مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

مجله هوایی

در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتراوج بگیری کوچکتر دیده می شوید

Ae-45 (نخستین هواپیمای ساخت چکوسلواکی)

Ae-45

 (نخستین  هواپیمای ساخت چکوسلواکی)

 
Let Aero Ae-145 Super Aero 145 aircraft picture

 
هواپیمای Ae-45 یک هواپیما با دو پیشران پیستونی است که پس از جنگ جهانی دوم در کشور چکوسلواکی تولید شد. Ae-45 یک هواپیمای غیر نظامی با کاربری عمومی بود. این پرنده نخستین تولید صنایع هوایی چکوسلواکی پس از جنگ جهانی دوم بود و موفقیت بزرگی را در بازار به دست آورد، به طوری که بسیاری از 590 فروند تولیدی را صادر کردند.

توسعه ی Ae-45 در سال 1946 آغاز شد. طرح این هواپیما به لحاظ ظاهر شبیه به هواپیمای آلمانی Si-204 بود که در دوره ی اشغال چکوسلواکی به دست آلمانی ها در آن کشور تولید شد. پیش نمونه ی Ae-45 برای نخستین بار در 21 جولای 1947 پرواز کرد. سال بعد، دومین پیش نمونه با رجیستر OK-CDA ثبت شد. آزمون های پروازی Ae-45 بدون حادثه به پایان رسید و در سال 1948 وارد مرحله ی تولید شد.

 

  Click here for full size photo! 

 

Click here for full size photo!

 

Ae-45 به طور گسترده در کشورهای دیگر تبلیغ شد. این هواپیما مسابقه ی هوایی نورث گریفیتس (Norton Griffiths Race) در بریتانیا را برد و رکورد های بین المللی ای را به ثبت رساند. در نتیجه Ae-45 به غیر از کشورهای بلوک شرق، در کشور ایتالیا و سوئیس نیز فروش داشت. در روزهای دهم و یازدهم آگست 1958 یک Ae-45 ایتالیایی فاصله ی 3000 کیلومتری آمریکای جنوبی تا داکار را بر فراز اقیانوس اطلس طی کرد (به عنوان اولین هواپیمای ساخت چکوسلواکی). در 1981 آقای "جان سونسن" یک هواپیمای Ae-45S را از اروپا تا ایالات متحده پرواز داد. عمده ترین مشتری Ae-45 مجارستان بود.

 

  Click here for full size photo!

Click here for full size photo!

 

Click here for full size photo!  
Click here for full size photo!

هواپیمای Ae-45 یک بدنه ی صاف قطره ای شکل داشت. پوزه ی این هواپیما گرد و طور گسترده ای شیشه ای بود و یک دید عالی را فراهم می آورد. بال ها از نوع پایین بال بودند و بر هر بال یک پیشران نصب شده بود. چرخ های اصلی هواپیما جمع شدنی بود اما چرخ دم ثابت بود. این هواپیما یک دم متعارف داشت.

 

Click here for full size photo! Click here for full size photo!

نکات و ویژگی ها:
کارکرد: عمومی
تولید کننده: Aero Vodochody,
Let
نخستین پرواز: جولای 1947
تولید: از سال 1951 تا 1963
تعداد تولید شده: 590
تعداد خدمه: یک خلبان.
گنجایش: 3 یا 4 مسافر.
درازا: 7.54 متر.
فاصله ی میان نوک دو بال: 21.60متر.
بلندا: 2.30 متر.
مساحت بال: 17.09 متر مربع.
وزن در حالت تهی: 960 کیلوگرم.
وزن در حالت بار شده: 1510 کیلوگرم.
بیشینه ی وزن برخاست: 1600 کیلوگرم.
پیشرانش: دو پیشران خطی چهار سیلندر از مدل Walter Miner-III . هر کدام 105 اسب قدرت.
سرعت بیشینه: 270 کیلومتر بر ساعت.
برد: 1600 کیلومتر.
سقف پرواز: 1350 متر.
نرخ صعود: 300 متر در دقیقه.

Let Aero Ae-145 Super Aero 145 aircraft picture 

با احتساب پیش نمونه، این هواپیما شش گونه داشت.

کاربران غیر نظامی Ae-45 از این کشور ها بودند: چکوسلواکی، آلمان شرقی، لهستان، ایتالیا، رومانی شوروی، سوئیس و اسلونی.

کابران نظامی Ae-45 عبارت بودند از: هوانوردی نیروی زمینی جمهوری خلق چین، نیروی هوایی چکوسلواکی، نیروی هوایی آلمان شرقی، نیروی هوایی مجارستان، نیروی هوایی هند، نیروی هوایی رومانی، و نیروی هوایی ویتنام کمونیستی. 

منبع:http://aerospacetalk.ir

آشنایی باDC-9

DC-9 هواپیمایی است که برای باندهای کوتاه ومسافتهای متوسط و کوتاه طراحی شده . این هواپیما از ِDC-8 کوچکتر بوده ودارای سکان افقی T شکل است ودارای دو موتور در انتهای بدنه می باشد.
در حالت cruse و شرایط بالای 30000 پا 500 مایل بر ساعت سرعت دارد و

مرکز ساخت هواپیما درcalifornia بوده و976 فروند از این هواپیما در طول 18 سال ساخته شده است.
این هواپیما داری 5 مدل پایه می باشد که از سری10تا 50 می باشد بعضی از سریها برای کارایی بیشتر به درخواست سفارش دهنده دارای تغییراتی می باشد تمامی مدلها از موتور JT8D شرکت Pratt&Whidney استفاده می کند.



