازم، سعی در جلوگیری از رسیدن ایران به فناوری بومی پرتاب حامل ها و قرار دادن ماهواره ها در مدار داشتند. در همین راستا، روسیه برای تبدیل نشدن ایران به رقیب خود در بازار پرمنفعت فضا، و عدم تقویت توان نظامی و امنیتی کشور، در فناوری پرتابگرها به ایران کمک نکرد و حتی از پرتاب ماهواره مصباح و زهره خودداری نمود.
اما پیش از اقدام به قرار دادن ماهواره در مدار، پرتاب راکت «کاوشگر یک» انجام شد که در ارتفاع پایین، وظیفه شناسایی محیط پروازی ماهوارهها را قبل از پرتاب برعهده دارد. پرتاب راکت های کاوشگر، اولین و مهمترین گام در مقدمات لازم برای پرتاب ماهواره به فضا است و با این راکتها شناسایی محیط پروازی ماهوارهها قبل از پرتاب انجام میپذیرد.
ساخت یک مرکز ویژه برای پرتاب ماهواره و ایستگاه ثابت کنترل و نیز سامانه های سیار ردیابی و برقراری ارتباط با آن نیز از فعالیت هایی بود که پیش از پرتاب ماهواره بومی انجام شد. ایستگاه هدایت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پایین، وظیفه تعیین موقعیت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط رادیویی با ماهواره برقرار میکند و فرمانهای کنترلی را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دریافت مینماید.
کشورهای آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلستان، هند، ژاپن ، کره شمالی، برزیل و رژیم صهیونیستی دارای فناوری طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره هستند اما پیش از ایران، شوروی در سال 1957، ایالات متحده آمریکا در 1958، فرانسه در1965، ژاپن 1970، چین 1970، بریتانیا 1971، هند 1980 و رژیم اشغالگر قدس در 1988 مستقلاً موفق به پرتاب ماهواره شده بودند و سایر کشورها به کمک این کشورها اقدام به قراردادن ماهواره های خود در فضا می نمودند.
البته کشور قزاقستان دارای بزرگترین مجتمع پرتاب ماهواره دنیا است اما خود اقدام به پرتاب ماهواره نمیکند و سکوی خود را به کشورهای دیگر برای پرتاب اجاره میدهد و از این راه، مبالغ هنگفتی نیز آمد به دست میآورد.
اما پس از اعلام پرتاب موفق ماهواره ملی امید، به غیر از واکنش ها و اظهار نظرهای سیاسی، مراجع معتبر علمی نیز مواضع خود را در مورد این خبر اعلام نمودند.
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اولین عناصر مداری ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سایت پرتاب در ساعت 18و 38 دقیقه روز دوم فوریه سال 2009 به وقت گرینویچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرد. بدین ترتیب، ناسا موفقیت آمیز بودن پرتاب ماهواره ملی امید به مدار زمین را تایید کرد.
رصدگران آماتور ماهواره در انگلیس نیز با استفاده از علایم رادیویی وجود این ماهواره را تایید کردند.
گزارشهای ناسا و رصدگران مبنی بر این بود که ماهواره ماهواره با موفقیت در مدارهای پایینی زمین قرار گرفته است.
رصدهای نوری نشان می دهد بدنه راکت بسیار درخشانتر از ماهواره است که بیانگر آن است که ایران احتمالا ترکیب سوخت و موتور قدرتمندی برای راکت تهیه کرده است.
پس از تأیید حضور امید در فضا، خبر پرتاب موفق سفیر-2 و رساندن امید، به مقصد، در صدر اخبار رسانه های جهان قرار گرفت.
ماهواره امید از نظر مشخصات فنی، به عنوان یک ماهواره سبک وزن مخابراتی دارای شکل مکعبی با ابعاد کلی سازه در حالت بسته 40 * 40 * 40 سانتیمتر و وزن 27 کیلو گرم و با کنترل حرارات پسیو با استفاده از تابش حرارتی و عایق پوشش حرارتی و باند فرکانس سامانه مخابراتی UHF، در هر 24 ساعت، 15 بار به دور زمین میچرخید که به معنی هر یک بار چرخش به دور زمین در مدت تقریبی 90 دقیقه بوده و گزارشهای دورسنجی را به مرکز فضایی در ایران میفرستاد. این ماهواره همچنین دو باند بسامد و هشت آنتن برای ارسال اطلاعات داشت که در هربار چرخش، دوبار توسط ایستگاههای زمینی، کنترل و هدایت میشد.