Serie10: اولین سری این هواپیما با طول بدنه 104فیت(31.8متر)مناسب برای 90مسافربا600فیت مکعب Cargo زیر طبقه مسافرین.Wingspanآن 89.4فیت(27.2متر) وموتورهای آن JT8D-5s یا JT8D-7s با نسبت thrust به takeoff بالای 14000 pounds

DC-9:Serie20 سری20همچنان که دومین سری از این مدل هواپیما است اما چهارمین عضو این خانواده است.این سری با کارایی بالا در1966 تولید ودر دسامبر 1968 تحویل داده شد.
سری 20 برای پرواز از باندهای بار کوتاه طراحی شده است این سری از هواپیما ترکیبی از بدنه سری 10وبالهای سری 30(High-Lift) می باشد
قدرت موتورهای این هواپیما همچنین باید 14500lb یا 1500lbباشد که توسط JT8D-11s تولید میشود.



Serie30: بدنه DC-9سری30 نزدیک به 15 فیت درازتر از سری 10 میباشد واندازه آن 119.3 فیت(36.3متر) وتعداد صندلی آن 115 عدد و حجم کارگوی آن 895 فوت مکعب(25.3مترمکعب)می باشد.
Wingspan این سری نیز به93.3 افزایش پیدا کرده و با افزودن Slat به Leading Edge بال Lift بالها افزایش قابل توجهی پیدا کرده که سبب شده سری30 برای باندهای کوتاه دارای کارایی عالی باشد
اولین هواپیما از این سری در فوریه 1967 وارد خدمت شد.اکثر هواپیما ها از موتورهای JT8D-9 ویا JT8D-7 استفاده می کنند. بعضی نیز ازJT8D-11 یا JT8D-15 با Thrust 15.500lb استفاده می کنند.

Serie40: با توجه به در خواست ایرلاین ها بهDC-9 با ظرفیت بیشتر سری40 با بدنه ای به طول 125.6 فیت(38.8متر) بوجود امدتعداد صندلی های آن 10 عدد بیشتر از سری 30(125 نفر) میباشد
بالهای استفاده شده در این سری همان بالهای سری 30 می باشد. در هواپیماهای سری 40 از موتورهای JT8D-9 یا JT8D-11 ویا JT8D-15s استفاده می شود این سری در سال 1968 وارد سرویس شد.



Serie50: پنجمین وآخرین سری ازDC-9 می باشد که با 8 فیت افزایش طول به 133.6فیت(40.7متر) رسیده و 5 ردیف صندلی بیشتر از سری30 دارد. حداکثر ظرفیت مسافر آز 139 نفر می باشد.
بال این سری نز مانند سری 30 می باشدو موتورهای آن JT8D-15s یا JT8D-17s که 16000lb تراست تولید می کند
DC-9Serie50 از آگوست سال 1975 شروع به کار کرد.
منبع:http://www.aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?p=300593#post300593

بمباردیه CSERIES

از سالها پیش بمباردیه رویای ساخت هواپیماهای مسافربری تک راهرو را داشت و میخواست در بین بزرگانی چون بوئینگ-مکدانل داگلاس(آن موقع ورشکست نشده بود) و ایرباس قرار گیرد ولی همواره ساخت آن را لغو میکرد.
اولین گام این شرکت پس از ورشکست شدن شرکت فوکر بود این شرکت تصمیم گرفت سریعا جانشینی برای هواپیمای فوکر 100 در بازار بسازد که نتیجه آن هواپیمای CRJ700/900/1000 بود که در این مورد کاملا موفق بود و به نوعی بازار را با شرکت امبرائر برزیل تقسیم کرد.

دومین تلاش این شرکت ساخت هواپیمایی موسوم به BRJ-X بود که تصمیم داشتند در رده 100 تا 120 نفره رقابت کند ولی بمباردیه این برنامه را خیلی زود لغو کرد و دلیل لغو را غیر اقتصادی بودن برنامه عنوان کرد.
ولی این شرکت از سال 2005 ساخت نسل جدید هواپیما های تک راهرو موسوم به CSERIES را آغاز کرد و قرار است تا سال 2013 اولین پرواز و تا 2014 اولین تحویل انجام گیرد.این هواپیما از مواد پیشرفته و همچنین سیستم ها و نوآوری های دو هواپیمای بوئینگ B787 و ایرباس A350XWB بهره برده است و انتظار میرود بازار دو هواپیمای بوئینگ B737NG و خانواده ایرباس A320 را با خطر جدی مواجه کند هرچند بوئینگ و ایرباس هواپیمای خود را ارتقا میدهند ولی هواپیمای CSERIES با این وجود یک سر و گردن بالاتر میباشد.
این هواپیما فعلا دارای دو گونه 110 نفره CS110 و 130 نفره به نام CS130 به همراه نمونه های دوربردش میباشد ولی به تازگی بمباردیه درحال تحقیق برای تکمیل نمونه 150 نفره آن موسوم به CS150 میباشد همچنین این هواپیما از دو موتور نوین پرات اندویتی PW1000G نیرو میگیرد.
تا به امروز 3 خط هوایی سفارش خود را قطعی کردند.


خطوط هواپیمایی لوفتهانزا سفارش 30 فروند از این هواپیما را داده ولی این هواپیما ها در خط هوایی سوئیس خدمت خواهند کرد خط هواپیمایی اجاره دهنده هواپیما LCI ایرلند هم سفارش 20 فروند را داده و خط هوایی تاز تاسیس Republic Airways Holdings آمریکا نیز سفارش 40 فروند از این هواپیما را داده. 

 


منبع:http://www.aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?t=36230

آشنایی با توپولف ۱۲۴

 

هواپیمای توپولوف 124 جت دو موتوره ی 56 نفره ای است که توسط شوروی سابق طراحی و ساخته شد.لازم به ذکر است این هواپیما نخستین هواپیما در دنیاست که موتور آن از نوع توربوفن می باشد.

طراحی و توسعه:این هواپیما از روی طرح قدیمی Tu-104 طراحی شد و قرار بود جایگزین هواپیمای های ایلوشین 14 ایروفلوت شود.این هواپیما بسیار به Tu-104 شباهت دارد و به نظر میرسد که یک مقیاس کوچکتر شده از آن است و از فاصله ی دور نمی توان این دو هواپیما را از هم تمیز داد.به هر حال نمی توان گفت که Tu-124 کپی شده ی Tu-104 است.ارتقا های صورت گرفته در Tu-124 عبارتند از:فلپ های دو تکه,ترمز های هوایی در وسط بدنه,Spoiler های اتوماتیک و تقویت لبه های حمله ی بالها و ریشه بال.البته این هواپیما مجهز به چتر کاهش دهنده ی سرعت یا Drouge Chute است که در مواقع فرود اضطراری یا فرود در سطوح ناهموار کاراست.

مدلهای مختلف:Tu-124/Tu-124V مدل پایه-این هواپیما مورد استقبال بازارهای جهانی قرارنگرفت زیرا آنها منتظر ورود هواپیمای Tu-134 بودند.

Tu-124K/Tu-124K2-مدل VIP-این هواپیماها در چین و عراق نیز خدمت کردند.

Tu-124Sh-1&Tu-124Sh-2-مدل های تمرین ناوبری برای نیروی هوایی شوروی

مشخصاتGeneral characteristics:

  • Crew: three
  • Capacity: 56 passengers
  • Length: 30.58 m (100 ft 4 in)
  • Wingspan: 25.55 m (83 ft 10 in)
  • Height: 8.08 m (26 ft 6 in)
  • Wing area: 119 m² (1,280 ft²)
  • Empty weight: 22,500 kg (49,500 lb)
  • Useful load: 30,000 kg (67,000 lb)
  • Max takeoff weight: 38,000 kg (84,000 lb)
  • Powerplant:Soloviev D-20P turbofans, 52.9 kN (11,900 lbf) each

Performance:

عکسها: 


 

 

 

منبع:http://aerospacetalk.ir/vb/showthread.php?p=257117#post257117

جت کشاورزی سوسیالیست ها

                      M-15 Belphegor
تنها با یک نگاه به M-15 می توان دریافت که آنان که گفته اند این هواپیما عجیب و غریب است، حرف بی ربطی نزده اند. می توانیم با اطمینان بگوییم که این هواپیما ظاهری غیرقابل تصور دارد.از این گذشته، M-15 تنها هواپیمای دو باله موتور جت در جهان نیز میباشد. در این باره می توان گفت که چند سال پیش از آن که پیشرانه جت اختراع شود، دیگر هر کسی در هر جای دنیا فهمیده بود که هواپیمای یک باله بهتر از هواپیمای دو باله است. این در حالی است که حدوداً 25 سال پس از اختراع پیشرانه جت، کمونیست های شوروی هواپیمای دو باله ی M-15 را ساختند و نه تنها از این کارشان خجالت نکشیدند، بلکه یک پیشرانه جت هم به آن افزودند. اما مسئله به این جا هم ختم نمی شود چرا که M-15 علاوه بر این که تنها جت دوباله جهان است، تنها هواپیمای کشاورزی جت جهان نیز می باشد.



M-15 Belphegor یک هواپیمای کشاورزی جت بود که توسط شرکت PZL Mielec در لهستان تولید شد. M-15 برای هوانوردی کشاورزی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تولید شد. به خاطر ظاهر عجیب و پیشران پر سر و صدایی که M-15 داشت، او را Belphegor می خواندند، این نام یادآور ارواح پلید و پرسروصدا بود.


M-15 پاسخی بود به نیاز شوروی برای یک هواپیمای کشاورزی جدید با هدف استفاده در نواحی گسترده ی کشتزارهای آن سرزمین پهناور.این هواپیما باید پیشرفته تر و کارآمد تر از دو هواپیمای آنتونوف An-2SKh و An-2R می بود. هواپیمای کشاورزی M-15 Belphegor در لهستان طراحی شد. لهستان پیش از آن نیز هواپیمای کشاورزی آنتونوف An-2R را تحت لیسانس شرکت آنتونوف و برای صدور به  اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تولید کرده بود،به همین دلیل بود که در گروه تجاری بلوک شرق هواپیمای کشاورزی به یک تخصص لهستانی تبدیل شد.

 
در ساخت M-15 طرف شوروی اصرار بر بکارگیری پیشران جت در یک هواپیمای جدید داشت و خود نیز در فرآیند طراحی شرکت کرد. در سال1972 اولین پیش نمونه ی این هواپیما با نام Lala-1 در لهستان ساخته و پرواز داده شد. این پیش نمونه به منظور پژوهش درباره  مشکلات بکارگیری پیشران جت در یک هواپیمای کشاورزی دوباله کند ساخته شد. Lala-1 به ابزارهای کشاورزی مجهز شده بود و آزمون هایش به طراحی M-15 کمک کرد.


اولین گونه ی M-15 در سال 1973 پرواز کرد و دومین پیش نمونه ی این هواپیما در سال 1974 پرواز گرفت. این پیش نمونه به همراه سری های پیش تولیدی، طی چند سال آزمون های سخت و فشرده ای را از سر گذراندند. M-15 در سال 1976 در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش درآمد و همان جا بود که لقب Belphegeor را به او دادند.