این ماهواره با زاویه میل مداری 55٫5 درجه در مدار زمین قرار گرفته و ارتفاع مدار این ماهواره 246 تا 377 کیلومتر بود.
این ماهواره با هدف برقراری ارتباطات متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی، تعیین مشخصات مداری و دورسنجی مشخصات زیرسامانهها، در مدار زمین قرار داده شدهاست. مدت زمان فعالیت این ماهواره، 50 روز اعلام شده است.
با توجه به اینکه برنامه امید، اولین تلاش عملی برای بومی سازی کامل فناوری ماهواره بوده است مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به این محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای صنعت فضایی در کشور بود. بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است.
شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با ماهواره بر، ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکتهای خصوصی از اهداف برنامه ماهواره ملی امید می باشد.
ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شد که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهوارهای رسید. از اینرو ماموریت ماهواره ای امید به صورت برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل، تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره و ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره تعریف گردید.
منبع:
http://mashreghnews.ir
فعالیت های دامنه دار و آینده نگرانه کشور در زمینه فناوری های فضایی، امروزه ایران را به باشگاه فضایی جهان ملحق کرده است.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق ، شاید پس از وقایعی چون عملیات کربلای4 بود که تأثیر اطلاعاتی که از طریق ماهواره ها قابل کسب است برای اولین بار، مسئولین را به اهمیت دانش فضایی و تلاش در زمینه تولید محصولات فضایی واقف کرد.
ماهوارهها، به عنوان «چشم سوم بشر» در فضا، مجموعه وسیعی از امکانات را در اختیار میگذارند و با توجه به همین موضوع، کشورهایی که ماهوارهای متعلق به خود را ندارند، کشورهای «کور» لقب میدهند.
تصاویر ارسالی ماهواره ها، جهت پیشبینی بلایای طبیعی و مدیریت پیامدهای آن جهت کاهش خسارات، اکتشافات معدنی، بررسی تغییرات آب و هوایی و اقلیمی، پایش جنگلها، مراتع، اقیانوسها و کاربردهای متنوع دیگر به کار میروند.
استفاده از ماهواره در ارتباطات، انتقال داده و تصویر مدتهاست کیفیت زندگی بشر را ارتقا داده و پخش زنده تلویزیونی و ارتباطات تلفنی از اقصی نقاط جهان مدیون توسعه فناوری فضایی است.
همچنین ناوبری و تعیین مسیر حرکت هواپیماها، کشتیها و هر نوع وسیله دیگر امروزه به کمک ماهوارهها تسهیل شده است.
از کاربردهای ماهواره ها باید به امکان برقراری انواع ارتباطات از جمله رادیویی، تلویزیونی، بیسیم ها و تلفن، بین نقاط کور کشور با سایر مناطق اشاره نمود که بدون استفاده از ماهواره در نقش یک واسطه، بایستی از تعداد زیادی ایستگاه های واسطه روی زمین استفاده نمود که هزینه بسیار بالایی در بر خواهد داشت.
اما وقوع بلایای طبیعی و نیاز به پایش منابع طبیعی و بسیاری کاربردهای دیگر ماهواره ها نیز به جدیت بیشتر این برنامه انجامید. وجود ماهواره های ایرانی، این امکان را به کشورمان می دهد تا در عرصه های مختلف علمی و تحقیقاتی و مراقبت های محیطی، همچنان حرف اول را در منطقه بزند.
ماهواره های جدید همراه با فناوری ساخت و پرتاب ماهواره، به ایران امکان آن را می دهد تا دانش فضایی را برای پوشش و نظارت بر سرزمین خود در ابعاد مختلف چون ارتباطات، زمین شناسی، نظارت بر تحولات آب و هوایی، نگهبانی از جنگل ها و پایش میزان گرمای زمین در اختیار بگیرد. موقعیت جغرافیایی ایران و قرارگرفتن آن در یک گستره جغرافیایی با گوناگونی های بسیار، ما را نیازمند آن ساخته است تا برای پوشش کشور از ماهواره کمک بگیریم. در واقع دانشمندان کشورمان می خواهند با دسترسی به فناوری ساخت، پرتاب و ردگیری ماهواره، پدیده های مذکور را تحت کنترل و نظارت داشته و قابل بهره برداری سازند.
در کاربردهای امنیتی نیز ماهواره ها با داشتن دوربین های پیشرفته و با قدرت تفکیک بالا، کمک شایانی به افزایش توان نظارتی نهادهای مربوطه در حوزه های تحت نظارت خود می نماید.
نیروی های نظامی نیز علاوه بر بهبود پوشش ارتباطی خود و نیز تأمین امنیت انتقال داده ها از طریق ماهواره ها، برای کاربردهای شناسایی در داخل و خارج از مرزهای کشور از این وسیله ارزشمند استفاده می نمایند.
تجارت در بخش فناوری فضایی اکنون رونق بسیاری دارد و در تمام دنیا از ماهوارهها برای خدمات مخابراتی، انتقال داده و بسیاری موارد دیگر استفاده میشود. رویکرد به فضا به دلیل جنبههای اقتصادی باعث شده اغلب کشورهای دنیا، با دید اقتصادی به فناوری فضایی نگاه کرده و این موضوع حتی موجب روی آوردن کشورهای در حال توسعه به این حوزه از فناوری است.
موفقیت ایران در پرتاب و قرار دادن ماهواره امید و ماهواره های جدید در مدار، این امکان را می دهد تا در آینده به عنوان یک تولیدکننده بالابرها و پرتاب کننده ماهواره، سهمی از بازار پرسودی که اینک در اختیار تعداد اندکی از کشورها از جمله آمریکا، روسیه، فرانسه، چین و هند قرار دارد، ازآن خود کرده و در نتیجه می توان حدس زد که رقبا بیکار ننشسته و جوسازی های خود را علیه تهران با پوششی سیاسی، تشدید کنند.
در دانشگاهها و پژوهشکده های ایران در سالهای اخیر رشته های تحصیلی جدیدی در زمینه علوم فضایی دایر شده است و این مراکز فارغ التحصیلانی داشته اند که اینک بدنه علمی هیات های تحقیقاتی و علمی کشور را در امور فضایی می سازند. ساخت ماهواره در دانشگاه علم و صنعت به این معنا است که ایران علاوه بر دستیابی به فناوری ساخت و پرتاب ماهواره و در مدار قراردادن آن، این فناوری را آنقدر بومی کرده که توانسته است طراحی و ساخت ماهواره ها را به دانشگاه های خود نیز گسترش دهد.
در نخستین تلاش ها، برای کسب دانش فوق پیشرفته طراحی و ساخت ماهواره ها کارهای مشترکی با کشورهای روسیه و ایتالیا صورت گرفت. ماهواره سینا با کمک روسیه طراحی شد و ماهواره مصباح با کمک ایتالیا. در ادامه و با فراگیری و تولید دانش طراحی و ساخت ماهوراه ها، امید، مصباح-2، زهره، طلوع، رصد-1،فجر و نوید علم و صنعت نیز ساخته شدند.
به گزارش مشرق، ماهواره سینا-1 (Z.S.4) به عنوان اولین تلاش کشور در این زمینه، 35دقیقه پس از پرتاب در سال 1384، از موشک روسی کاسموس جدا شده و در مدار زمین قرار گرفت و پس از گذشت 1/5 ساعت از جدا شدن موشک، با ارسال سیگنال بین زمین و ماهواره، خبر قطعی قرار گرفتن ماهواره در مدار داده شد.