تولید صنتی M-15 در سال 1976 آغاز شد. صنعت کشاورزی شوروی در نظر داشت 3 هزار M-15 سفارش دهد اما نخستین تجربه های بکارگیری M-15 ناامید کننده بود. در واقع بکارگیری هواپیمای کشاورزی جت اقتصادی نبود و سرانجام تولید M-15 در سال 1981، پس از ساخت 175 فروند، متوقف شد. این هواپیما فقط در اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به کار گرفته شد.


این هواپیما 2 تیرچه (بوم) داشت و پیشران جت آن در بالای اتاقک سرنشینان قرار داشت. بال زیرین و مخزن مواد شمیایی از مواد چند لایه ساخته شده بود تا از خوردگی جلوگیری شود. بال فوقانی و بال زیرین با یک ستونی  که مخزن مواد شیمیایی را در خود جای داده بود به هم وصل میشدند. حجم هر مخزن مواد شیمیایی 1450 لیتر بود. M-15 دارای ارابه ی فرود سه چرخه  ثابت بود. خدمه ی M-15 شامل یک خلبان و دو تکنیسین بود که در صورت لزوم با خلبان پرواز می کردند. این پرنده دارای تجهیزات افشانه و نیز گرد پاش بود که با هوای فشرده کار می کردند.


ویژگی ها:
(اطلاعات زیر در منابع مختلف کمی متفاوت آورده شده اند)
خدمه: یک نفر.
گنجایش: 2 مسافر، و تا 2900 لیتر یا 2200 کیلوگرم مواد شیمیایی.
درازا: 12.72 متر.
عرض: 22.40 متر.
ارتفاع: 5.34 متر.
مساحت بال: 67.5 متر مربع.
وزن خالص: 3090 کیلوگرم.
وزن  همراه با بار: 5650 کیلوگرم.
بیشینه ی وزن برخاست: 5570 کیلوگرم.
پیشرانش: یک پیشرانه جت Ivchenko-Progress AI-25 با 14.8 کیلو نیوتن قدرت.
سرعت بیشینه: 200 کیلومتر بر ساعت.
سرعت واماندگی: 89 کیلومتر بر ساعت.
سرعت کروز اقتصادی: 165 کیلومتر بر ساعت.
برد: 400 کیلومتر.
سقف پرواز: 4500 کیلومتر (14760 پا).
نرخ بالاروی: 270 متر بر دقیقه.

منابع:(برگرفته از انجمن هوافضا)
http://www.1000aircraftphotos.com
http://www.flugzeuginfo.net
http://www.aviastar.org
http://www.luftfahrtmuseum.com
 http://aerospacetalk.ir

http://en.wikipedia.org

آنتونوف -70 نسل جدیدی از هواپیماهای ترابری تاکتیکی

                                                    آشنائی با آنتونوف-70



آنتونوف -70 نسل جدیدی از هواپیماهای برد متوسط پهن پیکر ترابری و اولین هواپیمای پهن پیکر مجهز به موتورهای پراپ-فن میباشد . دفتر طراحی آنتونوف جهت جایگزین کردن هواپیمای ترابری قدیمی آنتونوف-12 ،‌اقدام به طراحی و ساخت نسل جدید هواپیماهای ترابری به نام آنتونوف-70 در اوایل دهه 1990 نمود. اولین پرواز آنتونوف-70 در 16 دسامبر 1994 در کیف صورت گرفت. روسیه و اوکرائین سرمایه گذاری 50-50 را روی این پروژه انجام دادند و روسیه علاقمندی خود را به خرید 160 فروند برای ارتش خود نشان داد. اولین پیش نمونه آزمایشی در دهم فوریه 1995 در طی یک تصادم با آنتونوف-72 به طور کامل منهدم و تمام 7 خدمه آن کشته شدند. دومین نمونه در سال 2001 در طی یک فرود اضطراری در هوای سرد روسیه متحمل خسارت شد اما مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.

در سال 2005 مقامات ارشد نیروی هوائی روسیه ادعا داشتند که همکاری و توسعه دو جانبه آنتوموف-70 ادامه پیدا خواهد کرد اگرچه منابع داخلی از زمین گیر شدن آن به جهت به روز رسانی IL-76MF، و طرحهای جدید روسیه: TU-330، Il-214 خبر میدادند. در نوامبر 2005 وزارت دفاع اوکرائین از طرحی برای خرید 5 فروند AN-70 برای نیروی هوائی اوکرائین خبر داد. در آوریل 2006 روسیه خودش را از ادامه پروژه کنار کشید. مقامات ارشد نیروی هوائی روسیه اعلام داشتند که انتونوف-70 در حال تبدیل شدن به یک هواپیمای گران است در حالیکه روسها از Ilyushin Il-76MF استفاده میکردند که نصف آنتونوف -70 قیمت داشت.
پیش نمونه ی این هواپیما در سال 94 پرواز کرد و دومین پیش نمونه هم در سال 97 نخستین پرواز خود را انجام داد.
تاکنون 3 فروند از آن تولید شده است و پیش بینی می شود در بین سال های 2008 تا 2015 تعداد چهار فروند از آن تولید شود.
به نظر نمی رسد این هواپیما بتواند به این زودی ها به طور گسترده وارد نیروی هوایی روسیه شود و جایگزین آنتونف های 12 گردد.
این هواپیما دارای دو گونه ی غیر نظامی و غربی شده (مجهز به تجهیزات غربی) است و در غرب آن را رقیبی جدی برای C 17 کلاب مستر میدانند.