پس از کسب دانش طراحی و ساخت ماهوراه ها، گام منطقی بعدی، اقدام به طراحی و ساخت یک ماهواره کاملاً بومی با اتکا به دانش داخلی و بدون مشارکت هیچ کشور خارجی بود که نتیجه آن، ماهواره ملی «امید» است. این ماهواره، با اولین نسل از پرتابگرهای بومی با نام «سفیر» با موفقیت کامل پرتاب شد و جالب اینکه فراتر از حد انتظار نیز ظاهر شد.
http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=26415
سفیر نام ماهواره بر ساخت جمهوری اسلامی ایران است که ساخت آن از ده سال پیش یعنی حدود سال 1375 شروع شد.مرکز انجام این پروژه صنایع شهید همّت است که بخش مهمّی از پروژه موشکی کشو را یر عهده دارد.
سازمان فضانوردی آمریکا ناسا موفقیت آمیز بودن پرتاب ماهواره ملی امید به مدار زمین را تایید کرد.
به گزارش ایرنا، "جفری فوردن" تحلیلگر تحقیقاتی دانشگاه "ام آی تی" گفت: ایران با وجود تحریم ها و مخالفت جهانی، به باشگاه کاملا انحصاری کشورهایی که ماهواره در مدار زمین قرار داده اند پیوسته است.
وی طی اظهاراتی که در رسانه های خبری جهان بازتاب داشته است، پرتاب ماهواره ملی امید را یک دستاورد فناوری ارزیابی کرده است.
فوردن ، با استناد به اطلاعاتی که سازمان فضانوردی آمریکا ناسا منتشر کرده و گزارشهای رصدگران آماتور گفت: به نظر می رسد این ماهواره با موفقیت در یک مدار پایینی زمین قرار گرفته است.
وی افزود: مشخص نیست که ایران برای پرتاب این ماهواره از راکت سه مرحله ای نظیر موشکهای اسکاد شوروی سابق بهره گرفته یا یک راکت دو مرحله ای ساخته است.
فوردن اظهار داشت: برخی رصدگران آماتور معتقدند ایران از راکت دو مرحله ای استفاده کرده است، هر چند هنوز هیچ تایید رسمی در این باره وجود ندارد.
وی افزود: چنانچه این راکت یک راکت دو مرحله ای باشد به منزله جهش بسیار بزرگی در فناوری ایران است که بسیار نگران کننده خواهد بود.
به گفته وی ، ناسا اولین عناصر مداری ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سایت پرتاب کاوشگر در ساعت 18 و 38 دقیقه روز دوم فوریه سال 2009 به وقت گرینویچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرده است.
این تحلیلگر افزود: رصدگران آماتور ماهواره در انگلیس با استفاده از علایم رادیویی وجود این ماهواره را تایید کردند.
رصدهای نوری نشان می دهد بدنه راکت بسیار درخشانتر از ماهواره است که بیانگر آن است که ایران احتمالا ترکیب سوخت / موتور قدرتمندی برای راکت تهیه کرده است.
جاناتان مک داول تحلیلگر برنامه فضایی در مرکز اخترفیزیک اسمیتسونیان هاروارد می گوید برخوداری از راکت چند مرحله ای گام بزرگی در فناوری موشکی است و مهمتر اینکه ایرانی های تحت تحریم ، به تنهایی به این موفقیت دست یافته اند و آنها با این کار خود ثابت کردند پرتاب ماهواره خیلی دشوار نیست.
مک داول گفت: آمریکا می تواند انتظار داشته باشد که ایران ، در سالهای آینده پرتاب ماهواره های فضایی و مخابراتی بزرگتر و با قابلیت های بیشتر را به مدارهای بالاتر آغاز کند.
به گفته فوردن، رصدگران آماتور در ساعت 3 بعدازظهر در ادینبورگ اسکاتلند این ماهواره را مشاهده کرده اند.
پرتاب ماهواره ملی امید که روز سه شنبه با ماهواره بر سفیر 2 به مدار زمین فرستاده شد در صدر اخبار رسانه های خارجی و داخلی قرار گرفته است.
* دست آوردهاى پروژه امید :
ساخت اولین سامانه فضایی بومی جمهوری اسلامی ایران · بومی سازی فناوری فضایی به عنوان قطب مهم مولد دانش و فناوری در سایر صنایع · اقتدار ملی از منظر دستیابی و تسلط به فضا
با توجه به تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر بومیسازی فناوریهای راهبردی و در راستای تحقق جنبش نرم افزاری، پروژه امید در صا ایران بعنوان اولین گام عملی کشور در عرصه بومی سازی فناوری فضایی از اسفند 84 آغاز شد.