موتور توربو فن با ضریب کنار گذر پایین
- پراپ فن:
شبیه موتور توربو فن است با این تفاوت که فن آن در بیرون مجرای موتور قرار دارد.
مزایا: بازده سوخت بیشتر (اصولاً هدف از طراحی این موتورهای پیچیده وگرانقیمت افزایش بازده وکاهش مصرف سوخت بود) ونسبت به موتور توربوفن کم صداتروهمچنین توانایی کارکرد در محدوده سرعت بزرگتر از توربو فن، این موتور به علت کم مصرف بودن در دهه 1980محبوب شد(به علت قیمت بالای نفت).
معایب: برخی از نمونه های آن بر خلاف انتظار از توربو فن پر صداتر بودندواز انواع دیگر موتور جت پیچیده ترو گرانتر هستند


نمای داخل کاکپیت مدرن آنتونوف-70


AN-70 درحال سپری کردن آخرین تستهای پروازی و دریافت گواهینامه های مربوطه است اگرچه نه روسیه و نه هیچ مشتری بالقوه غربی خواهان آن نبود. در ساخت آنتونوف-70 از تکنولوژیهای به روز در صنعت هواپیماسازی استفاده گسترده ای شده. مجهز بودن به 6 صفحه نمایشگر ، سیستم پرواز با سیم مجهز و کامل، نمایشگر هد-آپ جهت فرود در باندهای کوتاه،‌ استفاده گسترده از مواد کامپوزیت به خصوص در سکانهای افقی و عمودی. برای افزایش بازدهی و راندمان،‌ آنتونوف-70 به سیستمهای کمک ناوبری و کنترل پرواز کامپوتری مجهز شده، که در نتیجه به کارگیری سیستمهای پیشرفته ، مهندس پرواز و مسئول مخابرات از کابین حذف گردیدند. این هواپیما قادر به نشست و برخاست از باندهای کوتاه میباشد.

موتورهای پراپ-فن به کارگرفته شده در این هواپیما مدل تغییر یافته ای از موتورهای توربوفن هستند که مجهز به دو پروانه که در خلاف جهت یکدیگر حرکت میکنند میباشند. (با تغییری در زاویه تیغه پروانه ها).


پراپ-فن ها اصطلاحا به ultra-high by-pass یا موتورهای (UHB) شناخته میشوند که دارای کارائی همزمان موتورهای توربوفن به علاوه مصرف سوخت موتورهای توربوپراپ هستند. پراپ-فن ها تا 35درصد موتورهای توربو فن قادر به کاهش مصرف سوخت هستند.


نمای داخلی آنتونوف-70




مشخصات عمومی:

خدمه: 3 تا 5 نفر
ظرفیت: 300 سرباز یا 206 مجروح
طول: 40.7 متر
فاصله دو نوک بال: 44.06 متر
ارتفاع: 16.38
وزن خالی: 66.230 کیلوگرم
وزن بارگیری شده: 108.860 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: 145.000 کیلوگرم
موتور: 4 دستگاه موتور Progress D-27 propfans هر کدام به قدرت kw 10.350

قابلیتها:

حداکثر سرعت: 780 کیلومتر بر ساعت
برد: 6.600 کیلومتر با 20 تن بار
نرخ صعود: 24.9 متر بر ثانیه
قیمت:60-70 million

آنتونف 12


منایع:
http://www.theaviationzone.com/factsheets/an70.asp
http://en.wikipedia.org/wiki/An-70
http://www.centralclubs.com/forum-f44/70-t32025.html/

هر آنچه از ایران ۱۴۰ باید دانست!

تصویر



هواپیمای مسافربری منطقه ای، هواپیمایی است کوچک برای حمل 35 تا 100 نفر مسافر از یک منطقه به منطقه ای دیگر که براساس بهترین کارایی (اقتصادی، عملکرد) طراحی می شود. این نوع هواپیما به دو گروه جت و توربوپراپ قابل تقسیم است.

هواپیمای مسافربری منطقه ای دارای سه گروه بهره بردار می باشد:

1- خطوط هوایی که بلیط خود را با تخفیف ارائه می کنند یا هر روز از حومه به شهر و بلعکس سفر می کنند و همچنین هواپیماهای بزرگ امکان پرواز در آن مسیر ها را ندارند (Commuter Airlines).

2- مراکز نظامی برای جابجایی پرسنل از یک منطقه به منطقه دیگر (Government Militaries).

3- شرکت های بزرگ باربری برای استفاده در خطوط منطقه ای (Large Legacy Carriers).

در دهه 60 که هواپیماهای جت وارد بازار مسافربری شدند، پیش بینی می شد هواپیماهای پراپ به طور کامل از رده خارج شوند. ولی هواپیماهای بزرگ جت برای مسیرهای کمتر از 400 مایل (740 کیلومتر) اقتصادی نبودند لذا خطوط هوایی در دهه 80 نسل جدید توربوپراپ ها را سفارش دادند (مثل هواپیمای Havilland Canada Dash 8) از طرفی در دهه 90 با پیشرفت موتورهای جت و کاهش مصرف سوخت آنها، هواپیماهای جت منطقه ای نیز وارد عرصه شدند. در حال حاضر بین این دو نوع هواپیما رقابت سختی به وجود آمده به طوری که ازحدود 5400 فروند هواپیمای منطقه ای در جهان بیش از نیمی از آن را هواپیماهای توربو پراپ به خود اختصاص داده اند.

چرا هزینه های هواپیمای توربوپراپ نسبت به جت کمتر است؟

• مصرف سوخت %28-
• وزن سازه %20-
• هزینه تعمیر و نگهداری سازه %26-
• هزینه تعمیر و نگهداری موتور تا %83-
• هزینه خدمه پروازی %14-

ساخت هواپیمای ایران 140

کشور ما بعد از انقلاب اسلامی با تحریم ابر قدرت ها در زمینه صنعت هوایی روبرو شد لذا در درجه اول مجبور شدیم داشته های خود (هواپیماهای مدرن و به روز دنیا) را که توسط آمریکائیها اداره می شد حفظ و به نحو احسن مخصوصاً در زمان جنگ تحمیلی از آنها استفاده کنیم. اکنون که بیش از 30 سال از زمان انقلاب می گذرد بیشتر این هواپیماها فرسوده شده و باید از رده خارج شوند، این مسئله باعث شده ایمنی پرواز در ایران کاهش یابد. در دوران سازندگی به دلایل زیر دولت تصمیم به ساخت هواپیمای مسافربری در ایران گرفت:

• تقویت ناوگان حمل و نقل هوایی کشور
• انتقال تکنولوژی ساخت هواپیما
• تعلیم نیروهای متخصص در صنعت و دانشگاه
• ایجاد اشتغال برای افراد با تخصص بالا (جلو گیری از فرار مغزها)
• پشتیبانی نیروهای مسلح

انتخاب هواپیمای توربوپراپ با ظرفیت حمل 6 تن بار و با توان جابجایی 60 مسافر و بار همراه برای مسیرهای در حد 700 km و با زمان پرواز 1.5 ساعت در سال 1375 با حضور کارشناسان وزارتخانه های راه و ترابری ، صنایع و دفاع و نمایندگان خطوط هوایی کشور انجام پذیرفت. به دنبال انتخاب نوع هواپیما از کلیه سازندگان این نوع هواپیما دعوت به مشارکت گردید. با توجه به مسائل اقتصادی و روابط بین المللی کشورمان هواپیمای آنتونف 140 از کشور اکراین انتخاب گردید. شرکت طراحی آنتونف بزرگترین طراح هواپیمای در بلوک شرق می باشد که با تجربه صد سال طراحی و تولید هواپیما تا کنون بیش از 10 خانواده هواپیما تولید نموده و افتخار تولید بزرگترین هواپیمای دنیا در انحصار این شرکت می باشد و از هواپیماهای طراحی شده این موسسه در دهها کارخانه تولید هواپیما در سراسر جهان بیش از دهها هزار فروند تولید شده است.

در زمان عقد قرارداد (سال 1375) این هواپیما در مرحله تکمیل طراحی و تولید اولین نمونه های آزمایشی قرار داشت.

شرکت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) واقع در شاهین شهر به عنوان محل تولید این هواپیما انتخاب گردید. میزان مشارکت ایران در ساخت این هواپیما، دریافت مدارک طراحی و تولید و امتیاز به مقدار صد در صد و اجرای عمق عملی ساخت در حدود 70% می باشد. (صرفا به علت رعایت مسائل اقتصادی و صرفه و صلاح کشور ، هسا هر زمان اراده نماید می تواند صد در صد هواپیما را تولید نماید.)

علیرغم انعقاد قرارداد در دسامبر سال 1995 به علت تاخیر در تکمیل مراحل طراحی و تست نمونه های اولیه و اخذ گواهینامه تایپ این هواپیما از طرف اکراین و عدم تامین اعتبارات کافی برای آماده نمودن تاسیسات و خرید تجهیزات مورد نیاز عملا اولین فروند هواپیمای تولیدی هسا در سال 1379 از خط تولید خارج گردید. در سالهای 1379 تا 1383 به علت کاهش شدید قیمت نفت و عدم پرداخت اعتبارات مورد نیاز، پروژه با بی مهری روبرو گردید و هسا نتوانست اقلام وندور هواپیما (موتور، ‌سیستمها و اویونیک) که بیش از 60%‌قیمت هواپیما را تشکیل می دهد، تهیه نماید و در نتیجه تولید مستمر و قابل اعتماد برقرار نگردید و در نتیجه قراردادهای فروش قابل توجهی با مشتریان منعقد نگردید. همچنین به علت اینکه برای اولین بار تولید هواپیما مسافربری در ایران انجام می گرفت، هیچ کدام از ساختارهای قانونی و تجاری آن مانند نحوه بیمه کردن و نرخ بیمه، نحوه تامین اعتبارات بانکی و سود مشارکت، نحوه ثبت هواپیما و گرفتن تضمینهای لازم بانکی و دهها مسائل قانونی دیگر در ایران شکل نگرفته بود و هنوز نیز برطرف نشده است و همچنین قیمت فوق العاده پایین بلیط هواپیما در ایران، خرید هیچ نوع هوپیمای نو را توجیه پذیر نمی داند که این خود بزرگترین دلیل بر وضعیت کنونی ناوگان پیر و فرسوده حمل و نقل هوایی در ایران است.

با روی کار آمدن دولت نهم عنایت بیشتری به این پروژه شد و بخشی از بدهی های پروژه بخشیده شد و اعتباراتی جهت خرید این هواپیما برای خطوط هوایی کشور تخصیص داده شد و پروژه بسیار فعال شد. در حال حاضر چهار فروند از این هواپیما تولید و آماده واگذاری به خطوط هوایی می باشد.

موتور توربوپراپ (Turboprop Engine)

موتور توربوپراپ یک موتور توربین گاز یا همان جت می باشد که نیروی جلوبرندگی هواپیما (thrust) را با چرخش پراپ (propeller) ایجاد می کند در صورتی که در موتور جت توربوفن این نیرو توسط عکس العمل گاز خروجی از موتور تولید می شود. به طور کلی تمام اجزاء اصلی این دو موتور با یکدیگر مشابه است. تنها در موتور توربوپراپ انرژی گاز خروجی توسط یک یا چند مرحله توربین به شافت چرخاننده پراپ منتقل می شود.