این پروژه حاصل یک کار جمعی و با بسیج امکانات داخلی کشور شامل بخشهای مختلف صا ایران، وزارت دفاع و پشتیبانی، شرکتهای خصوصی و امکانات دانشگاهها به ثمر نشست.
* اهداف پروژه ماهواره ملی امید:
از آنجایی که پروژه امید اولین گام علمی در عرصه بومی سازی فناوری ماهواره بوده است لذا مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به یک محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای این صنعت خواهد بود.
بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است.
* اهداف مهم پروژه امید در راستای بومی سازی صنعت ماهواره:
- شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره
- ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکتهای خصوصی
- ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با موشک حامل داخلی
* ماموریت ماهواره امید:
ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شده که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهوارهای رسید. از اینرو ماموریت ماهواره ای امید به این صورت تعریف شده است:
برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های :
- تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل.
- تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره.
- ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره.
* مشخصات فنی ماهواره امید:
نوع ماهواره: مخابراتی
ابعاد کلی سازه در حالت بسته : cm 40*40*40
وزن: 27 کیلو گرم
کنترل حرارات: پسیو
باند فرکانس: UHF
* ساختار ایستگاههای زمینی ماهواره امید
- ایستگاههای رنجینگ ( 4 ایستگاه)
- ایستگاههای تله متری و تله کامند(3 ایستگاه)
- ایستگاه کنترل مرکزی (ا ایستگاه)
فناوریهای کلیدی در پروژه:
- تولید الکترونیک ماهواره
- تولید فرستنده و گیرنده فضایی
- فناوری QSM بعنوان فناوری حساس سازهای در ماهواره
- فناوری TVT بعنوان فناوری حساس طراحی حرارتی ماهواره
- تستهای محیطی فضایی بعنوان بالاترین رده کیفی قطعات
- فناوری بکارگیری GPS فضایی بخصوص در ماهواره بدون پایداری امید
- فناوری Ranging
- فناوری شبیهسازی پرواز ماهواره
- مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی
- اثبات وجود ماهواره در مدار
- تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا
- ارتباط تله متری تله کامند با ماهواره
- تهیه نرم افزارهای گزارشگیری برای تحلیل اطلاعات تله متری
با احتساب پرتاب دیسکاوری در سی و یکم ماه مه شاتلها تنها 11 بار دیگر عازم فضا خواهند شد و پس از آن شاتلها به موزه انتقال داده می شوند. | |
بر اساس برنامه ریزی بلند مدت ناسا، شاتلها در سال 2010 بازنشسته و روانه موزه خواهند شد تا شاید آنجا مکانی باشد برای آنهایی که سالها در آروزی مشاهده پیچیده ترین ماشین ساخت دست بشر بوده اند. مأموریت STS-124 دیسکاوری مأموریت STS-124 دیسکاوری مأموریت دیسکاوری در این پرتاب انتقال بخش دیگری از آزمایشگاه فضایی کیبو به ایستگاه فضایی بین المللی است. این دهمین مأموریت شاتل پس از وقوع فاجعه کلمبیا در سال 2003 و در عین حال نخستین مأموریتی محسوب می شود که اصلاحات کاملی در مخزن سوخت خارجی شاتل صورت گرفته است. خدمه مأموریت عبارتند از مارک کلی، کن هام، مایک فوسم، کارن نایبرگ، رونالد گاران و آکیهیدو هوشیدا. همچنین گرگ چامیتوف نیز در بازگشت شاتل به زمین منتقل می شود. مأموریت STS-125 آتلانتیس مأموریت STS-125 آتلانتیس زمان تقریبی برای این پرتاب هشتم ماه اکتبر 2008 