دلیل استفاده از توربوپراپ چیست؟

در طراحی هواپیما پارامترهای متنوع وجود دارد که بر اساس ماموریت هواپیما مشخص می شود، البته ماموریت هر هواپیما نیز توسط مشتری آن تعیین می گردد. مسائلی همچون سرعت، قیمت، ارتفاع پروازی و... . اگر پارامتر سرعت را در نظر بگیریم این نوع موتورها در سرعت های زیر 600 کیلومتر بر ساعت راندمان بیشتری نسبت به موتورهای جت توربوفن دارند یعنی با مصرف سوخت کمتر نیروی پیشرانه لازم را ایجاد می کنند. از طرفی قیمت کمتری هم خواهند داشت لذا در هواپیماهای برد کوتاه، طراح موظف است از جدیدترین موتورهای توربوپراپ استفاده کند چراکه بین 10% تا 30% هزینه ها را کاهش می دهد. به طور مثال جدیدترین هواپیمای ایرباس با نام A400M که در سال 2008 به بازار می آید از این نوع موتور استفاده می کند.

هواپیمای ایران 140 نیز از یک موتور توربو پراپ به نام TV3-117VMA-SBM1 با قدرت 2500 اسب بخار استفاده می کند که توسط کامپیوتری به نام RED 2000 کنترل می شود. شایان ذکر است که پراپ این نوع موتورها نسبت به ملخ موتورهای پیستونی قدیمی که در ذهن بیشتر ما می باشد از تکنولوژی خاص و پیچیده ای برخوردار است استفاده از مواد گران قیمت کامپوزیتی، تغییر زاویه پیچش با فرمان گیری از کامپیوتر مرکزی و... باعث شده از نظر قابلیت اطمینان هیچ چیز از موتورهای جت توربوفن بکار رفته در هواپیماهای بزرگ مانند بوئینگ و ایرباس کم نداشته باشد.

مزایای هواپیمای ایران 140 :

- مسافربری/ باربری، برای شرایط گرم، مرتفع و بد آب و هوایی
- مجهز به سیستمهای APU و FADEC
- مجهز به درب ورودی پله دار
- مصرف سوخت پایین و نیروی پسای کم
- بهره برداری و تعمیر و نگهداری با هزینه اندک
- بی نیازی از تجهیزات زمینی
- دارای تجهیزات کامل IFR

مشخصات کلی هواپیمای ایران 140 :

- حداکثر وزن برخاست 21.5 تن
- حداکثر بار 6 تن
- تعداد مسافر 52 نفر
- خدمه پروازی 2 نفر
- حداکثر سرعت کروز 535 کیلومتر بر ساعت
- ارتفاع کروز 600-7200 متر
- طول باند مورد نیاز 1925 متر 
منبع:hesa.ir

بوئینگ ۷۲۷(کوتاه ومختصر)

بوئینگ 727: هواپیمای بوئینگ 727 برای مدتی طولانی، محبوبترین هواپیمای مسافربری در دنیا بوده است. برای اولین بار این هواپیما در دهه 1960 چند سال پیش از خواهر بزرگتر و مشهورتر خود یعنی Boeing 747 به پرواز در آمد.


بوئینگ 727 همکاری بسیار موفقی با شرکتهای هواپیمایی در سراسر دنیا داشته است چرا که توانائی فرود آمدن در باندهای فرودگاهی کوچکتر را داراست و در عین حال مسافتهای متوسط را می تواند طی کند. این توانایی در هواپیمای مدل 727 باعث شده تا شرکتهای هواپیمایی قادر باشند مسافران و توریستها را از شهرهای پر جمعیت که فرودگاه های کوچکی دارند به مقاصد توریستی در سراسر دنیا جا به جا نمایند.

یکی از دلایلی که به این هواپیما توانایی فرود آمدن در باندهای فرودگاهی کوچکتر را می دهد طراحی منحصر به فرد بالهای آن است. مدل 727 می تواند سطح بالهای خود را با باز کردن باله های کوچک پشتی تا دو برابر افزایش دهد و به این ترتیب با ثبات و پایداری قابل توجهی در سرعتهای پایین پرواز نماید. در عین حال 3 موتور قدرتمند این هواپیما، امکان برخاست سریع از روی باند را به این مدل می دهد.

حتی زمانی که مدل 747 در دهه 1970 وارد بازار شد، شرکتهای هواپیمایی بین المللی هنوز خواستار 727 بودند. دلیل دیگر محبوبیت مدل 727 این بود که این هواپیما می تواند محدوده متنوعی از پروازها با مسافتهای مختلف را پوشش دهد. برای مثال پروازهای اروپا، آفریقا، آسیا، استرالیا، آمریکای شمالی، جزایر کاریسبی، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی را می توان نام برد.

Boeing 727 حتی برای شرکتهای باربری هوایی و چارتری نیز محبوبیت داشت. شرکت Federal Express با استفاده از 727 در سال 1975 در واقع آغازگر بهره برداری از این مدل در صنعت Cargo بود. شرکتهای هواپیمایی دیگر نیز نظیر Carnival Cruiselines از این هواپیما برای جابه جایی مسافران و باربری هوایی استفاده نموده اند.
Boeing 727 production line(Neg#: P41126)
هواپیما Boeing 727 به حدی محبوبیت پیدا کرد که گاهی از آن به عنوان DC-3 عصر هواپیمایی یاد می شود، به این معنی که 727 هواپیمایی قابل اعتماد و تطبیق پذیر و همه کاره بود که اصلی ترین بخش ناوگان بسیاری از شرکتهای هواپیمایی را تشکیل میداد.

در پایان قرن بیستم، هواپیمای Boeing727 هنوز بخش قابل توجهی از ناوگان هوایی بسیاری از شرکتهای هواپیمایی آمریکایی را به خود اختصاص داده بود. ولی وقایع گوناگونی این محبوبیت را به تدریج کم رنگ تر کرد. شاید وضعیت اقتصادی پس از حوادث 11 سپتامبر را بتوان یکی از مهمترین این وقایع نام برد که بیش از همه بر صنعت هواپیمایی ایالات متحده تاثیر گذار بود. بیشتر شرکتها به سراغ هواپیماهای دوموتوره می رفتند تا بتوانند از این طریق در مصرف سوخت صرفه جویی کرده و هزینه های خود را کاهش دهند.


از طرف دیگر 727 یکی از آخرین مدلهایی بود که خدمه آن را 3 نفر تشکیل می دادند که یکی از آنها مهندس پرواز است ، در حالی که در مدلهای جدیدتر وظایف این عضو گروه پروازی به عهده سیستم کامپیوتر می باشد.
با وجود افزایش قیمت سوخت ، استقبال کمتر مردم از سفرهای هوایی و هزینه های نگهداری و تعمیر هواپیماهای شرکت هواپیمایی Delta آخرین شرکتی بود که در سال 2003 این مدل را از ناوگان هوایی خود خارج نمود.

البته در حال حاضر 727 هنوز در شرکتهای هواپیمایی تازه کار و کوچکتر و شرکتهای باربری و چارتر مورد استفاده قرار میگیرد و به تازگی به عنوان وسیله شخصی و خصوصی در امر حمل و نقل و جا به جایی مطرح شدهاست. شرکتهای اصلی که تا کنون از این مدل استفاده کرده اند عبارتند از:

include Delta Airlines, Mexicana, Air France, American, Eastern Airlines, Viasa, Pan Am, Air Canada, Dominicana, Iberia, Avianca, Aerolineas Argentinas, British Airways, Lufthansa, ANA, Australian Airlines, Copa, Fed Ex and, among Charter Airlines, Carnival Airlines and Hapag Lloyd در عین حال همه روزه USPS (سرویس پست ایالات متحده) از این مدل برای حمل محموله های پستی هوایی از شهری به شهر دیگر استفاده می نماید.
رکورد فروش مدل 727 به عنوان بیشترین مدل فروخته شده در تاریخ هواپیمایی در سالهای آغازین دهه 1990 توسط مدل 737 شکسته شد.

در 18 ژوئن 2003، یک فروند 727 که پیش از آن بوسیله American مورد استفاده قرار می گرفت از فرودگاه بین المللی Luanda در آنگولا به سرقت رفت، و به عقیده مسئولان اطلاعاتی ایالات متحده این هواپیما در حال حاضر در دست تروریستها و یا قاچاقچیان مواد مخدر قرار دارد.

منبع : http://www.cao.ir

بوئینگ ۷۶۷(کوتاه و مختصر)

 


در حال حاضر چند سالی است که بویینگ 767 ( گنجایش 240-280 نفر) ساخته می شود و موفقیت تجاری آنان به اندازه مدلهای دیگر نبوده ولی رویهم رفته پروژه ی سود آوری بوده است . علت اصلی عدم موفقیت این مدل،اول رقابت شدید از طرف کنسرسیوم ارباس و دوم پیش بینی غلط بویینگ در مورد بازنشسته کردن 727 توسط اکثر شرکت های هوایی دنیا بود . تثبیت قیمت سوخت هواپیما در حد معقول یک دلار برای هر گالن نیز بدون تاثیر نبوده است .
رقابت شدید کنسرسیوم ارباس در ارائه هواپیماهای مشابه 767 باعث شگفتی دست اندرکاران صنایع هوایی شده کیفیت خوب ، قیمت مناسب و تسهیلات فراوان بعد از فروش که از طرف کارخانجات ارباس ارائه می شود از نکاتی است که مورد پسند مشتریان قرار گرفته است . در حال حاضر سه مدل 767-200/300/300ER تولید می شود . هواپیمای 767-300ER‌برای مسیرهای فوق طولانی (6 تا 10 ساعت ) بکار می رود که بعلت کمبود مسافر برای 747 مقرون به صرفه نیست .



مشخصات بوئینگ767:
موتور: 2 موتور توربوفن پرات اندویتنیJT9D-7Rبا قدرت 48000پاوند رانش
سرعت:حداکثر سرعت937 کیلومتر در ساعت
برد: 8000کیلومتر
وزن:خالی81000Kg-حداکثر وزن هنگام بلند شدن136000Kg
سقف پرواز:400000پا
حداکثر گنجایش:289 نفر
تعداد ساخته شده:650 فروند(خط تولید هنوز دایر است.)

ATL-98 Carvair یا ۷۴۷ ناقص الخلقه

اشتباه نکنید عکس های زیر  مربوط به ۷۴۷ نیست بلکه این هواپیما بسیار شبیه به آن است و با موتور های توربو پراپ خود روزگاری اسب باری کار آمدی بوده است.






اسم این کوچولو ATL-98 Carvair است .ساخت Douglas DC-4 در June 1961






و در کل 21 فروند از آن ساخته شده  

 سایر مشخصات :

General characteristics

* Crew: 2
* Length: 102 ft 7 in (31.27 m)
* Wingspan: 117 ft 6 in (35.81 m)
* Height: 29 ft 10 in (9.09 m)
* Wing area: 1,462 ft² (135.8 m²)
* Empty weight: 41,885 lb (18,999 kg)
* Loaded weight: 73,800 lb (33,475 kg)
* Powerplant: 4× Pratt & Whitney R-2000-7M2 Twin Wasp radial engine, 1,450 hp (1,081 kW) each

Performance

* Maximum speed: 250 mph (400 km/h)
* Range: 2,300 miles (3,700 km)
* Service ceiling 18,700 ft (5,700 m)
* Rate of climb: 650 ft/min (3.3 m/s)
------------

Type Cargo aircraft
Manufacturer Aviation Traders
Maiden flight 21 June 1961
Number built 21
Developed from Douglas DC-4








منبع:انجمن هوافضا