در نظر گرفته شده است. آتلانتیس در این مأموریت به سراغ تلسکوپ فضایی هابل رفته تا پنجمین و آخرین سرویس دهی به این تلسکوپ انجام شود. با انجام این تعمیرات طول عمر هابل تا سال 2013 افزایش خواهد یافت. از آنجا که آتلانتیس در این مأموریت به ایستگاه فضایی نخواهد رفت تا در صورت بروز مشکلات فنی تعمیرات لازم بر روی آن انجام شود، شاتل ایندیور برای انتقال به سکوی پرتاب آماده نگاه داشته می شود تا در صورت نیاز راهی فضا شود. خدمه آتلانتیس در این مأموریت عبارتند از اسکات آلتمن، گرگ جانسون، مگان مک آرتور، مایکل گود، جان گرانسفلد، مایکل ماسیمینو و آندرو فوستل. مأموریت STS-126 ایندیور مأموریت STS-126 ایندیور زمان تقریبی برای پرتاب شاتل پانزدهم ماه نوامبر 2008 عنوان شده است. در این مأموریت محموله های غذایی و تجهیزات برای فضانوردان به ایستگاه فضایی منتقل خواهد شد. همچنین در بخش پایانی مأموریت فضانوردان تعیین شده تعویض می شوند. خدمه مأموریت عبارتند از کریس فرگوسن، اریک بو، استفان براون، هیدمایر استفانیشن، دان پتی ، شین کیمبرو و ساندرا مگنوس که جایگزین گرگ چامیتوف خواهد شد. مأموریت STS-119 دیسکاوری دوازدهم فوریه 2009 زمان تقریبی پرتاب این شاتل عنوان شده است. در این مأموریت چهارمین تیر مشبک ایستگاه فضایی در آن نصب شده و همچنین چهارمین سری از آرایه های خورشیدی و باتریها نیز به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل می شوند. خدمه مأموریت عبارتند از لی آرکامبات، دومنیک آناتولی، جانم فیلیپس، استیون سوانسون، ژوزف آکابا، ریچارد آرنولد و کوئیچی واکاتا. ساندرا مگنس نیز به زمین منتقل خواهد شد. مأموریت STS-127 ایندیور به گزارش مهر، این شاتل در 27 مارس 2009 راهی فضا می شود. در این مأموریت آخرین بخش از مدل آزمایشگاه ژاپنی موسوم به کیبو به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل می شود. خدمه مأموریت عبارتند از مارک پولانسکی، داگ هارلی، کریستوفر کاسیدی، توماس مارشبورن، داو وولف، جولی پایت و تیموتی کوپرا. کوئیچی واکاتا نیز راهی زمین خواهد شد. مأمورریت STS-128 آتلانتیس این شاتل در بهار سال 2009 راهی فضا می شود. مأموریت اصلی این شاتل انتقال مدل ایتالیایی چند منظوره Donatello به ایستگاه فضایی بین المللی است. خدمه مأموریت هنوز مشخص نشده اند اما قطعا تیم کوپرا راهی زمین خواهد شد. مأموریت STS-129 دیسکاوری جولای 2009 دیسکاوری بار دیگر راهی فضا و ایستگاه فضایی بین المللی خواهد شد. در این مأموریت نخستین بخش از سیستم ExPRESS به این ایستگاه منتقل می شود. مأموریت STS-130 ایندیور احتمالا این آخرین مأموریت ایندیور خواهد بود که بین اکتبر 2009 تا ژانویه 2010 راهی فضا می شود. در این پرتاب محموله های غذایی و تجهیزات به ایستگاه منتقل می شود. خدمه مأموریت هنوز مشخص نشده اند. مأموریت STS-131 آتلانتیس این مأموریت نیز آخرین مأموریت آتلانتیس خواهد بود. در این پرتاب مدل اتصال به ایستگاه موسوم به Docking Cargo Module به فضا برده می شود. خدمه مأموریت هنوز تعیین نشده اند. مأموریت STS-132 دیسکاوری دیسکاوری نیز در این مأموریت آخرین پرتاب خود را تجربه خواهد کرد. آوریل 2010 زمان این پرتاب اعلام شده است و در آن قطعات مدل Node 3 به ایستگاه فضایی منتقل می شود. پیش بینی می شود درصورتی که نیاز به مأموریت اضطراری دیگری نباشد این آخرین مأموریت شاتلها خواهد بود. مأموریت STS-133 ایندیور ! جولای 2010 و البته اگر ضرورتی در میان باشد. منبع:خبرگزاری مهر |